Les Houillères du Dauphiné, zwane również Houillères du Bassin du Dauphiné lub HBD , to kopalnie węgla ( antracyt ) zlokalizowane w Matheysine wokół miasta Mure w Isère . Chociaż obecność węgla w Matheysine był znany od średniowiecza , jest początkiem XIX th century , że eksploatacja basenu Dauphiné doświadczy jej rozwój.
Chociaż znane od średniowiecza , wydaje się, że węgiel Matheysine została wykonana wyłącznie z XVII th wieku do młynów energetycznych w regionie wapna Grenoble . Wiemy, że w 1768 r. Baron de Venterol , lord La Motte, kazał wykopać chodniki górnicze. Podczas rewolucji majątek Pana Venterolu został skonfiskowany; „dzika” eksploatacja mnożyła się pod rządami Imperium i dzięki działaniu Inżyniera korpusu kopalni Héricart de Thury , złoże zostało przyznane.
Pierwsza koncesja Peychagnarda została wydana dnia1 st listopad 1805( 10 Brumaire rok XIV ) na 288 ha dla Louisa Perrina . W dniu przyznano koncesję Chuzins28 sierpnia 1835do Henri Giroud na 281 ha (zmodyfikowano16 września 1904), a koncesja Prunières została tego samego dnia przyznana Étienne Badier na powierzchni ponad 374 ha . Te trzy koncesje są zgrupowane pod nazwą koncesja Peychagnard w wyniku połączenia zatwierdzonego dekretem z dnia25 kwietnia 1912pod kierownictwem Kompanii Kopalni Antracytu z La Mure . Zajmuje 1370 ha .
Ponadto 4 lipca 1806koncesja La Grand'Draye na rzecz Jules Giroud ( geodeta i wykonawca w La Mure ) na 276 ha,18 września 1806, koncesja Béthoux (821 ha) na rzecz notariusza Me Trembley, the9 sierpnia 1834koncesja Serre-Leycon (206 ha) dla firmy Baron, Faure, Reynier and Company oraz16 września 1834koncesja Chatelarda . Później16 września 1904przypisuje się firmie wydobywającej antracyt La Mure, koncesji Mollard de Vaulx . Te pięć koncesji (La Grand'Draye, Les Bethoux, Serre-Leycon, Chatelard i Le Mollard) połączono dekretem z25 kwietnia 1912na dużej koncesji o powierzchni 1943 ha zwanej La Motte-d'Aveillans i przypisanej firmie Anthracite Mines Company z La Mure.
W 1919 roku firma wydobywająca antracyt La Mure kupiła koncesję Jonche (1610 ha) należącą do firmy Jonche zajmującej się wydobyciem antracytu, a następnie koncesję Marais de La Mure, która została przyznana na 549 ha,10 kwietnia 1894do Germain Bonne , Auguste Reynier i Hernance Reynier , D r Dufour i Pierre Berthier następnie doprowadzono do antracytu firmy górniczej Jonche. Te transfery do firmy La Mure są formalizowane przez dekrety12 sierpnia 1919 i 21 lutego 1925.
Nacjonalizacja przeprowadzona dekretem z dnia 28 czerwca 1946 (efekt przy 1 st lipiec 1.946) dotyczy Compagnie des Mines de La Mure, przedsiębiorstwa górniczego Jonche, koncesji Boines (należącej do PM Durant) i koncesji Majeuil. Dekret ten stworzył kopalnie węgla w basenie Dauphiné, które zostaną włączone w 1968 roku do kopalni węgla w basenie Center-Midi .
W Matheysine zatopiono trzy główne studnie: Sainte Marie w La Motte-d'Aveillans (1905), Rioux w Prunières (1942) i Villaret w Susville (1948).
W latach 1948-1970 wydajność HBD potroiła się i wzrosła z 1 000 ton na osobę na zmianę do 3147 ton na osobę na zmianę. Produkcja wzrosła z 385 000 ton w 1948 roku i osiągnęła rekordowy poziom 791 000 ton w 1966 roku.
Ostatnia czynna studnia, Villaret, zlokalizowana w miejscowości Susville , jest zamykana w piątki28 marca 1997.
W szczytowym okresie wydobycia kopalnie węgla Matheysine nigdy nie stanowiły więcej niż 1,5% francuskiej produkcji.
Obecnie można odwiedzić starą galerię kopalni w La Motte-d'Aveillans.
Galerie i pierwsze muzeum.
Złoże wydobywcze Dauphiné, położone na wysokości 900 metrów nad poziomem morza, znajduje się na płaskowyżu Matheysin, który dominuje nad Grenoble , w sercu krystalicznego obszaru Belledonne . Dzieli się na dwa główne depozyty:
Podczas gdy La Motte-d'Aveillans znajduje się na płaskowyżu Matheysin, południowym przedłużeniu środkowego wypadku w Belledonne, dwa masywy położone na zachód odpowiadają zewnętrznej odnodze Belledonne. Na zachód od środkowej wypadku przy Belledonne, grubość liasu maleje bardzo gwałtownie, w rzeczywistości, hemigraben powstał w tej strefie w czasie intra-kontynentalnym rifting co znacznie ograniczyło liasic sedymentacji ułatwiając „dostęp do pokładów węgla .
Osady pochodzą z basenów wapiennych karbonu . 300 milionów lat temu Europa należała do Gondwany , kontynentu położonego na poziomie równika. Bogata roślinność składa się prawie wyłącznie z paproci . Osiadanie terenu powoduje regularne zanurzanie się terenów podmokłych, obumieranie roślinności, zasypywanie aluwiami, które powstrzymują jej degradację organiczną. Nagromadzenie terenu związanego z historią Alp pozwoli następnie na jego przemianę w antracyt poprzez metamorfizm związany z podniesieniem Alp.
Złoże płaskowyżu Matheysin jest pocięte na pięć warstw o różnej grubości, które zostaną ponumerowane w kolejności od najnowszej do najstarszej: