Jean-Claude Hesselbarth

Jean-Claude Hesselbarth Obraz w Infobox. Jean-Claude Hesselbarth (2003)
Jean Mayerat
Narodziny 29 marca 1925
Lozanna
Śmierć 13 maja 2015 (w wieku 90 lat)
Narodowość szwajcarski
Czynność Artysta

Jean-Claude Hesselbarth jest szwajcarskim malarzem i projektantem . Urodził się w 1925 roku w Lozannie i zmarł dalej13 maja 2015osiadł w Grignan w Drôme Provençale . .

Życie i praca

Urodził się Jean-Claude Hesselbarth 29 marca 1925w Lozannie niemieckiego ojca naturalizowanego Szwajcara w 1931 r. i Julie Clerc, córki Eugène, dentysty w Lozannie. Podzielił swoją pierwszą ławkę szkolną z Philippe Jaccottetem, który został jego najlepszym przyjacielem z dzieciństwa; znajdzie go po latach w Grignan , w Drôme Provençale, gdzie osiadł poeta.

W 1933 roku młody rzeźbiarz Jean Clerc , jego wujek, zmarł nagle w wieku 25 lat na błonicę. Cień tego przedwcześnie dojrzałego geniusza naznaczy całe życie malarza. W tym czasie on sam chorował na gruźlicę i rodzice wysłali go do sanatorium w Leysin. To roczne wygnanie pozbawiło go rodziny i pierwszych przyjaciół.

W wieku 11 lat wstąpił do Classical College w Lozannie, w sekcji łacińsko-greckiej. Podczas studiów w College, a następnie w Gymnasium, jego najlepszymi przyjaciółmi będą pisarz Gaston Cherpillod , pisarz i tłumacz  Georges Arès (prawdziwe nazwisko Cornelius Heym) oraz człowiek teatru Marcel Imhoff, z którym prowadził intensywną korespondencję. Pasjonat muzyki, odkrył jazz i regularnie uczęszczał do Lausanne Jazz Club.

Po maturze rozpoczął naukę literatury, którą przerwał dwa lata później, aby rozpocząć naukę w Szkole Sztuk Pięknych. Od 1947 do 1952 uczęszczał na zajęcia do Casimira Reymonda i Marcela Ponceta . Z podróży po Grecji, Włoszech i Francji przywiózł figuratywne malowane rysunki i karykatury, do których bardzo szybko wybrał abstrakcyjne formalne poszukiwania, które ostatecznie skierują go w stronę lirycznej abstrakcji . 

Od 1954 roku został uznany za jednego z pierwszych malarzy tachistów w Szwajcarii. 

„Jego poszukiwania malarskie na ścianie, na dużym formacie, nad rodzajem sztuki stosowanej na zasłonach i zasłonach, doprowadziły go do wprowadzenia do swojego malarstwa precyzyjnych struktur geometrycznych, w które wpisane były często bardzo ciemne masy. bardzo kolorowy tachizm gestów, pozostanie wierny tej technice, z wyraźną ewolucją, wyraźnym przejściem od przytłumionych kolorów do bardziej dźwięcznych, stopniowym i nieuniknionym rozjaśnianiem palety. rysowanie tuszem z małej stalówki i wyciąć bambus na papierze akwarelowym. "

W 1955 roku odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa w Galerie l'Entr'acte w Lozannie. W tym samym roku wraz z André Gigonem , rzeźbiarzem i ceramiką, Charlesem Oscarem Cholletem, malarzem, twórcą telefonów komórkowych i Arthurem Jobinem , malarzem, do którego dołączyli później Denise Voïta, malarz i Antoine Poncet , rzeźbiarz, Vaudois College of Artists Concrets , grupa działająca na rzecz integracji dzieł sztuki w mieście i udziału artystów w projektach budowy i renowacji obiektów.

W 1956 roku otrzymał stypendium Alice Bailly . W 1957 roku uczestniczył w  1 st wystawie „Abstract malarzy w Szwajcarii” w Muzeum Sztuki i Historii Neuchâtel. Odtąd jako aktywny członek sekcji Vaud w SPSAS brał udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych. 

Przez 12 lat, od 1962 do 1973, był adiunktem w dziale architektury Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Lozannie . Wraz z pracą i lekcjami stworzył szereg dzieł o charakterze monumentalnym: malowidła ścienne, witraże, ceramikę, mozaiki szklane, emaliowane arkusze, gobeliny, polichromowane animacje drewna. Ściśle współpracuje z architektami przy kolorowaniu budynków publicznych i prywatnych.

W 1970 roku ożenił się z Liliane Annen, dyrektorką Télévision Suisse Romande , z którą dzielił życie przez 13 lat. Mieszkają między Lozanną, gdzie artysta rysuje i tworzy swoje projekty do monumentalnych dzieł, a Provençal Drôme, gdzie poświęca się malarstwu, w swojej pracowni plenerowej. 

Brał udział w wystawie Beginn des Tachismus in der Schweiz w Kunsthaus w Zurychu w 1978 r. I wystawiał swoje prace bardzo regularnie, w szczególności w Galerii Plexus w Chexbres w latach 1980–2012. W 1998 r. Poświęcono mu retrospektywę w Muzeum Jenisch w Vevey . W 2004 roku wystawa w Pully Museum zgromadziła prace jego i jego wuja, rzeźbiarza Jeana Clerc'a, podczas gdy w 2012 roku Muzeum Sztuk Pięknych Kantonu w Sion poświęciło salę pięciu dużym obrazom pozyskanym w ramach darowizny.

W latach 1956–2010 Jean-Claude Hesselbarth mieszkał przy rue de Bourg w Lozannie, przy której się urodził, i zajmował różne warsztaty, w tym warsztat Rôtillon, który został zburzony w 2004 r. W 2010 r. Opuścił swoje mieszkanie w Lozannie dla siebie. osiedlić się na stałe w Grignan. Podupadł na zdrowiu, zrezygnował z malowania, ale nadal regularnie rysował i wystawiał swoje prace. Liliane Annen Hesselbarth przeżyje ją w Grignan do maja 2020 roku.

W 2016 roku zdeponowała archiwa malarza w Bibliotece Kantonalnej i Uniwersyteckiej w Lozannie https://www.patrinum.ch/record/219237?ln=fr . Utworzony w ten sposób fundusz jest tematem wystawy w Palais de Rumine od 3 grudnia 2020 do 25 kwietnia 2021.

Wystawy główne

Wystawy osobiste

Wystawy zbiorowe

Kolekcje

Jego prace znajdują się m.in. w kilku kolekcjach publicznych

Nagrody

Bibliografia

Filmografia

Znajomości

Uwagi i odniesienia

  1. Nicolas Raboud, obrazy i rysunki Jean-Claude Hesselbartha , Vevey 1998, Musée Jenisch
  2. Stowarzyszenie Szwajcarskich Malarzy, rzeźbiarzy i architektów, obecnie VISARTE
  3. Galeria Plexus w Chexbres stała się w 1996 roku Maison des Arts Plexus
  4. Zobacz na terre-ecritures.asso.fr .
  5. Zobacz na gymnasecite.ch .