Jacques-Rose Récamier

Jacques-Rose Récamier Domniemany portret Jacquesa Rose Récamiera. Funkcjonować

Regent Banku Francji
1800-1806

Biografia

Narodziny	10 marca 1751 Lyon
Śmierć	29 marca 1830(79 lat) Paryż
Narodowość	Francuski
Czynność	Bankier
Małżonka	Juliette Récamier

Inne informacje

Członkiem	Połączeni handlowcy

Jacques-Rose Récamier , urodzony dnia10 marca 1751w Lyonie i zmarł29 marca 1830w Paryżu jest francuskim bankierem , mężem słynnej salonnière Juliette Récamier .

Trasa

Jacques-Rose Récamier jest synem François Récamier (1710-1782), pochodzącym z Belley , właściciela kilku fabryk kapeluszy i dyrektora banku w Lyonie, który poślubił26 stycznia 1745w Lyonie (parafia Saint-Nizier ) Émeraude Delaroche (1725-1777), córka drukarza-księgarza z Lyonu. Récamiers pochodzą z Bugey , regionu, który w tamtym czasie specjalizował się w skórze i aktywnie handlował z Genewą .

W 1782 r. Przejął dom bankowy założony przez jego ojca. Bank Jacques Récamier & Cie nawiązuje kontakty z genewskimi finansami. Posiada oddziały w Kadyksie i Madrycie oraz tworzy ważne powiązania finansowe z Anglią i domami handlowymi na Reunion . Był niewątpliwie zaangażowany w latach osiemdziesiątych XVIII wieku w ruch uliczny piastrów w związku z Compagnie des Indes et de la Chine .

Jacques-Rose Récamier poślubia 24 kwietnia 1793w Lyonie Jeanne Françoise Julie Adélaïde Bernard, lat piętnaście, znana później jako Juliette Récamier . Jest córką Jeana Bernarda (? - 1828), notariusza w Lyonie, mianowanego następnie przez Calonne w 1784 syndyka finansów w Paryżu (został odwołany z funkcji poczmistrza przez Napoleona w 1807 r.) I Julie Matton.

Récamier ucieka z więzienia w czasie terroru , mając polityczne wsparcie w otoczeniu Cambacérès .

W Czerwiec 1796założył, między innymi z genewskiego bankiera Jean-Frédérica Perrégaux , Caisse des comptes sociaux , której został jednym z administratorów. Później będzie wymieniać swoje akcje na akcje w Banque de France, z którym będzie się jednym z udziałowców i regentów na16 lutego 1800.

The 25 Vendemiaire Year VII (16 października 1798), Jacques Récamier kupił dwie ogromne posiadłości Jacquesa Neckera, które znajdowały się wtedy przy rue du Mont-Blanc (adres, który odpowiada rue de la Chaussée-d'Antin 7 ) za sumę 37 383 piastrów srebra, aby uniknąć przypisania . Juliette Récamier dawała tam swoje pierwsze wieczory, „bale niesamowitego luksusu: wachlarze i bukiety tancerzy są tam odnawiane tyle razy, ile żar tańca zmienia świeżość, a ponadto zapas butów., Przewidywanie, nieznane do wróżek, uniemożliwia jakiemukolwiek gościowi przejście od gawota do skoczka z obwisłym butem lub pozostawienie piłki jako Kopciuszek ” .

W latach 1798–1806 Jacques Récamier stał się jednym z bankierów stanowych, istotnym filarem systemu finansowego i politycznego zorganizowanego przez Napoleona Bonaparte , ale ten ostatni nie lubił pary Récamier, która wspierała na przykład generała Moreau  ; w salonie Juliette padła pierwsza krytyka konsula i jego instytucji.

Pod koniec 1798 r. Założył wraz z bankierem Alexandrem Barrillonem bank Syndicat du Commerce z siedzibą przy rue du Mont-Blanc. Barillon i on są dość blisko, współpracują także w różnych sprawach związanych z handlem wełną z Hiszpanią z Montpellier i są dostawcami dla sił zbrojnych.

W Marzec 1800, Récamier dołączył do bankierów Perregaux , Le Couteulx , Malleta , Barrillon , Germain , Sévène , Bastide , Fulchiron i Doyen , założył „  Zjednoczonych kupców  ” i przekazał armiom Włoch i Renu ponad 3 miliony franków na pokrycie wydatków. wojny, jako komisarze ds. skarbów.

Plik 21 kwietnia 1800, pierwsze zgromadzenie akcjonariuszy Banque de France  : jako regent, Récamier zajmuje miejsce numer 9, stanowisko to będzie pełniło do17 października 1806.

ZPaździernik 1801 w Wrzesień 1802stowarzyszenie „Bankierów Skarbu Państwa  ” założone przez Perregaux, Malleta, Fulchirona, Récamiera i Doyena przekazuje ponad 30 milionów franków na umorzenie obligacji syndyków masy upadłości gwarantowanych przez Caisse d'amortissement .

W 1803 roku Bonaparte nakazał zamknięcie salonu Juliette Récamier w ramach rozległej operacji przeciwko spiskowcom Cadoudal i Pichegru . Germaine de Staël zostaje wygnany.

W Listopad 1805Bank Recamier zna swój pierwszy wpis, odsłaniając odpowiedzialności 21 milionów franków: to nie jest tylko jeden, ponieważ domy Louis Bunel , Bastide, Vanlerberghe , Ouvrard i wreszcie Médard Desprez napotykają trudności i skończyć upadek w latach 1806-1807. Analiza tego bankructwa została przeprowadzona przez Louisa Bergerona i ujawnia zbyt silną tendencję Récamier do podejmowania wszystkich zagrożeń i jego uzależnienia od handlu międzynarodowego, wkrótce osłabionego przez blokadę morską . Jacques rezygnuje ze stanowiska regenta wPaździernik 1806nie otrzymując żadnego wsparcia od przyjaciół z Banque de France: jego nazwisko kojarzy się teraz z przeciwnikami reżimu. Nieruchomości przy rue du Mont-Blanc zostały sprzedane za 400 000 franków zamożnemu sklepowi spożywczemu François-Dominique Mosselman , z siedzibą przy rue Saint-Denis naprzeciwko Ponceau. Para zamieszka w skromniejszej rezydencji przy 19 rue du Mail. W latach 1807–1808 Juliette odmówiła zbliżenia się do Dworu Cesarskiego i na rozkaz policji musiała opuścić Paryż.

Jacques Récamier następnie próbuje połączyć różne sprawy, mając liczne roszczenia, w szczególności wobec państwa, ale doświadcza drugiego bankructwa.

Zmarł bezpotomnie w 1830 roku.

Bibliografia

• Romuald Szramkiewicz , Regenci i Cenzorzy Banque de France powołanej przy Konsulacie i Cesarstwie , coll. „Studia o wysokim średniowieczu i współczesności” nr 22, Genewa, Droz, 1974 ( ISBN  978-2600033732 ) .
• Louis Bergeron (1978), paryscy bankierzy, kupcy i wytwórcy z Directory to the Empire , Éditions EHESS, 1999 ( ISBN  978-2-7132-1285-7 ) czytaj online .

Bibliografia

1. Emmanuel Pruneaux, „  Przywódcy Banque de France pod Konsulatem i Cesarstwem” , online.
2. W tym czasie niecałe 200 000 franków.
3. Charles Lefeuve, Stare domy Paryża. Historia Paryża ulica po ulicy, dom po domu , Lipsk i Bruksela, Reinwald / A. Twietmeyer, 1875.
4. Louis Bergeron (1978), op. cit. .