| Kiel Akvo z rzeki Rivero | |
| Autor | Raymond Schwartz |
|---|---|
| Kraj | Francja |
| Uprzejmy | Powieść |
| Orginalna wersja | |
| Język | esperanto |
| Data wydania | 1963 |
Kiel akvo de l 'rivero ( jak woda w rzece ) to powieść pierwotnie napisana w języku esperanto przez Raymonda Schwartza, opublikowana w 1963 roku .
Ta książka jest częścią listy podstawowych lektur w esperanto, opracowanej przez Williama Aulda .
Czasem poważna i filozoficzna, zostawiając za sobą wszelkie złudzenia, książka przedstawia życie młodego Lorrainera o imieniu „Pierre Touchard”. Bohater żyje na początku XX th wieku, we Francji, tuż przy granicy. Pierre opuszcza rodzinę, aby poznać życie. Bywa w metropoliach; w liceum w Paryżu, potem z zamiłowania do odkryć przekroczył granicę i wyjechał do Berlina, gdzie znalazł mieszkanie u rodziny; zarabia na życie udzielając lekcji francuskiego.
Jego życzliwość i otwartość pozwoliły mu poznać wielu przyjaciół w Berlinie, głównie młodych ludzi. Z damami i młodymi damami uczy się miłości, az chłopcami zostaje wprowadzony w wyszukane, pełne pseudo-latynizmu obrzędy towarzyszące sztuce picia piwa.
Pierre Touchard pochodzi z rodziny, z której wiemy, że granica nie zmienia tak naprawdę ani ludzi, ani krajobrazów: ma krewnych tuż po drugiej stronie granicy, po wojnie 1870 r. Ale to uczucie jest dalekie od podzielania. przez wszystkich, zwłaszcza w tym czasie, w przededniu Wielkiej Wojny. Prawdę mówiąc, Francuz w Berlinie to ciekawostka, ciekawość, która staje się dość podejrzana, gdy nagle gazety zaczynają wyrzucać obszerne strony nacjonalistyczne broszury… A gdy wybuchnie wojna, sytuacja się pogarsza.
Na szczęście Pierre Touchard dociera do domu. Dowie się kolejnej wojny i nauczy się z własnego doświadczenia, że Człowiek to niewiele, niewiele więcej niż woda rzeki, która nie wybiera, dokąd płynie; miota go wiatr historii.
Europa nie doświadczyła poważnego kryzysu od ponad pół wieku. Ale był czas, kiedy każde pokolenie szło na wojnę, aby pomścić poprzednie. Był czas, kiedy z dnia na dzień opinia publiczna zmieniła się całkowicie i ponownie odkryła, że jego kraj ma sąsiadów, których natychmiast przedstawiano jako barbarzyńców zagrażających nadrzędnym interesom narodu. A w toku wojen wilczurczycy i moselanie, którzy mieli szczęście lub nieszczęście, żyjąc w dostatecznym wieku, byli zmuszeni kilkakrotnie zmieniać narodowość, zmieniać nazwy miejscowości i mówić językiem (ostatniego) zwycięzca.
W obliczu tego absurdu Pierre Touchard i jego rodzina bronią się zbawiennym śmiechem, czasem także śmiechem oporu, jak malarz, który wezwał do przepisania nowej nazwy na stacji Secourt (Unterhofen) w postaciach Fraktur, „zmienia” list, przekształcając nazwę stacji na Unterhosen (Bielizna).
Jednak pomimo kilku zabawnych epizodów, które przerywają historię Pierre'a Toucharda, powieść Kiel akvo of the rivero wydaje się wyjątkiem o mało wiarygodnej powadze. I czujemy wtedy, że maska klauna, jakim jest Raymond Schwartz, służy człowiekowi, który nie marząc o raju na ziemi, chce wierzyć, że życie toczy się dalej, mimo nieustającego wiru wydarzeń.
Dzięki swemu autobiograficznemu charakterowi książka ta niewątpliwie ujawnia nam najbardziej naglący powód, który skłonił Schwartza do zainwestowania w język międzynarodowy: odrzucenie wojen i wojny w ogóle, preferowanie otwartości na innych i na jego kulturę. Wrażliwość Lorrainera, który dorasta w dwujęzycznym środowisku francusko-niemieckim, jest bardziej podatna na tę otwartość na innych.
„ Gdyby ludzie potrafili się porozumieć ponad barierami językowymi, nie prowadziliby ze sobą wojny. „ To dobre centralne credo, powtarzane niestrudzenie, które wyjaśnia część sukcesu Esperanto, zwłaszcza po II wojnie światowej i latach 1970-1980, kiedy to powód, dla którego wspólnota Hasło Esperanto ustanowiła pokój między narodami (co zaczyna być brane za pewnik) w Europie) w obronie praw językowych.
Akcja rozgrywa się częściowo w wiosce na dawnej granicy francusko-niemieckiej (1870-1918): Autrecourt.
Ta wioska jest fikcyjna. Jednak, zgodnie z przedstawioną analizą, podczas konferencji w La Chaux-de-Fonds ( Szwajcaria )1 st wrzesień 2012autorstwa doktora Christopha Klawe z Trèves , Mailly-sur-Seille to wioska, która w powieści nosi nazwę Autrecourt .
Doktor Christoph Klawe zwrócił również uwagę, że dom opisany w powieści w Berlinie rzeczywiście istnieje.