Jean-Gérard Gwezenneg

Jean-Gérard Gwezenneg Biografia

Narodziny	2 listopada 1941 Rennes
Narodowość	Francuski
Czynność	Artysta plastyk

Jean-Gérard Gwezenneg , urodzony w Rennes w 1941 roku, jest francuskim artystą wizualnym.

Biografia

Po studiach artystycznych w Paryżu JG Gwezenneg przeniósł się do Teurthéville-Hague . Jego wyjątkowa produkcja, na którą składają się ryciny, rzeźby i obrazy, przypomina nam o naszej własnej marności. Kości zwierzęce, które regularnie włącza do swoich produkcji, tak naprawdę kwestionują naszą własną przyszłość. Przez wiele lat zajmował się grawerowaniem w Szkole Sztuk Pięknych w Cherbourgu .

JG Gwezenneg ma szczególny związek z martwymi materiałami. Wydaje się, że chce, poprzez swoją praktykę plastyczną, odpędzić śmierć, zbierając i składając kawałki wraków, ciał zwierząt, kości, które regeneruje, składając je w duże organiczne kompozycje. W ten sposób tchnie nimi, nadając im nowe, artystyczne życie, tworząc rodzaj świeckich relikwiarzy o estetycznym powołaniu.

Jego prace plastyczne, pojedyncze i poetyckie są regularnie wystawiane w Normandii , zwłaszcza w Cherbourgu , ale także w wielu galeriach we Francji i za granicą.

Jego twórczość jest reprezentowana w kilku kolekcjach muzeów i instytucji, a także w kolekcjach prywatnych.

Filmografia

• 1991: Gwezenneg, poszukiwanie pochodzenia , Th. Durand i A. Servant
• 1993: La Hague, od strajku do warsztatu , 8 min, Pascal Vannier, FR3 Caen
• 1993: Morze, strajk, warsztat , Sophie Bontemps, Thalassa
• 1994: Wraki Hagi , w Pêche d'Enfer , Francja 2
• 1998: Wizyta w warsztacie w Hadze , Bayerisher Rundfunk Monachium, Niemcy
• 2002: Gazeta 13 godzin , TF1, wrzesień
• 2003: L'Échappée belle , La Hague , Antoine Alain
• 2004: Gorączka powietrza , Francja 3 czerwca
• 2005: Le Raz Blanchard , Francja 3 czerwca

Bibliografia

• Gwezenneg, prace 1958-2012 , wydania Isoète , 2013
• Requiem dla Garde-Rose, podsumowanie dekompozycji , tekst Alice Baxter, wstęp do twórczości J.-G. Gwezennega, artysta gościnny: magazyn Hopala! Bretanii świecie n O  39Maj 2012, s.  7-17 i s. okładka 1, 3 i 4.
• Koniec archipelagu , 2007, wydania Isoete.
• Ciało wyspy , 2006, wydania Océane.
• Petit Tas épitaphe , 2008, wydania Caractères.
• Praca grawerowana 1976-1991
• Cycle Obscur des Song , 2004, wydania Le pied d'Argent.
• Mal Mer , 2000, wydania Instant Perpétuel.
• Aggravage , 1999, wydania Barde la Lézard.
• Larvae et lémures , 1996, wydania Folle Avoine.
• Via , 1996, wydania Orpailleur.
• Follium , 1993, wydania Orpailleur.
• Goury place of wraks , 1992, wydanie Richard Quémerais.
• Empreinte , 1992, wydania Motus.
• Littorine , 1991, wydania Motus.
• Czternastu współczesnych rytowników: Louis-René Berge , Claude-Jean Darmon , Jean-Gérard Gwezenneg, José San Martin ... , 1990, Éditions de la Société des Amis du Musée Eugène-Boudin de Honfleur .
• Granice nie zatrzymują chmur , 1987, wydanie Le Grap.
• „OE” z François Laurem , 1983.
• Transphallie , 1979, wydanie Les Impénitents.

Niektóre wystawy osobiste

• 2014 Galerie du Présidial, Quimperlé (Bretania)
• 2010 Kościół Notre-Dame, Portbail .
• 2007 Manoir du Tourp, Omonville-la-Rogue .
• 2006 Galerie Bleue, Saint-Michel-en-Grève .
• 2004 Château des Ducs, Mortemart , Limoges .
• 2003 Muzeum Sztuki Nowoczesnej Richarda Anacréona w Granville .
• 2000 Taylor Foundation, Paryż .
• 2000 Muzeum Saint-Amand-Les-Eaux, Valenciennes .
• 1999 Centrum sztuki Passerelle Brest .
• 1995 Thomas-Henry Museum, Cherbourg
• 1995 Daniel Gautier Gallery, Quebec .
• 1995 Cherbourg Artothèque .
• 1993 Galerie du Paradis, Lisieux .
• 1993 Galerie la Hune, Paryż .
• 1992 Saint-Michel Priory, Vimoutiers .
• Muzeum Saint-Lô 1991 .
• 1989 Centrum kultury w Cherbourgu .
• 1978 Festiwal Fantastyczny, Avoriaz .
• 1978 Biblioteka Narodowa, Paryż, „5 lat nabytków”
• 1978 Targi rysunku, Grand Palais , Paryż .
• 1975 La Fiac, Paryż .
• 1974 La Fiac, Paryż .

Źródła

• JG Gwezenneg o Arts-up
• JG Gwezenneg na Ouest-France, 1995
• JG Gwezenneg na Ouest-France, 1995
• JG Gwezenneg na La Presse de la Manche
• Portrety JG Gwezennega
• Książki autorstwa JG Gwezennega dostępne w rozdziałach
• JG Gwezenneg na Ouest-France, 2010
• JG Gwezenneg na Ouest-France, 2010
• JG Gwezenneg na Ouest-France, 2011
• Konferencja JG Gwezenneg
• Prace JG Gwezennega w Artothèque de Caen
• Prace JG Gwezennega w kolekcji Frac Auvergne, zakup 1985
• Wystawa JG Gwezennega w Manoir du Tourp na Ouest-France.
• Ślad JG Gwezennega w zbiorach FRAC Basse-Normandie
• Prace JG Gwezennega w kolekcjach Frac Basse-Normandie
• Artykuł na temat JG Gwezenneca w czasopiśmie Frisson Aesthetic .
• Kolekcja Sotta.
• Carte Blanche do JG Gwezenneg w teatrze w Cherbourgu
• Link do utworu JG Gwezennega w kolekcji Art Postal
• praca JG Gwezennega na Arrimage
• Suche punkty JG Gwezenneg na Elan d'Arts
• JG Gwezenneg w Galerie Art et Design.com
• JG Gwezenneg na francuskim portalu zbiorów muzealnych
• Pełna biografia JG Gwezennega na stronie galerii au passeur
• Wszechświat JG Gwezennega: żywa sztuka śmierci, Guy Allix, 12 marca 2014 r

Bibliografia

1. Zawiadomienie o BnF
2. Carte Blanche do Gwezenneg w teatrze w Cherbourgu
3. J.G Gwezenneg w Galerie Art and Design.com
4. Pełna biografia JG Gwezennega
5. a praca JG Gwezennega na Arrimage.
6. J.G Gwezenneg na portalu zbiorów muzeów Francji.
7. Praca JG Gwezennega w kolekcji Frac Auvergne
8. J.G Gwezenneg w kolekcjach Frac Basse Normandie
9. Sotta Collection
10. Marie-Josée Christien , „  Fascynujący wszechświat Gwezenneg wystawiony w Présidial de Quimperlé  ” , w Agence Bretagne Presse (dostęp: 5 kwietnia 2018 )
11. JG Gwezenneg o Arts-up
12. Portrety JG Gwezennega
13. JG Gwezenneg on Ouest-France, 2010
14. JG Gwezenneg on Ouest-France, 2010.
15. JG Gwezenneg na Ouest-France, 2011
16. Wykład JG Gwezennega
17. Prace JG Gwezennega w Artothèque de Caen
18. Wystawa JG Gwezennega w Manoir du Tourp w Ouest-France
19. JG Gwezenneg w kolekcjach Frac Basse Normandie
20. Artykuł na temat JG Gwezenneca w czasopiśmie Frisson esthetic
21. Link do utworu JG Gwezennega w kolekcji Art Postal
22. Suche punkty JG Gwezennega na Elan d'Arts.
23. „  Wszechświat JG Gwezennega: żywa sztuka śmierci - Unidivers  ”, Unidivers ,12 marca 2014 r( czytaj online , sprawdzono 20 grudnia 2017 r. )

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Biblioteka Kongresu
  • WorldCat Id
  • WorldCat