Homéisme jest obecny od początku chrześcijaństwa , która rozwija się od IV XX wieku jako część Arian kryzysu . W Homeans są czasami nazywane acaciens , nazwany na cześć jednego z ich przywódców, Acacia Cezarei .
Domizm stanowi pośrednią pozycję w arianizmie między Anomeanami lub surowymi arianami - którzy wykluczają jakiekolwiek podobieństwo między Ojcem i Synem - a Homouzami - dla których Syn jest podobny w naturze do Ojca: dla Homeanów Syn jest po prostu podobny ( gr. όμοιος / hómoios ) do Ojca, nie precyzując, czego dotyczy to podobieństwo. To stanowisko - Euzebiusza z Nikomedii - jednocześnie z podobieństwem Syna do Ojca, potwierdza nierówność postaci Trójcy . Ponadto Hans Christof Brennecke definiuje charakterystyczne cechy homeizmu w następujący sposób: „nieufność do spekulacji teologicznej, ścisły biblicyzm, a nawet częściowo żarliwy zapał przeciwko wszelkiemu pogaństwu ”.
Tendencja homeańska znajdzie swój najbardziej niezwykły wyraz w drugim symbolu Sirmium, pochodzącym z 357 r. , Za panowania cesarza Konstancji , a następnie w wyznaniu wiary Soboru Konstantynopola w 360 r., Które przez pewien czas będzie oficjalnym credo imperium. Rada ta jest źródłem „historycznego arianizmu” przyjętego przez część barbarzyńców , głównie Gotów , ewangelizowanych przez Ulfilasa obecnego na debatach.
Po Konstancji cesarz rzymski Walens również promuje partię HomeTell, podczas gdy cesarz Teodozjusz I zostanie najpierw ogłoszony heretyckim na pierwszym soborze w Konstantynopolu
.
Oprócz akacji z Cezarei wśród Homeanów znajdują się Euzebiusz z Emesy i Jerzy z Laodycei. Homéisme jednak nie tworzy spójnego strumienia, a jego zwolennicy czasami pretendują do Ariusza, czasem do ortodoksji nicejskiej : podczas soboru, który odbywa się w Akwilei w 381 r., Biskup HomeTell imieniem Palladius , odpowiedzialny za biskupstwo Ratiaria w Mezji potwierdza w ten sposób odrzucenie Ariusza. .