HLB ( równowagę hydrofilowo-lipofilową lub hydrofilowe / lipofilowe równowagi ) jest charakterystyczny ilość środka powierzchniowo czynnego (zatem amfifilowy związek ).
HLB to metoda zaproponowana w 1949 roku przez Griffina, która umożliwia ilościowe określenie równowagi istniejącej między częścią hydrofilową a lipofilową cząsteczki środka powierzchniowo czynnego, równowagi związanej z rozpuszczalnością w wodzie. Skala waha się od 0 do 20 (granice wykluczone, w przeciwnym razie cząsteczki nie są już środkami powierzchniowo czynnymi): im wyższa wartość, tym większa rozpuszczalność w wodzie.
Zgodnie z metodą Daviesa
.Istnieją tabele HLB dla różnych klasycznych grup. Jeśli uzyskuje się HLB między 1 a 6, mamy zazwyczaj do czynienia z hydrofobowym środkiem powierzchniowo czynnym, który będzie korzystnie dawał odwrócone emulsje (typu woda w oleju, typu W / O). Dla HLB powyżej 10 będzie miał wyraźnie hydrofilowy charakter i będzie dawał głównie emulsje bezpośrednie (O / W).
Główną zaletą HLB jest jego addytywność, która jest bardzo przydatna, gdy dwa środki powierzchniowo czynne muszą być użyte w mieszaninie, aby uzyskać stabilny preparat . Rzeczywiście, istnieje HLB wymagana przez fazę hydrofobową dla optymalnej stabilności, na przykład olej parafinowy wymaga HLB 11; jeśli nie ma odpowiedniego środka powierzchniowo czynnego o tej wartości HLB, wystarczy zmieszać dwa środki powierzchniowo czynne, aby HLB mieszaniny osiągnął wymaganą wartość. Z drugiej strony HLB nie pozwala na uwzględnienie wszystkich parametrów układu (temperatura, proporcje i rodzaj oleju itp.).