W średniowieczu immunitety wyznaczały obszary publiczne, do których zwykli urzędnicy publiczni (bezpośrednio lub pośrednio zależni od króla) nie mogli wejść.
Ziemie te przeszły pod bezpośrednią jurysdykcję suwerena, który wyraźnie delegował misję do sprawowania kontroli nad zarządzaniem.
Najczęściej ziemie te były nadawane opactwom , a piastowany urząd opata jest wówczas opatem immunistą. Po rozpadzie Karolingów monarchii , pomiędzy IX XX i X XX stulecia, posiadacze wielkich przykazań założyliśmy kontroli tych immunists lądować przez świeckich dla opatów, i uczynił z niego podstawę ich mocy porozumienia władzy królewskiej.