Narodziny |
30 marca 1890 Terebovlia |
---|---|
Śmierć |
4 lipca 1970(80 lat) Sydney |
Narodowość | Polskie |
Czynność | Oficer |
Uzbrojony | Polska kawaleria II Rzeczypospolitej ( d ) |
---|---|
Stopień wojskowy | generał brygady |
Konflikt | Pierwsza wojna światowa |
Nagrody |
Juliusz Kleeberg , ur30 marca 1890w Trembowli (obecnie Ukraina), zmarł dnia4 lipca 1970w Sydney w Australii brat Franciszka Kleeberga jest polskim dyplomatą i generałem. W 1939 r. Gen. Kleeberg był attache wojskowym ambasady RP w Paryżu i na tym stanowisku, po zawieszeniu broni w 1940 r. , Brał udział w komisjach ds. Demobilizacji polskich żołnierzy przy władzach francuskich. Generał Kleeberg był szefem wszystkich polskich żołnierzy internowanych w GTE strefy południowej ( Grupa pracowników zagranicznych ) z polskim rządem na wygnaniu w Londynie.
Po polskim towarzyszu Kleebergowi udało się przenieść do Francji, gdzieListopad 1939 aż do Czerwiec 1940służył jako attaché wojskowy i gdzie odbudowano armię polską, aby kontynuować walkę z nazistowskimi Niemcami u boku ich francuskich sojuszników.
Po klęsce Francji około 15 000 polskich żołnierzy nie dotarło do Wielkiej Brytanii. Byli skoncentrowani w wolnej strefie, korzystając z pomocy francuskich władz wojskowych. Ambasada i konsulaty RP wróciły z Lizbony, skąd byli wcześniej ewakuowani, i opiekowały się nimi. Na mocy milczącego porozumienia między ambasadą RP, na czele której stał Stanisław Zabiełło , attache wojskowy gen. Juliusz Kleeberg oraz władze Vichy, żołnierze polscy, którzy nie wrócili do domów, zostali włączeni do spółek ( Grupa pracowników zagranicznych ), w których byli pod polskim dowództwem. Takich kompanii było około 20, a liczba żołnierzy wzrosła z około 8 000 do 5 000.
Oprócz początkowo półlegalnej działalności pomocy materialnej żołnierzom i uchodźcom cywilnym, polskie konsulaty szybko stały się ośrodkami konspiracji i wywiadu. Generał Kleeberg został mianowany przez ministra-prezydenta gen. Władysława Sikorskiego szefem "Polskich Sił Zbrojnych we Francji" i to jemu podlegały firmy robocze.
Organizacja pod rozkazami generała Kleeberga zajmowała się wywiadem i kierowała tajną ewakuacją do Wielkiej Brytanii drogą morską lub przez Pireneje, Hiszpanię i Portugalię. W kompaniach robotniczych odbyło się szkolenie wojskowe pod kierunkiem podyplomowego pułkownika Józefa Jaklicza , powołanego na miejsce generała J. Kleeberga.
Po interwencji niemieckiej w r. Została oficjalnie zlikwidowana polska ambasada w Vichy Październik 1940, ale nadal funkcjonował pod egidą Dyrekcji Urzędów Polskich. „Polskie Siły Zbrojne we Francji” korzystały z pomocy francuskiej administracji wojskowej w postaci Organu Likwidacyjnego Wojska Polskiego we Francji OLAP, na czele którego stanął kpt. T. Hospitalier.
W 1942 r. Generał Kleeberg nawiązał bliskie kontakty z generałem Giraudem . Zawarto porozumienie przewidujące użycie korpusu wojsk polskich w przypadku lądowania wojsk alianckich na południu Francji.
Wszystko zawaliło się wraz z zajęciem Wolnego Obszaru Gospodarczego w r Listopad 1942. Nakazano masową ewakuację polskich żołnierzy z Pirenejów, ale udało się to tylko częściowo. Generał Kleeberg musiał opuścić Francję, do którego aktywnie zabiegało gestapo, które aresztowało Stanisława Zabiełło . Wielu Polaków zostało internowanych w Hiszpanii w słynnym obozie Miranda del Ebro . Mimo to „Polskie Siły Zbrojne we Francji” istniały nadal, a ich głównodowodzącym został pułkownik Jaklicz.
W 1943 r. Generał Kleeberg ewakuował się do Włoch, skąd od stycznia do Grudzień 1944był przedstawicielem rządu polskiego na uchodźstwie, na czele którego po tragicznej śmierci gen. Sikorskiego w 1943 r. stał Stanisław Mikołajczyk .
Po demobilizacji osiadł w Australii, gdzie zginął w wypadku samochodowym 4 lipca 1970.