Porównawcza hybrydyzacja genomowa (angielski, porównawcza hybrydyzacja genomowa lub CGH ) jest techniką cytogenetyki molekularnej do analizy zmian w liczbie kopii w DNA .
W organizmie diploidalnym , takim jak człowiek, każdy segment DNA można znaleźć w dwóch egzemplarzach: jedna kopia znajduje się na każdym z dwóch chromosomów pary . W niektórych patologiach liczba kopii może się różnić: może wzrosnąć np. W przypadku duplikacji i zmniejszyć w przypadku delecji . Porównawcza hybrydyzacja genomowa umożliwia zdiagnozowanie tych patologii i identyfikację zaangażowanych regionów chromosomalnych .
DNA od pacjenta ekstrahuje normalnej tkance (głównie limfocyty ) i potencjalnie tkanki nowotworowej następnie znakowane fluorochromami . Ogólnie, DNA guza jest znakowane na zielono fluoresceiną (jako dUTP-FITC), a DNA ze zdrowej tkanki na czerwono za pomocą rodaminy (jako dUTP-TR).
Następnie sondy miesza się z DNA Cot-1 , co umożliwia eliminację powtarzających się sekwencji DNA , oraz polimerazą, która umożliwia wytwarzanie fragmentów o wielkości od 0,6 do 3 kb (tysiące par zasad).
HybrydyzacjaZnakowaną mieszaninę DNA miesza się z kontrolnym DNA metafazy . Wyznakowany DNA będzie następnie hybrydyzował konkurencyjnie z metafazowym DNA :
Następnie fluorescencję wykrywa się za pomocą mikroskopu epifluorescencyjnego i ocenia ilościowo za pomocą ilościowej analizy obrazu .
Ta technika jest w stanie wykryć straty lub przyrosty liczby kopii DNA na poziomie chromosomów . W 2006 r. Wzorce pod względem czułości wskazywały, że do wykrycia utraty pojedynczej kopii potrzebne są regiony o wielkości 5–10 Mb (miliony par zasad). Z drugiej strony detekcja wzmocnienia była możliwa od 1 Mb.