Asymilacja do Żyda ( po hebrajsku : התבוללות hitbolelout ) jest procesem, w którym daje się cały lub część swojej tożsamości żydowskiej na rzecz praktyki przyjętej jego społeczeństwa.
Istotne w starożytności, kiedy rozwijał się judaizm hellenistyczny , zjawisko to staje się marginalne aż do czasów nowożytnych, ponieważ podejmowane są działania mające na celu oddzielenie Żydów od otaczających ich społeczeństw, a dostęp do nich najczęściej wiąże się z porzuceniem judaizmu. Od XVIII th wieku, jednak oświecenie i ich epigoni Żydzi Haskalą ustanowienia programu akulturacji do uzyskania lub ułatwienia emancypacji Żydów w społeczeństwach zachodnich - program ten towarzyszy masową porzucenia praktyk Żydów, a nawet czasami żydowskich społeczeństwo. Asymilacja, aktywnie poszukiwana przez tych, którzy dążą do większej mobilności społecznej, jest zatem szybko postrzegana w sposób pejoratywny przez tych, którzy przyjmują społeczną lub religijną definicję faktu żydowskiego, uważając, że prowadzi ona do zniknięcia narodu żydowskiego.
Biblia opisująca początki narodu izraelskiego nie rozwodzi się nad ich kulturowymi cechami - jeśli jedzą oni z dala od Egipcjan, to dlatego, że ich duszpasterski sposób życia jest postrzegany w Egipcie jako obrzydliwość. Z drugiej strony, wiele biblijnych zaleceń ma między innymi konsekwencje silnego zróżnicowania etnicznego: Izraelici powstrzymują się od spożywania nerwu kulszowego zabitych zwierząt, nie spożywają żadnego rodzaju mięsa i są wyraźnie zabronieni związkom między krewnymi praktykującymi w kraju od którą opuścili i ten, w którym zamierzają się osiedlić. Związki poza Izraelem są zdecydowanie odradzane z powodów religijnych, zanim Ezdrasz i Nehemiasz im się sprzeciwią .