Joseph de Riquet de Caraman-Chimay (1836–1892)

Joseph de Riquet z Caraman-Chimay
Joseph de Riquet de Caraman-Chimay Minister Spraw Zagranicznych Belgii
Inne funkcje	Gubernator prowincji Hainaut (1870-1878), Minister Spraw Zagranicznych (1884-1892)
Biografia
Imię urodzenia	Marie-Joseph-Guy-Henry-Philippe de Riquet de Caraman
Narodziny	9 października 1836 Menars ( Loir-et-Cher )
Śmierć	29 marca 1892 Bruksela ( Belgia )
Tata	Joseph de Riquet de Caraman
Matka	Emilie Pellapra
Małżonka	Marie-Joséphine de Montesquiou-Fezensac (1834–1884) Mathilde de Barandiaran
Dzieci	Marie-Anatole-Louise- Élisabeth (1860-1952)

Marie Joseph -Guy Henry Philippe Riquet de Caraman , 18 th  Książę Chimay, jest dyplomata i polityk belgijski , urodzony9 października 1836w Menars ( Loir-et-Cher ) i zmarł29 marca 1892w Brukseli .

Był gubernatorem prowincji Hainaut od 1870 do 1878, a następnie belgijskim ministrem spraw zagranicznych od 1884 do 1892.

Biografia

Syn Josepha de Riquet de Caraman , 17 th  Księcia Chimay i Emilie Pellapra chodzi o zamku Menars którym jego ojciec wtedy właściciel i gdzie założył „  prytaneum  ” (szkoła zawodowa).

Po raz pierwszy poślubił 15 czerwca 1857w 10 th  arrondissement stary z Paryża , Marie-Josephine Anatole de Montesquiou-Fezensac (1834-1884), z którą ma sześcioro dzieci:

• Joseph -Marie-Anatole-Élie (1858-1937) żonaty z Gilone Le Veneur de Tillières (1889-1962)
• Marie-Anatole-Louise- Élisabeth (1860-1952) poślubiła hrabiego Henry'ego Greffulhe (1848-1932).
• Pierre -Marie-Joseph-Anatole-Eugène-Philippe (1862-1913) poślubił Marthe Werlé (1870-1906).
• Singiel Ghislaine -Marie-Anatole-Pauline-Henriette (1865-1955).
• Geneviève -Marie-Joséphine-Anatole-Auguste (1870-1961) poślubiła Camille Pochet le Barbier de Tinan (1864-1952).
• Alexandre -Marie-Joseph-Anatole-Adolphe-Charles (1873-1951) ożenił się w pierwszym małżeństwie z księżną Heleną (Bibesco) Bassarabą de Brancovan (1878-1929), następnie w drugim małżeństwie z Mathilde Élisabeth Loewenguth (1870-1948).

Mając wykształcenie muzyczne, czasami koncertuje prywatnie, on na skrzypcach, a żona na fortepianie. Uczęszczający do jednego z nich Franciszek Liszt poświęca im mszę na pamiątkę jednego z tych wieczorów.

Joseph de Riquet de Caraman-Chimay ożenił się po raz drugi w Brukseli 2 września 1889, Marie Mathilde Lucie Christine Françoise de Paule de Barandiaran (1862-1919).

• Joseph de Riquet Gallery w Caraman-Chimay
• Ten portret Josepha de Riquet de Caraman-Chimay jako nastolatka wykonała jego ciotka, Rosalie de Riquet de Caraman-Chimay (1814-1872).
• Marie-Joséphine-Anatole de Montesquiou-Fézensac poślubiła Josepha de Riquet de Caraman-Chimay dnia 15 czerwca 1857 w Paryżu.

Funkcje

Joseph de Riquet de Caraman-Chimay zajmuje głównie następujące stanowiska:

• 27 maja 1855 : dołączony do belgijskiego poselstwa.
• 14 listopada 1858 : sekretarz poselstwa drugiej klasy.
• Dyplomata w belgijskim poselstwie.
  • 15 kwietnia 1862 : Paryż .
  • 27 czerwca 1864 : Rzym .
  • 15 czerwca 1865 : Sankt Petersburg .
  • 1 st wrzesień 1867 : Berno .
• 2 października 1870 w 30 czerwca 1878 : gubernator prowincji Hainaut .
• 5 maja 1882 w 29 marca 1892 : poseł do parlamentu z ramienia partii katolickiej w okręgu Philippeville .
• 15 listopada 1884 w 26 lutego 1885 : Belgijski delegat na konferencję w Berlinie .
• 26 października 1884 w 29 marca 1892 : Minister Spraw Zagranicznych Belgii.

