Odpowiedzialność jest pojęciem prawnym, który wyraża zdolność do stosowania coś do kogoś lub czegoś innego. Konkretnie, odpowiedzialność wyraża możliwość przypisania osobie odpowiedzialności za fakt.
Termin, od czasownika „przypisywać”, wywodzi się od łacińskiego „imputare”, co oznacza „nieść na rachunek”.
Co więcej, przymiotnik „przypisywalny” oznacza w ogólnym języku „przypisywać komuś, czemuś naganne działanie”. Powiemy wtedy, że szkodę można przypisać sprawcy.
Dobry przykład: wypadek można przypisać kierowcy ciężarówki.
Przykład niewłaściwego użycia: kierowca ciężarówki jest odpowiedzialny za wypadek.
Terminy „imputable” i „imputabilité” nie powinny być tłumaczone z angielskiego accountable or accountability . Będziemy raczej mówić o „odpowiedzialności” dla tych angielskich terminów: „być odpowiedzialnym za”, „być pociągniętym do odpowiedzialności za” lub „być odpowiedzialnym za”.
Odpowiedzialność może być postrzegana jako proces ustalania odpowiedzialności za szkody w celu uzyskania zadośćuczynienia.
Na przykład odpowiedzialność osobista w Quebecu wynika z umyślnego lub mimowolnego naruszenia obowiązku lub obowiązku, aby wszystkie osoby nie krzywdziły innej osoby.
Zgodnie z prawem francuskim, aby zostać pociągniętym do odpowiedzialności, a zatem zobowiązany do naprawienia wyrządzonych szkód, muszą być zasadniczo spełnione cztery (4) warunki:
We Francji przypisanie czynu wyrządzonego komuś krzywdę ma charakter tego, co można uznać za winę osoby, ponieważ fakt ten, bezprawny, wynika z wolnej i świadomej woli. Fakt ten jest mu obciążany, ponieważ pochodzi od niego, a nie z obcej przyczyny stanowiącej przypadek siły wyższej lub z winy osoby trzeciej.
Odpowiedzialność ta wynika z obecności psychicznego elementu wykroczenia, tj. umyślności lub rażącego niedbalstwa ze strony osoby, która działała niezgodnie z prawem .
Przyczyny niepoczytalności usuwają moralny element wykroczenia: dzieje się tak głównie w przypadku zaburzenia psychicznego lub neuropsychicznego, które zniosło sumienie osoby (art. 122-1 kk).
Rozliczalność wartości: którą należy przypisać innej wartości; które należy do niego zastosować, aby można je było od niego odjąć; to musi być wydedukowane.
Na przykład: darowizna przypadająca na dostępną część; darowizna podlegająca zgłoszeniu przypadająca na udział spadkowy.