Jackpot (książka)
Jackpot - Plaisirs et misères du jeu to esej Denise Bombardier opublikowany w 2015 roku przez Éditions de l'Homme .
Zawartość
Autorka od razu deklaruje się jako świetny gracz kasynowy - tylko na automatach do gry - ale nie nałogowy. Podaje również, że według badań mniej niż 4% klientów kasyn to nałogowi hazardziści. W tej książce, opierając się nie na badaniach niż na osobistych doświadczeniach i zeznaniach setek graczy, z którymi rozmawiała, zajmuje się psychologią gracza - w szczególności różnicą między mężczyznami i kobietami - i opisuje różne rodzaje kasyn. gdzie grała w Europie, Ameryce Północnej, Afryce i Azji.
cytaty
- „Branża gier nie cofnie się przed niczym, aby zachęcić graczy do pozostania przed maszyną tak długo, jak to możliwe. Zakład o 1 dolara może przynieść tylko 20 centów, a zysk ten zostanie powtórzony kilkakrotnie zgodnie z prawami przypadku, ale przede wszystkim zgodnie z zaprogramowaniem algorytmów kontrolowanych przez zarząd kasyna. W tym sensie tylko gracze podlegają prawu przypadku. Kasyna wyznaczają kontury. "(VII," Nowe maszyny: uzależnienie od klucza ", s. 50 )
- „Grałem w kasynie w Maroku, a dokładniej w Marakeszu, w tym mieście o siarkowej reputacji. Kasyna znajdują się w luksusowych hotelach, aby przyciągnąć turystów, ale spotkałem Marokańczyków, którzy wydawali się być stałymi bywalcami. Te kasyna emanują atmosferą zabarwioną nielegalnością. Ciemne, nieatrakcyjne, oferują bardzo ograniczony wybór maszyn. Stare automaty do gry, których rzadko można znaleźć w nowoczesnych kasynach, które więcej połykają, niż wypluwają. Te kasyna to nie miejsca przyjemności, ale tolerancji, do których klienci przychodzą przede wszystkim po to, by zaspokoić swoje potrzeby związane z hazardem. Kasyna dla uzależnionych, jak widziałem w szczególności w małych wioskach we Francji, które oddychają kurzem i rozwiązłością. "(VIII," Wycieczka z przewodnikiem po kasynach na całym świecie ", s. 54 )
- „Kobieta miała gips na ramieniu i sama grała na maszynie; jej mąż stał za nią. Spontanicznie opowiedziała mi swoją historię. Zdiagnozowano u niej poważną chorobę układu oddechowego, która ją unieruchomiła, ale przede wszystkim pogrążyła w udręce śmierci. „Nie mogę spać w nocy, a tabletki nasenne i przeciwbólowe nie są mi zalecane. […] Para dotarła tam około godziny 23:00 i wyszła we wczesnych godzinach porannych, kiedy panią ogarnęło zmęczenie. Po powrocie do domu kładła się do łóżka i spała do późnych godzin porannych. „Dzięki kasynie jestem znacznie mniej niespokojny. Noc za bardzo mnie przeraża. Tutaj zapominam, że moje dni są policzone. „(XIII,„ Niedole gry ”, s. 88 )