Jeff Bodart

Jeff Bodart Kluczowe dane
Imię urodzenia Jean-Francois Bodart
Narodziny 30 września 1962
Charleroi ( Belgia )
Śmierć 20 maja 2008
Charleroi ( Belgia )
Podstawowa działalność Piosenkarka i autorka tekstów
aktywne lata 1983-2008

Jean-François Bodart, alias Jeff Bodart , to francuskojęzyczny belgijski piosenkarz urodzony dnia30 września 1962w Charleroi ( królowa macierzyńska Astrid ), zmarła dnia20 maja 2008 także w Charleroi.

Biografia

We wczesnych latach osiemdziesiątych założył dwie grupy: Spasmes , a następnie Aphrodisiax, z którymi wydał pierwszy samodzielnie wyprodukowany singiel Sex-symbol . W tym czasie działał tylko jako gitarzysta.

W 1983 roku z grupą Gangsters d'Amour , tytuł zaczerpnięty z piosenki francuskiej grupy Starshooter , dał się poznać jako piosenkarz. Bierze również udział w kilku nietypowych projektach artystycznych, takich jak duet Louis Louis (z projektantem Frédéricem Janninem ), który adaptuje w języku francuskim utwór Under my Thumb of the Rolling Stones pod tytułem Below my inch .

W 1994 roku, po dwóch albumach i dziesięciu singlach z Love Gangsters, Jeff zdemontował grupę i rozpoczął solową karierę. Następnie nagrał pięć albumów na przestrzeni 13 lat. W towarzystwie większości czasu na scenie, w szczególności przez byłych gangsterów miłości Pierre'a Gilleta i Oliviera Bodsona, zwielokrotnia koncerty i trasy. W 1998 roku wraz z La Fête à Jeff Bodart Francofolies de Spa zaoferowali mu carte blanche na koncert, na którym z kolei akompaniowali mu na scenie Axelle Red , Matthieu Chedid , Philippe Lafontaine itd.

Jako piosenkarz i autor tekstów cenił również, że został dla niego napisany. Zabrali się do tego niektórzy drodzy przyjaciele: jego koledzy podróżnicy Pierre Gillet i Olivier Bodson, ale także Kent , Christophe Miossec , François Bernheim , Jacques Duvall , Thierry Robberecht , Rudy Léonet i Marc Morgan , Henri Hiernaux , Benoît Poelvoorde ,… solo lub z gangsterami of Love występował na większości scen w Belgii, Francji, Szwajcarii i Quebecu, ale także w wielu krajach europejskich, w Stanach Zjednoczonych, Związku Radzieckim, a nawet w Chinach. Na scenie był szczególnie znany ze swojego zaraźliwego entuzjazmu i energii. W 1998 roku uczestniczyła w jednolity Le Bal des Gueux przez Alec Mansion na rzecz operacji Thermo, która rozproszonej posiłków włóczęgów na stacjach. Ta piosenka jest wykonywana przez trzydziestu ośmiu artystów i osobistości, w tym Toots Thielemans , Stéphane Steeman , Marylène , Armelle , Jacques Bredael , Lou , Alec Mansion , Muriel Dacq , bracia Taloche , Morgane, Nathalie Pâque , Frédéric Etherlinck, Richard Ruben , Christian Vidal , Marc Herman , Jeff Bodart, Jean-Luc Fonck , Benny B i Tatuś K .

Jeff, potajemnie żonaty z gospodarzem belgijskiej telewizji Armelle Gysen , doznał późnego udaruKwiecień 2008w domu rodziców i sztucznie zapadł w śpiączkę. On umarł na20 majaw wieku 45 lat. Pogrzeb odbył się cztery dni później w kościele La Chapelle w Brukseli, w obecności jego rodziny i prawie tysiąca jego przyjaciół, fanów, kolegów, postaci z mediów i polityków wszystkich warstw. Został poddany kremacji, a jego prochy rozrzucono na cmentarzu w Farciennes, gdzie dorastał.

Daniny

Miasto Farciennes, aby upamiętnić zmarłego przedwcześnie artystę, wystawiło mu na jego głównym placu rzeźbę. Jego imieniem nazwano także akademię i bibliotekę Farciennes.

Na jego cześć odbyły się dwa koncerty hołdowe w r październik 2008 w Louvain-La-Neuve i lipiec 2009w Francofolies de Spa, w którym uczestniczyło wielu artystów i zaprzyjaźnionych muzyków (w tym Nicolas Buysse , Kent , Jacques Duvall , Perry Rose , Sacha Toorop , Marka , Karin Clercq , Marie Warnant , William Dunker , Summer 67 , Manu Champagne itp.) i jego dawni towarzysze z Love Gangsters.

Na początku 2009 r. W RTBF program kulturalny D6Bels wyemitował 52-minutowy raport w hołdzie wyprodukowany przez Manu Champagne i w całości poświęcony Jeffowi Bodartowi.

Pośmiertny album Best of Jeff ( 2009 ) został wydany rok po jego śmierci. Covery piosenek ze swoich pięciu solowych albumów, nowego Someone Called Me Like That i czterech singli z Gangsters of Love  : SOS Barracuda , Murder in Hawaii , Hey Red Baron , Cost everybody .

Na albumie Finistériens Breton Miossec również złożył mu dyskretny hołd piosenką Seul ce que j'ai perdue . Tak jak piosenkarz Benjamin Biolay na jednym z jego koncertów (wspólnie pracowali nad aranżacjami do albumu To mi nie wystarcza ) czy Salvatore Adamo , który nagrał jedną ze swoich piosenek podczas wieczoru organizowanego przez tygodnik Mosquito .