Źródła: Jean-Luc de Paepe i Christiane Raindorf-Gérard , Parlament Belgijski 1831-1894: Dane biograficzne , Bruksela, Królewska Akademia Belgii,1996, s.  216

Bibliografia

• Alain Jouret, autorstwa Riquet Josepha, księcia Caraman , w 1000 osobowości z Mons i regionu. Słownik biograficzny , Waterloo, 2015, s. 256 ..
• Oscar-Émile Coomans de Brachène , Stan szlachty belgijskiej  : Rocznik 1997 , Bruksela, Editions E. Guyot,1997
• Jean-Luc de Paepe i Christiane Raindorf-Gérard , Parlament Belgijski 1831-1894: Dane biograficzne , Bruksela, Królewska Akademia Belgii,1996, s.  216
• Jean Stengers ( reż. ), Jean-Luc de Paepe ( reż. ) And Massia Gruman ( reż. ), Indeks osób uprawnionych do Senatu (1831-1893) , Bruksela, Palais des Académies,1975, 549,  s.
• G. Braive i I. Mondovits (w Risorgimento , tom XII), dyplomatyczny i belgijski organ konsularny i Włochy (1830-1914): katalog bibliograficzny ,1969, s.  126
• A. baron de Rasse , Belgijska szlachta , Bruksela, Imprimerie Veuve Monnom,1890, 310  str. ( czytaj online ) , „Chimay-Caraman (Riquet de Caraman)”, s.  12 do 15
• Paul comte Vasili , La société de Paris: Le grand monde , vol.  1, Paryż, Editions of La Nouvelle Revue ,1887, 483,  str. (Postać BNF n o  FRBNF38937856 , czytać on-line ) , „Rodziny Książęcych jako cudzoziemców lub niedawno utworzonych”, str.  220 do 222

Linki zewnętrzne

• „  Genealogia Riqueta  ” w Les Amis de Riquet
• "  Les Riquet de Caraman  " , na Château de Chimay
• (nl) „  Joseph de Riquet de Caraman-Chimay (1836–1892)  ” na Odis

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Hrabia Paul Vasili to pseudonim zbiorowy: Juliette Adam (1836-1936), Élie de Cyon (1843-1912), Henri Durand-Morimbau (1848-1911) i Catherine Radziwill (1858-1941).

Bibliografia

1. Akt n O  16 (567/583 widzenia) , rejestr urodzeń w roku 1836 miasto Menars, Departmental Archives of Loir.Jest-et-Cher .
2. Louis de la Roque ( red. ), Biuletyn heraldyczny Francji: lub Przegląd historyczny szlachty , t.  XI, Paryż, Wydania Biuletynu Heraldique de France,Kwiecień 1892, 852  pkt. ( czytaj online ) , s.  235 i 236
3. Akt ślubu z 10 th  dzielnicy stare z Paryża , Cote V3E / M295, paryskich archiwach .
4. Urodziła się 16 sierpnia 1834 w Paryżu, zmarła 25 grudnia 1884 w Brukseli w wieku 50 lat.
5. Laure Hillerin , La comtesse Greffulhe: the shadow of Guermantes , Paryż, Éditions Flammarion , wyd.  "Dokumenty i testy",15 października 2014, 560  pkt. ( ISBN  978-2-08-129054-9 , prezentacja online ) , rozdz.  5 („Ghislaine, przyjaciółka-siostra”), str.  230
6. Anne de Cossé-Brissac, La Comtesse Greffulhe , pot. „Terre des femmes”, Perrin, Paryż, 1991, s. 34.
7. A. baron de Rasse , Belgijska szlachta , Bruksela, Imprimerie Veuve Monnom,1890, 310  str. ( czytaj online ) , „Chimay-Caraman (Riquet de Caraman)”, s.  12 do 15