Hiroshi Ōnishi

Hiroshi Ōnishi Obraz w Infobox. Hiroshi Ōnishi (1993)
Narodziny 18 czerwca 1961
Prefektura Tokushima
Śmierć 31 marca 2011 r(w wieku 49 lat)
Lac Biwa
Imię w języku ojczystym 大 西博
Narodowość język japoński
Zajęcia Malarz , profesor uniwersytetu
Trening Tokijski Uniwersytet Sztuki

Hiroshi Ōnishi ( jap.大西 博, Ōnishi Hiroshi * the18 czerwca 1961na wyspie Shikoku w prefekturze Tokushima  ; †31 marca 2011 r , w Lake Biwa , prefekturze Shiga ) był japoński malarz i nauczyciel liceum.

Biografia i prace

Młodość i pierwsze dzieła

Urodzony na wyspie Shikoku , dorastał w Osace na trzecim roku życia. Zainteresowanie kulturą zachodnią wzbudziły dwa ważne wydarzenia z dzieciństwa: Wystawa Światowa w Osace w 1970 roku oraz nauki malarstwa zachodniego malarza Kakuichi Shikawy . Kiedy miał dwanaście lat, rodzina przeniosła się do Tokio, gdzie został przyjęty do egzaminu wstępnego do Tokijskiego Narodowego Uniwersytetu Sztuk Pięknych i Muzyki ( Tokyo Geijutsu Daigaku ) w 1983 roku. W 1989 roku ukończył program nauczania z tytułem magistra sztuk pięknych. , ze specjalizacją w zakresie malarstwa olejnego (dział technik i materiałów). Jedna z jego prac egzaminacyjnych, La Truite (1987), została zakupiona przez japońskie Ministerstwo Kultury, druga, Salmon (fr. „Le Saumon”, 1989), przez Daiwa-Bank. Ten okres w twórczości artysty wyznacza przejmowanie zabytków europejskiego renesansu, gdyż jego postacie ludzkie przypominają figury Albrechta Dürera czy Matthiasa Grünewalda , połączone z elementami trzymającymi ryby lub trochę wody. Po ukończeniu studiów przez rok pracował jako współpracownik naukowy na wydziale malarstwa olejnego, sekcji technicznej i materiałowej.

Malowidła ścienne

W następnych latach namalował kilka obrazów z surrealistycznymi i wyrazistymi akcentami, pracując jako malarz fresków dla pasażu handlowego Shibuya PARCO w Tokio, w latach 1983-1992. W późniejszych tekstach tę działalność nazywa Kaisha ni okeru katsudō (会 社 に おけ る 活動, fr. „Działalność dotycząca przedsiębiorstw”). Polegały one na wykonaniu obrazów reklamowych dla różnych produktów na zewnętrznej ścianie pasażu handlowego na powierzchni 4 × 13 lub 4,5 × 9 metrów. Początkowo wykonywał tę pracę całkowicie sam, później zdecydował się zatrudnić pomocników do tych rozkazów.

Studia w Niemczech

Onishi kontynuował studia z Günter Dollhopf od 1992 do 1997 roku na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Norymberdze . W 1996 roku został mianowany pracownikiem naukowym. Jego eksperymenty z materiałami takimi jak papier, akryl, tusz, tkanina i pigmenty szybko przekształciły się w poszukiwanie japońskich korzeni jego pracy.

Wróć do Japonii i głównych dzieł

W lutym 1998 r. Wrócił do Japonii, aby pracować jako wykładowca, a następnie nauczyciel w swojej Alma Mater . W 2003 roku Onishi odbył dwie „biznesowe” podróże na uniwersytet w Afganistanie , gdzie przyjął rudę lapis lazuli jako preferowany surowiec i tradycyjny pigment do farb. Początkowo wykorzystywał głównie ten ultramarynowy pigment, którego ekstrakcja wymaga złożonego i długotrwałego procesu do swoich obrazów, a później do wyrobu naczyń przeznaczonych do ceremonii parzenia herbaty. Opracował wysokiej jakości malarstwo akwarelowe we współpracy z japońską firmą Holbein Ltd. Jako profesor malarstwa sekcja Oil of Tokyo Daigaku Geijutsu został sprowadzony do nauczania tradycyjnego wytwarzania pigmentu lapis lazuli według sposobu XIV th  wieku jako transmitowane przez Cennino Cennini . Wystawy prac wykonanych tą techniką malarską odniosły wielki sukces i doprowadziły do ​​zamówienia o największej randze i wielkiej honoru: poproszono go o użycie farby lapis lazuli do pokrycia ścian sali świątyni Tenjuan, która jest znajduje się w ogrodzeniu Nanzen-ji , najstarszej świątyni Zen w Kioto . Praca miała obejmować 73 Fusuma -e (obrazy na drzwiach przesuwnych). Udało mu się pomalować tylko 12.

Plik 31 marca 2011 rzginął w śmiertelnym wypadku na łodzi na jeziorze Biwa .

Z mocą wsteczną

Z 20 marca w 8 kwietnia 2012na kampusie Tokyo Geijutsu Daigaku odbyła się pośmiertna wystawa pokazująca po raz pierwszy całą twórczość artysty, zatytułowana „Retrospektywa ONISHI HIROSHI - Widok pamięci - 大 西博 回顧展 幻景”. Obrazy z jego techniki lapis lazuli zostały pokazane obok jego wczesnych prac. Do tego bezprecedensowa prezentacja kolekcji przyborów do ceremonii parzenia herbaty, na którą składa się 30 czarek w wypiekanym pigmentie lapis lazuli. Są też przybory bambusowe i drewniane, lakierowane pigmentem lapis lazuli. Zbliżenie między malarstwem zachodnim i wschodnim było jedną z głównych trosk Hiroshiego Onishiego. Część jego pracy znajduje się obecnie w Niemczech, w posiadaniu wdowy po nim Martiny Wagner-Onishi.

Wystawy

Wystawy (samodzielnie)

Wystawy zbiorowe (wybór)

Ceremonie herbaty

W r. Odbyła się czterodniowa demonstracja październik 2007z okazji 120-lecia Tokijskiego Uniwersytetu Artystycznego nosi nazwę „Geidai Chakai” (spotkanie herbaciane z Geidai). Hiroshi Onishi stworzył na tę okazję kilka przyborów do ceremonii parzenia herbaty, w tym pierwsze naczynie z terakoty z emalią na bazie pigmentu lapis lazuli. Następnie odbyło się kilka publicznych ceremonii parzenia herbaty.

Bibliografia

Bibliografia

  1. RURIKO - Międzykulturowe miejsce spotkań Niemiec i Japonii

Znajomości