Kuchnia maślana

Kuchnia maślana Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Przód Restauracja "La Sole Normande"
House of the XVIII -tego  wieku do cocked kapelusz (L'Île w Martigues )

Kluczowe dane
Tytuł oryginalny Kuchnia maślana
Produkcja Gilles Grangier
Scenariusz Jean Manse,
Pierre Lévy-Corti,
Jean Levitte
Główni aktorzy

Fernandel
Bourvil
Claire Maurier

Firmy produkcyjne Les Films Corona
Films Agnès Delahaie
Dear Film Produzione
Ojczyźnie Francja Włochy
Uprzejmy Komedia
Trwanie 82 minuty
Wyjście 1963


Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja

La Cuisine au Beurre to francusko - włoski film wyreżyserowany przez Gillesa Grangiera i wydany w 1963 roku .

Streszczenie

Po kilku latach spędzonych w niewoli podczas drugiej wojny światowej , a następnie na wolności z Gerdą w Austrii, aż do powrotu jej męża, Fernanda Jouvina, śmiejącego się i kłamliwego restauratora z Marsylii , wraca do Martigues, by odnaleźć swoją żonę Christiane. Odkrywa jednak, że ten ostatni, wierząc, że nie żyje, ożenił się ponownie z André, normandzkim kucharzem , który przekształcił swoją małą restaurację w słynny stół. Fernand jest osadzony w swoim starym domu, a rywalizacja rozgrywa się między pracowitym i sztywnym Normanem a leniwymi i dobrodusznymi Marsylińczykami.

Karta techniczna

Dystrybucja

Muzyka filmowa

Muzyka Johna Mariona i orkiestry pod kierunkiem kompozytora, singiel 45 rpm Bel Air 211132M, 1963 .

Lista tytułów:

  1. Ogólny ( 1  min  32  s )
  2. Martigues ( 1  min  52  s )
  3. Uczucie ( 1  min  28  s )
  4. Sieci rybackie ( 2  min  25  s )
  5. Walc kuchenny z masłem ( 1  min  27  s )
  6. Petit Bal ( 1  min  52  s )

Produkcja

Duo Fernandel / Bourvil

Masło Kuchnia to nie tylko spotkanie dwóch największych gwiazd w czasie, ale także, że od wielbiciela z jego idol: Bourvil miał rzeczywiście, od jego dzieciństwa, ogromny podziw dla Fernandel . Swoją karierę rozpoczął również jako piosenkarz, wykonując jego piosenki w słuchaczach radiowych . Następnie Fernandel śledził karierę Bourvila i uczestniczył w jego pokazach.

Niemniej jednak, na planie The Butter Kitchen , Bourvil jest rozczarowany na poziomie ludzkim przez Fernandela: ten ostatni ma rzeczywiście zwyczaj robienia wszystkiego, aby zwrócić na niego uwagę, pozostawiając niewiele miejsca dla swoich partnerów. Bourvil już nigdy więcej nie chciał współpracować z Fernandelem.

Kilka lat później, po śmierci Bourvila , Fernandel złożył mu hołd. O Bourvilu powie, że podczas kręcenia La Cuisine au Beurre był „uprzejmością samą w sobie, uosobieniem uprzejmości, był typem, który kochał wszystkich, był dobry dla każdego”. Fernandel będzie też ubolewał nad stratą dla kina „niezastąpionego aktora”, a dla siebie „aktora, który rozśmieszył go [...] z wielkiego przyjaciela i ukochanej osoby”.

Filmowanie

Projekt filmowy rusza bardzo szybko, a jego jedynym pomysłem jest połączenie Fernandela i Bourvila, do tego stopnia, że ​​zdjęcia zaczynają się od niedokończonego scenariusza. Dwaj aktorzy, którzy zauważyli niespójność tego, co mają grać, ujęcia zostały zatrzymane na cztery tygodnie po złości Fernandela. Po przepisaniu scenariusza zgodnie z życzeniem aktora, filmowanie może zostać wznowione z nową główną aktorką.

