Juliet Wilson Bareau to brytyjska krytyczka i historyk sztuki, specjalizująca się głównie w Goi i Manecie .
Wraz z Manuelą Meną zaproponowała zmianę przypisania obrazów Goi, takich jak La Laitière de Bordeaux, które przypisywali Rosario Weiss - córce Léocadie Weiss, miłośniczki Goi i prawdopodobnie samego Goi, a także Kolosowi , któremu przypisywali w 2001 roku Javierowi Goya, synowi malarza. Ta ostatnia hipoteza została odrzucona przez Nigela Glendinninga i Fernando Checa, który był wówczas dyrektorem muzeum Prado . W 2008 roku, podczas gdy on był odpowiedzialny za muzeum malarstwa XVIII -tego wieku Madryt, asensio julià , wreszcie Manuela Mena, rezygnując zstyczeń 2009przypisać Julii ojcostwo Kolosa , uważając go za „wyznawcę Goi”.
Juliet Wilson Bareau tak mówi o malarzu aragońskim:
„Goya był bardzo żywym i inteligentnym człowiekiem […] Nigdy nie wierzyłem w ten pomysł, że dopiero w wieku 50 lat odkrył, że jest wielkim artystą. Zawsze szukam sensu wszystkich jego dzieł, nawet religijnych. Nie lubię mówić o geniuszu, ponieważ jest to termin używany lekko i nie patrzymy na geniuszy. W jego twórczości wszystko ma jedność i sens; jest malarzem niezdolnym do wykonania złej pracy. Ilekroć ma w dłoni pędzel, wyraża się całą swoją inteligencją i entuzjazmem, z zaskakującą jakością. Jest człowiekiem absolutnie kompletnym, pasjonującym się polowaniem, pościgami lub spacerującym ulicami Paryża, aby wszystko zobaczyć i zrozumieć. "
W 1974 roku ukazała się z Pierre Gassier , „najlepszych i najbardziej kompletnych katalogów Goya” opublikowanych przez edycjach Juventud w Barcelonie pod tytułem Vida y arte Francisco de Goya .