Członek stanów generalnych 1789 r | |
---|---|
16 kwietnia 1789 -30 września 1791 |
Narodziny |
14 kwietnia 1756 Paryż |
---|---|
Śmierć |
27 lipca 1805(w wieku 49 lat) Bagnères-de-Bigorre |
Pogrzeb | Kaplica Notre-Dame-de-la-Hourcadère de Trébons ( d ) |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Autor tekstów , polityk , poeta , pisarz , dramaturg , żołnierz |
Rodzina | Rodzina Ségura |
Tata | Philippe Henri de Ségur |
Rodzeństwo | Louis-Philippe de Ségur |
Właściciel | Hotel de Salm-Dyck |
---|---|
Stopień wojskowy | Pułkownik |
Miejsce zatrzymania | Więzienie Saint-Lazare |
Joseph-Alexandre Pierre, wicehrabia Ségur to francuski poeta , autor tekstów , goguettier , pisarz i żołnierz urodzony14 kwietnia 1756 i martwe 23 lipca 1805.
Urodzony w domu Philippe Henri, markiza de Ségur, który był marszałkiem Francji i sekretarzem stanu ds. Wojny za Ludwika XVI , młodszego brata Ludwika-Filipa de Ségura , Joseph-Alexandre był w rzeczywistości synem najlepszego przyjaciela marszałka, barona de Besenval , postać, która zyskała pewien rozgłos podczas rewolucji francuskiej . Był pułkownikiem pułków dragonów Noailles , Lorraine i Ségur w ramach Ancien Régime .
Lekki z powołania Vicomte de Ségur spędził życie na komponowaniu wierszy, piosenek i komedii . Aby utrwalić tradycję zapoczątkowaną przez jego narodziny, sam miał kilkoro nieletnich dzieci, którym nadał swoje imię i których edukację finansował.
Aby pomieścić swoją kochankę Julie Careau, kazał wybudować dom przy rue Chantereine, przez architekta Perrarda de Montreuil , dom, który później miał pomieścić ukochane Joséphine i Bonaparte i był znany pod nazwą „Maison du 18 Brumaire”.
W 1789 r. Został wybrany przez paryską szlachtę na zastępcę do Stanów Generalnych. Pozostał wierny królowi i monarchii, w obradach brał bardzo mało. W 1790 r. Wycofał się z życia politycznego i zajął się literaturą, publikując dramaty i komedie. Niemniej jednak był jednym z głównych współautorów pamfletyzującego przeglądu Dziejów Apostolskich, w którym szydzono z głównych postaci Rewolucji . Recenzję tę prowadził głównie Jean-Gabriel Peltier .
W 1793 roku , wraz z André Chénierem i innymi ówczesnymi artystami , został uwięziony w wyniku terroru w obskurnych więzieniach Saint-Lazare . Drobny aktor, którego dobrze znał, Charles de La Buissière , któremu udało się zatrudnić w biurach Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego , zniszczył jego akta oskarżenia w tym samym czasie, co akta wielu osobistości sceny paryskiej, które przetrwały jego życie.
Od 1796 r. Do końca 1801 r. Brał udział w działalności stowarzyszenia śpiewaczego przy kolacjach w wodewilu , gdzie występował jako „Ségur young” wraz ze swoim bratem Louis-Philippe de Ségur , który występował jako „Ségur ainé”.
Vicomte de Ségur nie był jednak skazany na długie przetrwanie pod koniec wieku, którego był doskonale emblematyczny. Zmarł w wieku czterdziestu ośmiu lat, w ramionach M me Avaux, swojej kochanki przez dwanaście lat, podczas leczenia choroby piersi u Bagnères-de-Bigorre . Jego ostatnia pośmiertna publikacja, wspomnienia barona de Besenval , jego domniemanego ojca, wywołała skandal w ówczesnym dobrym społeczeństwie.