| Narodziny |
15 maja 1812 Pout |
|---|---|
| Śmierć |
29 lipca 1883(w 71) Évreux |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Oficer wojskowy |
| Stopień wojskowy | Dywizja generalna |
|---|---|
| Konflikt | Wojna francusko-niemiecka 1870 r |
| Różnica | Wielki Oficer Legii Honorowej |
| Archiwa prowadzone przez | Historyczna Służba Obrony (GR 7 YD 1477) |
Generał dywizji Jean Pellé (15 maja 1812 - 29 lipca 1883) spędził większość swojej kariery wojskowej w Algierii . Podczas kampanii przeciwko Niemcom , dowodził 2 giej Brygady 2 nd Dywizji Piechoty z 1 st Army Corps . Zastępuje podczas bitwy o Wissembourg (4 sierpnia 1870) Generał Abel Douay śmiertelnie ranny; on sam został ciężko ranny w sprawie Châtillon dnia4 kwietnia 1871.
Urodzony 15 maja 1812w Le Pout ( Gironde ) jest pośmiertnym synem kapitana długodystansowych Pierre'a Pellé, który zginął na morzu na fregacie Ariane (27 marca 1812) i Marie Coutereau, wdowa po nim.
Ożenił się z Mademoiselle Ernestine, urodzoną dnia Isabelle Lemreze 9 stycznia 1829w Évreux (Eure), córka Louisa, Nicolasa, Marie Lemreze i Isabelle Pollet, w grudniu 1856
| Przestarzały | szeregi | Zadania |
|---|---|---|
| 29 grudnia 1830 | Zobowiązany | Oddelegowanie wolontariuszy paryskich |
| 23 marca 1831 | Kapral | 1 st batalion zouaves |
| 11 września 1832 | Sierżant | |
| 6 grudnia 1832 | Zouave Corps | |
| 26 kwietnia 1837 | Podporucznik | |
| 21 czerwca 1840 | Porucznik | |
| 5 czerwca 1842 | Adiutant major | Rodzimy batalion piechoty Algieru |
| 26 października 1845 | Dowódca batalionu | Batalion rodzimych harcowników Oranu |
| 30 grudnia 1852 | Podpułkownik | 29 th Linia pułk piechoty |
| 1 st grudzień 1855 | Pułkownik | 60 th Linia pułk piechoty |
| 12 sierpnia 1864 | generał brygady | Dostępny sztab generalny |
| 17 września 1864 | Dowódca pododdziału korsykańskiego w Ajaccio | |
| 29 sierpnia 1865 | Dowódca pododdziału Tarn | |
| 27 marca 1868 | Dowodzenie pododdziałem Eure | |
| 17 lipca 1870 | Kontrolowanie dwa e brygada 2 e podział 1 st korpusu Armii Renu | |
| 12 sierpnia 1870 | Dywizja generalna | Dowódca 2 th Dywizji Piechoty z 1 st Korpusu Armii Renu |
| 2 września 1870 | Jeniec wojenny w Sedanie | |
| 18 marca 1871 | Wrócił do Francji i jest dostępny | |
| 28 marca 1871 | Dowódca 6 th Dywizji Armii Paryżu | |
| 8 lipca 1871 | Dostępny | |
| 18 września 1871 | Sterowanie 3 e podział piechoty 5 e korpusem Army Versailles (army Versailles rozpuszcza29 września 1873) | |
| 24 października 1873 | Zwolniony na jego prośbę spod jego dowództwa; zachował obowiązki Generalnego Inspektora | |
| 1 st styczeń 1874 | Dostępny | |
| 15 maja 1877 | Dopuszczone na zamówienie w części rezerwowej | |
| 11 stycznia 1879 | Przyznał się na jego wniosek do dochodzenia swoich uprawnień emerytalnych | |
| 29 lipca 1883 | Zmarł w Evreux |
Artykuł w French Army Monitor 16 sierpnia 1883pod tytułem: Generał Pellé, emerytowany generał dywizji.
„W środę August 1 st były obchodzone w Evreux, pogrzeb emerytowany generał major Pelle, który zmarł29 lipca w wieku siedemdziesięciu jeden lat.
Pellé (Jean) urodził się w Le Pout, w Gironde, dnia 15 maja 1812.
Plik 29 grudnia 1830, jest częścią oddziału paryskich ochotników i spędził23 marca 1831Jako kapral w 1 st batalionów zouaves . Następnie pozostał w Afryce. Od tego czasu do23 lutego 1853, to znaczy bez przerwy, prowadził kampanię przez dwadzieścia dwa lata.
W korpusie Zouave został mianowany sierżantem le 11 września 1832, podporucznik 26 kwietnia 1837 i porucznik 21 czerwca 1840. W tym pierwszym okresie kampanii, kiedy Zouavowie ugruntowali swoją legendarną już reputację, Pellé został postrzelony w lewą rękę,4 października 1835w walce o Soutama. Plik31 marca 1836Zouavowie byli odpowiedzialni za wspinanie się na lewe zbocza przełęczy Mouzaïa, aby chronić przejście kolumny ekspedycyjnej zorganizowanej w Bouffarik, której celem była Medea. Arabowie stawili poważny opór, a batalion ucierpiał. Następnego dnia, 1 st kwiecień Ogólne Brou którzy mieli Zouaves w jego brygady, otrzymał rozkaz, aby kontynuować swój ruch i wreszcie korona sąsiednie szczyty szyjki macicy. Na sygnał szarży, zabrzmiały przez trąbki, Zouaves wydali okrzyk wojenny, wspięli się na ostatnie szczyty i ścigając wroga od góry do góry, zmusili go do ostatecznego opuszczenia pozycji. Wszystkie ofensywne powroty, wznowione przez Arabów w następnych dniach, rozrywały się przeciwko stanowczości batalionu ”. W tym przypadku Pellé został postrzelony w lewe udo. Atakowanie8 czerwca 1840, które poprzedziło wejście naszych wojsk do Millianah, został ponownie ranny strzałem w lewą skroń. Awansowany porucznik po tej aferze (21 czerwca 1840), zasługiwał również na wzmiankę w Zakonie Armii Afrykańskiej 13 maja 1840.