W 2011 roku Music Octaves , nagradzający artystów i muzyków roku we Francuskiej Wspólnocie Belgii , przyznał pierwszą nagrodę „Jeff Bodart de la Sabam  ” grupie Atomique DeLuxe . Ta nagroda, mająca na celu podkreślenie szczególnego wpływu scenicznego francuskojęzycznego belgijskiego artysty / grupy za granicą, jest od tego czasu przyznawana co roku. Treningi takie jak Puggy , Great Mountain Fire , BRNS, Girls in Hawaii również go otrzymały.

W 2018 roku, z okazji dziesiątej rocznicy śmierci Jeffa Bodarta, ukazał się album Reviens gamin , hołd bogaty w liczne covery z jego repertuaru, nagrany z inicjatywy jego świty, a zwłaszcza jego byłego klawiszowca Pierre'a Gilleta. Utwory są interpretowane przez niektóre postacie francuskojęzycznej piosenki belgijskiej, w tym Marka , Jean-Luc Fonck , Marc Pinilla , Marie Warnant , Karin Clercq , Greg Houben, Jean-François Maljean, Samir Barris , Great Mountain Fire, Marc Lelangue, Karim Baggili, Miss Nineteen, ale także francuski Kent czy François Bernheim . Tytuł albumu jest ukłonem w stronę nawiązania do kultowego filmu It Happened Near You , podpisanego przez Benoît Poelvoorde . Aktor, blisko Jeffa Bodarta, brał również udział w produkcji zwiastuna albumu, zauważonego przez prasę codzienną lub tygodniową.

Dyskografia

1995  : Jazda na rowerze bez rąk
  1. Jazda na rowerze bez rąk
  2. Każdy ma swoją historię
  3. Ludzie jak my
  4. Tylko słowa
  5. Atomowa miłość
  6. Powiedzieliśmy sobie wszystko
  7. Zwierzęcy blues
  8. biegnę
  9. 3 minuty i 30 sekund
  10. Jeden świat to za mało
1998  : Uniwersalne historie
  1. Życie artysty
  2. Uniwersalna historia
  3. Bez bębna i trąbki
  4. Zabieram nas
  5. W biegu
  6. Duża zjeżdżalnia
  7. Warto było się urodzić
  8. Wszyscy mnie kochają oprócz mnie
  9. Nikt nie jest wspaniały
  10. Do diabła z tobą
  11. Obiecuję ci księżyc
  12. Pieśń jaków
  13. Czas kamyków
  14. Potrzeba wszystkiego, by stworzyć mężczyznę
2001  : To już mi nie wystarcza
  1. To mi już nie wystarcza
  2. Śmierć życia
  3. Przeżyję to
  4. Co mnie powstrzymuje
  5. Politycznie poprawny
  6. Od kiedy wyjechałeś
  7. Dziewczyny to dziwni chłopcy
  8. Jaka jesteś piękna, kiedy piłem
  9. W odległości określonej przepisami
  10. Jawa
  11. Resztę zrobi słońce
2003  : Jesteś niczym lub kimś
  1. Pokochasz mnie, kiedy już cię nie kocham
  2. Jesteś niczym lub kimś
  3. Naucz się zostawiać wszystko
  4. Pij, pić, pić
  5. Canadair
  6. Trochę hałasu z przyjaciółmi
  7. Moje życie to huśtawka
  8. Nic nie mów
  9. Krótka pamięć
  10. Być albo nie być
  11. Głupcy nie są głupcami
2008  : I czasami tak jest
  1. Czasami tak jest
  2. Ptak 7:32
  3. Jutrzejszego ranka
  4. Miejsce na ultramarynę
  5. Pokój w stylu nowoczesnym
  6. Jacques
  7. Moja tusza
  8. 36 sposobów
  9. Pocałuj mnie
  10. śmieję się
  11. Jak wyglądam
  12. Nasza trajektoria
  13. Szaleństwo bez ciebie
2009  : Best off Jeff 1. I czasami tak jest

2. Canadair 3. Zabieram nas 4. Warto było się urodzić 5. Jutro rano 6. Nauka zostawiania wszystkiego 7. Każdy ma swoją historię 8. Ktoś tak mnie nazwał 9. Jazda na rowerze bez rąk 10 Pokochasz mnie kiedy już nie będę cię kochać 11. Historia uniwersalna 12. Ptak o 7:32 rano 13. To mi za mało 14. Cel za granicą 15. Śmieję się 16. Nic nie mów 17. SOS Barracuda 18. Morderstwo na Hawajach 19. Czerwony Baron

20. Nie ważne co

Nagrody

Uwagi i odniesienia

  1. oficjalna strona internetowa
  2. źródło: RTBF i La Libre Belgique
  3. DH Les Sports + , „  Jeff Bodart on the Grand'Place  ” , na www.dhnet.be ,24 grudnia 2011(dostęp 17 grudnia 2019 )
  4. "  Espace Jeff Bodart  " , w Farciennes (dostęp 17 grudnia 2019 )
  5. "  Jeff Bodart był (trochę) tam (bis) | frontstage /  ” , na blog.lesoir.be (dostęp 17 grudnia 2019 )
  6. „  Poelvoorde: mała historia jego hołdu dla Jeffa Bodarta  ” , na www.lavenir.net (dostęp 17 grudnia 2019 )
  7. "  Słoneczny klip Gorillaz, hołd Poelvoorde dla Jeffa Bodarta  " , na Moustique.be ,1 st czerwiec 2018(dostęp 17 grudnia 2019 )
  8. Nagrody 2005 przyznane przez rząd Federacji Walonia-Bruksela (Wspólnota Francuskojęzyczna Belgii)

Linki zewnętrzne