Radny Generalitat Katalonii | |
---|---|
16 kwietnia -5 maja 1937 |
Narodziny |
23 września 1907 Barcelona ( Katalonia ) |
---|---|
Śmierć |
17 listopada 1944(37 lat) Mauthausen ( Austria ) |
Przezwisko | Raymond |
Narodowość | hiszpański |
Wierność | Druga Republika Hiszpańska |
Czynność | Polityk |
Rodzeństwo | Conrad Miret i Musté |
Partie polityczne |
Zjednoczona Partia Socjalistyczna Katalonii Unió Socialista de Catalunya |
---|---|
Konflikty |
Hiszpańska wojna domowa II wojna światowa |
Josep Miret i Musté , urodzony w Barcelonie w 1907 r. I zmarły w obozie Mauthausen w Austrii w 1944 r. , Jest katalońskim politykiem i bojownikiem komunistycznego ruchu oporu.
Pochodzący z biednej rodziny Josep Miret i Musté studiował w Podstawowej Szkole Pracy, gdzie uczył się zawodu ślusarza . To gracz rugby i gra w sekcji rugby z FC Barcelona .
Członek Socjalistycznego Związku Katalonii (USC), został sekretarzem sekcji młodzieżowej. Brał udział w walce zbrojnej, która doprowadziła do antyfaszystowskiego triumfu19 lipca 1936w Barcelonie. Dwa dni później USC dołączyło do Zjednoczonej Socjalistycznej Partii Katalonii (PSUC). Z22 lipca 1936, Josep Miret jest członkiem kierownictwa PSUC.
W 1937 r. Został ministrem rządu Generalitat Katalonii, po czym odszedł, by zaciągnąć się do armii ludowej, gdzie w 1938 r. Uzyskał stopień dowódcy.
Po zwycięstwie Franco w hiszpańskiej wojnie domowej przeniósł się do Paryża jako przywódca PSUC na uchodźstwie i brał udział we francuskim ruchu oporu przeciwko nazistom, którego był jednym z przywódców.
Jego brat, Conrad Miret i Musté , jest jednym z przywódców Migrant Workforce (MOI) pod pseudonimem Lucien . Zmarł na torturach w 1942 roku w więzieniu La Santé.
Josep Miret został aresztowany przez francuską policję dnia 22 listopada 1942, uwięziony we Fresnes, gdzie był torturowany. Dostarczony do Niemców, został deportowany dalej27 sierpnia 1943w obozie koncentracyjnym Mauthausen . Jest członkiem wewnętrznego ruchu oporu w komandach Schwechat i Florindorf. Zginął zamordowany przez nazistów dnia17 listopada 1944, po zranieniu podczas bombardowania aliantów.