Plik 30 stycznia 1841, został ponownie powołany na rozkaz armii jako zauważony w ataku 26 poprzedzających; a później8 kwietniaśledzenie „za operację ze 150 mauretańskimi żandarmami, brawurowy nalot, piętnaście mil od placówek; "13 tego samego miesiąca nowe odniesienie do rozkazu armii afrykańskiej z dopiskiem:" ten oficer wykazuje dużą determinację w każdych okolicznościach ".
Plik 3 majabył również cytowany na rozkaz armii afrykańskiej „za znakomite postępowanie w walce pod Millianah, gdzie Zouavowie, którzy zajęli środek sił wroga jako punkt odniesienia, już okazali się godni sławy. tak wspaniale. nabyte, przewidując pościg całej armii, który trwał ponad dwie godziny ”. Porucznik Pellé otrzymał podczas tej walki dwa silne siniaki na klatce piersiowej.
List od marszałka Soulta , ówczesnego ministra wojny , wyraził gratulacje z powodu różnych operacji przeprowadzonych przez porucznika Pellé i został mianowany kawalerem Legii Honorowej na5 stycznia 1842.
Cytowany na rozkaz armii 8 kwietnia„Jako były pozycje wybitny usuwania Sid Embarrek 1 st w kwietniu ubiegłego roku,” został awansowany na kapitana adiutant majora5 lipca 1842do batalionu rodzimych piechurów z Algieru. Dekret ministerialny z dnia1 st luty 1.844mianował go zastępcą głównego dyrektora ds . arabskich . Stale wchodząc w skład kolumn ekspedycyjnych, wciąż możemy zobaczyć jego nazwisko wymienione w raporcie marszałka Bugeauda ,13 maja 1844jako wyróżniający się w toczącej się dalej walce 12 majaprzed Dellys: „Kapitan Pellé nieustannie maszerował na czele szarży i zabił ręką pięciu Arabów”. Podczas wypraw generała Bugeauda w 1845 r. W prowincjach Algier i Oran został przydzielony do sztabu generalnego jako pełniący obowiązki szefa biura arabskiego.
Awansowany na dowódcę batalionu dnia 26 października 1845, do rdzennych strzelców wyborowych z Oranu, oficera Legii Honorowej, im 10 maja 1852 i podpułkownik W. 30 grudniaNastępnie, 29 th wiersz stał pułkownik z 60 th linii1 st grudzień 1855.
Na czele tego pułku pułkownik Pellé wziął znakomity udział w kampanii Wielkiej Kabylii . W styczniu 1856 roku wyróżniał się szczególnie podczas wyprawy do Ouled Aissa Minoun „30 stycznia, jak głosi raport, mobilna kolumna zebrała się w Tela Oulman, u podnóża gór Ouled Aissa Minoun. Atak rozpoczął się o świcie; dwa bataliony pod rozkazami dowódcy Vincenta z Zouaves musiały zająć wioskę Tico-Bain, spalić ją i kontynuować wspinaczkę na Ougueni-Sekson, najwyższy punkt i dowodzący wszystkimi stronami. Generał de Signy z trzech batalionów 60 th , w husarii i artylerii , odwrócił który prowadzi bezpośrednio w lewo i następnie dostać się do tego stanowiska, ścieżki. Opór był uparty; ale 60 th linia, dowodzona przez pułkownika Pelle, prowadził kabyle wszystkie swoje pozycje, niegrzecznie zepchniętych na szczycie góry, a następnie wpadł do wąwozu, gdzie mógłby strzelać do około kwadransa”. Pod koniec 1856 r10 listopadaPułkownik Pellé został awansowany na dowódcę Legii Honorowej.
Generał brygady im12 sierpnia 1864, w tym charakterze zlecił pododdział Korsyki (17 września 1864); du Tarn w Albi (29 sierpnia 1865) i Eure (27 marca 1868).
Od początku wojny z Niemcami ,17 lipca 1870, Został wyposażony dowództwem 2 nd brygady w 2 nd dywizji piechoty 1 st Korpusu Armii Renu . Walczył wspaniale pod Wissembourg i Frœschwiller . Awansowany do dywizji w dniu12 sierpnia 1870i sterowanie z dwóch e piechoty podziału 1 st organizmie, to jednak z trudem Sedanu . Jako jeniec wojenny w wyniku kapitulacji miał po powrocie z niewoli28 marca 1871Dowódca 6 th Dywizji Armii Paryża . Podczas drugiego oblężenia stolicy, kierując swoje wojska do sprawy Châtillon , wojska4 kwietnia 1871, został poważnie zraniony odłamkiem. Po zdobyciu Paryża, General Pelle zamówił 3 th dywizji piechoty z 5 th Korpusu armii Wersalu (18 września 1871).
Generalny Inspektor w 1872 i 1873 roku do 12 th dzielnicy piechoty, to na skutek ograniczeń wiekowych, przyjął15 maja 1877 w ramach rezerwy i na jego prośbę przeszedł na emeryturę 2 kwietnia 1879. Generał Pellé został awansowany na Wielkiego Oficera Legii Honorowej w dniu4 kwietnia 1871.
Miał 47 lat służby, 28 kampanii, 6 urazów i 9 cytowań. "
- Désiré Lacroix