Jemal ad-Din Muhammad

Jemal ad-Din Muhammad Tytuł szlachecki
Atabeg z Damaszku
1139-1140
Poprzednik Shihab ad-Din Mahmud
Następca Mujir ad-Din Abaq
Biografia
Śmierć 1140
Rodzina Bourides
Tata Buri Taj el-Moluk
Dziecko Mujir ad-Din Abaq
Inne informacje
Religia Sunnizm

Jemâl ad-Dîn Muhammad ibn Bûrî był Bourid atabeg z Damaszku od 1139 do 1140 . Jest ostatnim synem Buri Taj el-Moluk , emira Damaszku.

Biografia

W nocy z 22 na 23 czerwca 1139 r. Trzy jego stronniczki zamordowały atabeg Damaszku Shihâb ad-Dîn Mahmud . Minister Mu'in ad-Din Unur następnie bierze sprawy w swoje ręce energicznie, ma zabójcy ukrzyżowany i przynosi księcia Jemal al-Din Muhammad, przyrodniego brata zmarłego atabeg i Emir Baalbek do Damaszku , aby to zrobić. Rozpoznać atabeb przez populacja. W międzyczasie matka Mahmùda, która od tego czasu ponownie wyszła za mąż w Zengi , wezwała na pomoc swojego męża, który przybiegł z nadzieją na zajęcie Damaszku, ale zapasy Mu'in al-Dîn Unur zostały zaskoczone i mógł tylko oblegać Baalbek 20 sierpnia 1139 r . Cytadela stawiała tak silny opór, że kiedy garnizon się poddał, 21 października Zengi nakazał ukrzyżować żołnierzy pomimo przysięgi, że ich oszczędzą, mając nadzieję, że przestraszy Damasceńczyk, ale tylko wzmocnił determinację ludności wokół jej przywódców.

Następnie Zengi zmienia taktykę i proponuje młodym atabegowi wymianę Damaszku na mniejsze lenno, ale Mu'in ad-Dîn Unur jest odpowiedzialny za odrzucenie oferty. Zengi założył swój obóz w pobliżu Damaszku 6 grudnia 1139 r. I po sukcesie przeciwko wojskom damasceńskim 21 grudnia ponownie zaproponował wymianę Damaszku na Homs lub Baalbek, propozycję, którą młody atabeg miał zamiar zaakceptować, ale Unur jest odpowiedzialny za odwiedzenie go , przywołując nielojalność Zengi. Muhammad zmarł 29 marca 1140 r., A jego syn Mujir ad-Din Abaq , jeszcze dziecko, został jego następcą, za regencji Mu'in ad-Din Unur . Zengi nadal oblega Damaszek, ale Unur wzywa wtedy Foulque d'Anjou , a Zengi znosi oblężenie 4 maja , woląc odwrót od konfrontacji.

Uwagi i odniesienia

  1. Grousset 1935 , s.  129-130.
  2. Maalouf 1983 , str.  151-2 i Grousset 1935 , s.  130-1.
  3. Grousset 1935 , s.  132.

Załączniki

Źródła

Zobacz też