Podobnie jak słowo „ biosfera ”, słowo „infosfera” jest neologizmem złożonym ze słów „ informacja ” i „ sfera ”. Wyznacza zarówno środowisko globalne, składające się z informacji, jak i wszystkie typy danych, które przechodzą przez nie lub są tam przechowywane. Cyberprzestrzeni jest przykładem sferze informacji, ale InfoSphere nie ogranicza się tylko do środowisk internetowych.
Luciano Floridi używa terminu infosfera na określenie przestrzeni semantycznej, na którą składają się wszystkie dokumenty, agenci i ich operacje.
Przez „dokumenty” rozumie się każdy rodzaj danych, informacji i wiedzy, skodyfikowanych i przedstawionych w dowolnym formacie semiotycznym, bez ograniczeń co do rozmiaru, typologii lub struktury składniowej. Dziś zainteresowanie koncentruje się na świecie sieci cyfrowych, ale infosfera obejmuje również historie mówione, filmy telewizyjne, teksty drukowane i audycje radiowe.
Termin „agenci” odnosi się do każdego systemu zdolnego do autonomicznej interakcji z dokumentem, takiego jak osoba, organizacja lub oprogramowanie w sieci WWW. W rzeczywistości agent w infosferze jest szczególnym rodzajem dokumentu, zdolnym do autonomicznej interakcji (wystarczy pomyśleć o jego indywidualnym profilu jako o kliencie banku).
Wreszcie, przez „operacje” musimy rozumieć każdy rodzaj działania, interakcji i transformacji, które może wykonać agent i któremu może zostać poddany dokument.
Termin „infosfera” może być również używany w odniesieniu do bardziej zawężonych środowisk, takich jak identyfikacja kapitału informacyjnego firmy i jej pracowników.
Infosfera to neologizm zbudowany na modelu biosfery . Zdaniem Luciano Floridi termin ten został wprowadzony w połowie lat 90. XX wieku jako część badań mających na celu analizę nowego środowiska, w którym działają różne komponenty społeczeństwa informacyjnego. Termin ten można porównać do Noosfery , której użył Teilhard de Chardin (1881-1955) .
Termin ten jest również używany przez Dana Simmonsa w sadze science fiction Hyperion na określenie tego, co może stać się z Internetem w przyszłości: równoległym, wirtualnym „miejscem”, utworzonym przez miliardy sieci , w których wyłaniają się formy „sztucznego życia”. od odpowiednika owada (małe programy) do odpowiednika boga ( sztuczne inteligencje ). Należy zauważyć, że postać Paula Dure jest uczniem Pierre'a Teilharda de Chardin z powieści Hyperion Dana Simmonsa.