Optyczny czujnik zdalne urządzenie lub długości toru optycznego przyrząd jest instrumentem, który umożliwia zdalne wykrywania , identyfikacji i określenia stężenia kilku cząstek chemicznych lub na dużych odległościach w powietrzu. Grubość słupa powietrza może sięgać kilkuset metrów.
Główne techniki to Doas i Lidar.
Spektroskopowa absorpcji różnica optyczna (DE) (różnica optycznej spektroskopii absorpcyjnej, DOAS) stosuje się blisko nadajnika do ultrafioletowego i światła widzialnego i detektora. Nadajnik i detektor są instalowane kilkaset metrów od siebie. Detektor analizuje pochłanianie światła przez chemikalia w atmosferze i określa ich stężenie.
Gaz może być wykryty przez DOAS mogą być na przykład: ozon The dwutlenek azotu The dwutlenek siarki The tlenek azotu The benzen The formaldehyd , grupę OH oraz grupę trójtlenek azotu .
Teledetekcja laserowa (detekcja i zasięg światła, Lidar) polega na emitowaniu impulsów laserowych do atmosfery i analizowaniu przez teleskop promieniowania rozproszonego wstecznie na tej samej długości fali, wykorzystując właściwości pochłaniania i rozpraszania światła przez cząsteczki i cząsteczki.
Absorpcji różnicowego Lidar (różnica LIDAR absorpcji, czujniki) jest najczęściej stosowane. Źródło lasera emituje jednocześnie w atmosferze dwie długości fal, z których jedna jest silnie absorbowana przez rozważany gaz, a druga słabo absorbowana. Stosując prawo Beera-Lamberta , stężenie poszukiwanego gazu jest określane przez różnicę w funkcji odległości.
Oprócz cząstek zawieszonych w powietrzu, lidar może również wykryć np. Następujące gazy: benzen, toluen , ksylen , styren , ozon, dwutlenek siarki.
W porównaniu z innymi instrumentami do badania składu powietrza, instrumenty o długiej ścieżce optycznej pozwalają zrezygnować z pobierania próbek.
Wśród zastosowań tych instrumentów można wymienić monitorowanie jakości powietrza nad i w otoczeniu obszarów miejskich, lotnisk, terenów przemysłowych, oczyszczalni ścieków i wulkanów czy w tunelach.