Hybrid Broadcast Broadband TV (HbbTV) jest zarówno standardem branżowym, jak i inicjatywą mającą na celu promowanie harmonizacji nadawania programów telewizyjnych i dostępu do Internetu w dostarczaniu programu do konsumenta końcowego za pośrednictwem podłączonych telewizorów i odbiorników.
HbbTV powstało z połączenia dwóch projektów wLuty 2009francuskiego projektu H4TV i niemieckiego projektu niemieckiego HTML profil .
Członkami konsorcjum HbbTV są:
Oficjalna lista firm obsługujących HbbTV jest dostępna na stronie HbbTV .
Specyfikacje zostały zatwierdzone w dniu 1 st lipca 2010 pod numerem referencyjnym ETSI TS 102 796.
Wersja 1.1.1 tego europejskiego standardu została ogłoszona przez ETSI w 2010 r. Od 2011 r. jest ona wdrażana we wszystkich telewizorach z możliwością podłączenia do Internetu. Jest zarządzana w ramach konsorcjum przemysłowego HbbTV z siedzibą w Genewie (UER).
Wersja 1.2.1 (wcześniej znana jako HbbTV 1.5) tego standardu została opublikowana przez ETSI w Listopad 2012.
Wersja 2.0 tego standardu jest ogłaszana przez ETSI w listopad 2015.
Wersja 2.0.2 tego standardu (obejmująca w szczególności usługi UHD i NGA) została opublikowana przez ETSI w wrzesień 2018.
Ponadto HbbTv publikuje „Niezależne specyfikacje”, które uzupełniają „podstawową” specyfikację, będąc z nią całkowicie zgodne, ale nie są jej częścią; tak jest w przypadku „OpApp” i „ADB” (Application Discovery over Broadband”).
HbbTV umożliwia kanałom telewizyjnym publikowanie dodatkowych treści obok programów telewizyjnych. Jego główną zaletą jest neutralność nadawania usługi interaktywnej w stosunku do marki odbiornika telewizyjnego, w którym zastosowano ten standard.
Możliwe są dwa tryby:
Lub bezpośrednio ( tzw. tryb rozgłoszeniowy ) z sygnałem rozgłoszeniowym (TNT, Kablowy, Satelitarny), a więc bez konieczności podłączania odbiornika do Internetu. W ten sposób odbiornik telewizyjny otrzymuje aplikację, która jest pobierana w tym samym czasie, co oglądany program telewizyjny. Zwykle ta aplikacja jest sygnalizowana widzowi przez powiadomienie, które pojawia się na ekranie telewizora, zachęcające go do naciśnięcia czerwonego przycisku na pilocie, aby uzyskać do niego dostęp.
Możliwych jest zatem wiele usług, na przykład dystrybucja czasopism informacyjnych, arkuszy kontekstowych do programu, wszelkiego rodzaju alerty ...
Drugi tryb to połączenie odbiornika z Internetem ( tzw. tryb szerokopasmowy ). Kanały mogą następnie wzbogacić swoje usługi o publikowane przez siebie treści online. W ten sposób, oprócz programów telewizyjnych, publiczność ma dostęp na przykład do: aplikacji powiązanych z programami telewizyjnymi, EPG, czasopism, VOD, catch-up TV, programów wzbogaconych, głosów na żywo, integracji sieci społecznościowych z programami telewizyjnymi itp.
HbbTV wykorzystuje otwarte technologie, takie jak HTML, CSS, JavaScript, H264… Są to technologie dobrze znane programistom internetowym, ułatwiające tym samym rozwój usług i aplikacji.
Następujące kraje rozpowszechniają lub rozpoczynają pierwsze testy tego standardu:
Inne kraje wyraziły zainteresowanie tą normą europejską:
We Francji od początku listopad 2011, kanały France 2, France 3, France 4, France 5, France ô (usługi wstrzymane od tego czasu), ARTE, NRJ 12 oficjalnie otworzyły swoje usługi HbbTV, a następnie M6, TF1, a następnie i> Télé. Marka TNT 2.0 miała być używana od 2012 roku do wprowadzenia na francuski TNT usług telewizyjnych w standardzie HbbTV, uzupełnionych specyfikacjami technicznymi profesjonalnej organizacji HD Forum France. Usługi te miały głównie na celu ochronę niektórych szerokopasmowych treści przesyłanych strumieniowo, chronionych przez mechanizm DRM (Microsoft i/lub Marlin). Wstępne plany wdrożenia logo i umów dotyczących używania marki zostały następnie zlikwidowane.
Należy zauważyć, że producenci oferują w tych tak zwanych odbiornikach hybrydowych również obok HbbTV usługi własne lub swoich partnerów, z którymi zawarli umowy handlowe, wykorzystując technologię zbliżoną do HbbTV (CE-HTML) lub inną całkowicie. zastrzeżone dla producenta. Usługi oferowane przez tych producentów mają na celu na przykład integrację kanałów identycznych lub różnych od usług HbbTV lub usług publikowanych przez odtwarzacze internetowe lub twórców aplikacji w „sklepach” niektórych producentów. Aplikacje obecne na tych portalach nie są, w przeciwieństwie do HbbTV, sygnalizowane i transmitowane w ramach programów telewizyjnych i niekompatybilne między różnymi markami telewizorów, co wymaga od ich twórców dostosowania ich w razie potrzeby marka po marce.