Ibrahim ag Alhabib

Ibrahim ag Alhabib, znany jako „Abraybone”, urodzony około 1960 roku, jest jednym z założycieli bluesowej grupy Tuareg Tinariwen .

Biografia

Urodził się około 1960 roku w Adrar des Iforas , w regionie wioski Tessalit w północnym Mali .

Muzyka jest częścią jego życia od najmłodszych lat. Jako dziecko grał na flecie towarzysząc zwierzętom na pastwiskach, a swoją pierwszą gitarę wykonał z kanistrem, na którym położył struny.

Gdy miał kilka lat, jego ojciec, oskarżony o kontakt z powstaniem Tuaregów w latach 1962-1964, został rozstrzelany w Kidalu przez wojska Mali . W tym okresie społeczeństwo Tuaregów przechodziło poważny i długotrwały kryzys. Susza i masakry ludności cywilnej dokonane przez armię sprawiły, że Tuaregowie uciekli do Algierii , Libii , Mauretanii ... Ibrahim natomiast w wieku czterech lat wyjechał z babcią do Algierii, kraju, w którym pozostanie dużą część. jego życia.

Tam wykonuje różne zawody, takie jak krawiec, stolarz, murarz, ale nie może obejść się bez muzyki i nadal gra na gitarze; uznaje za muzyczne wpływy „  muzyków arabskich (jak Rabah Driassa ), Jamesa Browna , Elvisa Presleya i Boney M  ” . Zaczął nawet koncertować z Intayaden i Alhassane ag Touhami oraz trzema kobietami, z którymi założył grupę Taghreft Tinariwen, która oficjalnie ukształtowała się w 1982 roku podczas festiwalu w Algierze . Ich słowa są przesłaniem zjednoczenia i nadziei dla wszystkich Tuaregów . Pod koniec 1980 roku , wyjechał do Libii z Intayaden w Kaddafiego w obozach szkoleniowych , gdzie znalazł Kedhou ag Ossad , Mohamed AG Itlal powiedział „japoński”, Alhousseini ag Abdoulahi nazwie „Abdallah” i Alhassan ag Touhami. Przebywał tam tylko sześć miesięcy, ponieważ rozumiał, że Kadafi chciał wykorzystać Tuaregów do walki w Palestynie lub Libanie , a nie do obrony ich sprawy. W tym czasie postanowił całkowicie poświęcić się muzyce i chciał wrócić do domu, do Mali, ale wyprzedziły go jego piosenki, uważany jest za wroga narodu.

Podczas buntu, który wybuchł w 1990 roku, Ibrahim wziął udział w walkach aż Tamanrasset zgodne z6 stycznia 1991. Podczas imprez naprawdę używa gitary jako broni pod rozkazami Iyada ag Ghali , szefa MPA  : jest wspierany finansowo przez front, który używa jego piosenek, aby wzywać młodych ludzi do zaangażowania się w walkę. Wraz z powrotem pokoju poświęca się wyłącznie muzyce, promując w ten sposób sprawę Tuaregów na całym świecie w sposób równie skuteczny, jak jego zdaniem Kałasznikow .

Oprócz muzyki jest mocno zaangażowany w rozwój swojego rodzinnego regionu, Adrar des Ifoghas , ze stowarzyszeniem Taghreft Tinariwen, którego jest prezesem.

Jego główne kompozycje

Bibliografia

  1. Deklaracja w Teshumara, gitary z buntu Tuaregów .
  2. Melodia pustyni Eliane Azoulay w Télérama z 10 kwietnia 2007.
  3. Ibrahim al Alhabib in Teshumara, gitary z rebelii Tuaregów

Linki zewnętrzne