Awans

W ramach promocji filmu produkcja ujawniła jego „przepis”: „Wraz z La Cuisine au Beurre jesteśmy świadkami mariażu przebiegłości Normana i Marsylii galéjade. Jak mógłby wyjaśnić Raymond Oliver , oto przepis na zrobienie filmu zdolnego zadowolić widzów, którzy chcą się pośmiać w kinie. Smarujesz patelnię nakrętką z akcentem normańskim. Dorzucasz szczyptę ziół prowansalskich. Kiedy się rumieni, bierzesz Fernandel i Happy New Year's Bourvil, które kładziesz obok siebie i gotujesz na wolnym ogniu z dużą szklanką Soleil, dużą ilością czosnku, dodajesz kilka ładnych kobiet, garść dobrego humoru i po dodaniu szczypty barwnej muzyki, którą podpisał Jean Marion , podajesz na gorąco to danie, które ochrzczisz La Cuisine au Beurre . "

Wokół filmu

Rzeźba w Martigues

Miasto Martigues zleciło rzeźbiarzowi Sébastienowi Langlosowi zrekonstruowanie z brązu pierwszego spotkania dwóch mężów w filmie, tego, w którym Fernand ( Fernandel ) siedzi przy stole w restauracji La Sole Normande i zamawia pastis od André ( Bourvil ). Rzeźbiarzowi zajęło sześć miesięcy, aby wykonać tę pracę zatytułowaną Reflections , w tym Fernandel siedzący przy stole otoczonym 3 pustymi krzesłami (przeznaczony dla zwiedzających, którzy będą mogli pozować w tej odtworzonej scenie kinowej), a Bourvil w stroju kucharza kapelusz, stoi twarzą do Fernandela. Ta praca została zainaugurowana w dniu1 st lutego 2020naprzeciw domu z kapeluszem żandarma (miejsce restauracji filmowej), na nabrzeżu Aristide Briand , po drugiej stronie kanału Saint-Sébastien.

Różnorodny

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Dane z wydziału planowania urbanistycznego miasta Martigues.
  2. Film został pokolorowany .
  3. Henri Bon (czasami pisane jako Henry Bon) był listonoszem Émile Campagne, bohaterem z Casimirem w telewizyjnym programie dla dzieci L'Île aux enfants .
  4. Prezentacja filmu na odwrocie okładki ścieżki dźwiękowej .
  5. Już autor w tym mieście brązowego zespołu rzeźb Le Pêcheur et la Ramendeuse (2010), znajdującego się na nabrzeżu w dzielnicy Ferrières (patrz zdjęcie w artykule poświęconym Sébastienowi Langloÿsowi ).

Bibliografia

  1. Unifrance .
  2. CNC .
  3. Ciné-Ressources (francuskie Cinémathèque) .
  4. 45 obrotów na minutę na Encyclopédisque.fr .
  5. Dokument telewizyjny: André Bourvil, la rage de vaincre (czas trwania 52  min  30  s ), nadawany02 listopada 2014w programie France 2 w programie Un jour, un destin autorstwa Laurenta Delahousse .
  6. https://www.youtube.com/watch?v=bVWM1e5TJGs (wywiad z Fernandel, 15 października 1970)
  7. Filmowanie w Ciné-Ressources (francuskie Cinémathèque) .
  8. Filmowanie i produkcja IMDb .
  9. Stulecie obrazów wojennych - Rozdział: Kino w Martigues - Dyrektor redakcji: Maurice Pascal - Wydanie: Miejskie biuro społeczno-kulturalne Martigues ( 1977 ).
  10. „magazynek City Martigues” zgodnie z artykułu opublikowanego w Soazic Andre n O  48 grudnia 2019 r.
  11. Artykuł Provence

Linki zewnętrzne