Hermann Staudinger

Hermann Staudinger Obraz w Infobox. Portret Hermanna Staudingera Biografia
Narodziny 23 marca 1881
robaki
Śmierć September 8 , 1965(84)
Freiburg im Breisgau
Narodowość Niemiecki
Trening Martin-Luther University of Halle-Wittemberg
Szwajcarski Federalny Instytut Technologii w Zurychu
Zajęcia Chemik , inżynier , profesor uniwersytetu
Małżonka Magda Staudinger ( we )
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim , Szwajcarski Federalny Instytut Technologii w Zurychu , Instytut Technologii w Karlsruhe , Uniwersytet w Strasburgu
Pole Chemia fizyczna
Członkiem Leopoldine
Academy Bawarska
Akademia Nauk Akademia Nauk w Heidelbergu (1929)
Kierownik Daniel Vorländer
Nagrody Nagroda Nobla w dziedzinie chemii (1953)
Archiwa prowadzone przez Archiwa Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu ( en ) (CH-001807-7: Hs 348)

Hermann Staudinger (23 marca 1881w Worms , Wielkie Księstwo Hesji - September 8 , 1965we Fryburgu Bryzgowijskim , Niemcy) jest niemieckim chemikiem . W 1953 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii „za swoje odkrycia w dziedzinie chemii makrocząsteczkowej” (w szczególności wykazał istnienie makrocząsteczek, które zidentyfikował jako polimery ). Odkrył także keteny , rodzinę związków o strukturze R 2 C = C = O, a także reakcję między azydkami organicznymi RN 3 i trifenylofosfiną , zwaną obecnie reakcją Staudingera .

Kariera

W 1903 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Halle i objął pierwsze stanowisko akademickie na Uniwersytecie w Strasburgu , gdzie odkrył ceteny . W 1907 roku został profesorem na Uniwersytecie w Karlsruhe, aw 1912 w Szwajcarskim Federalnym Instytucie Technologii w Zurychu .

Od 1926 był profesorem na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim . W 1934 roku, kiedy dowiedział się, że w czasie Wielkiej Wojny ubiega się o obywatelstwo szwajcarskie, filozof Martin Heidegger zadenuncjował go rektorowi Akademii jako ukrytego pacyfisty. Staudinger został poproszony o rezygnację, ale odmówił i sprawę oddalono, aby uniknąć międzynarodowego skandalu.

Chemia polimerów

Pracując w Karlsruhe, a następnie w Zurychu, Staudinger podjął badania w dziedzinie chemii kauczuku , dla którego bardzo wysokie masy molowe zostały już zmierzone metodami fizycznymi Raoulta i van 't Hoffa . W przeciwieństwie do obecnych pomysłów, Staudinger zaproponował w 1920 r., Że guma jest długim łańcuchem krótkich powtarzających się jednostek połączonych wiązaniami kowalencyjnymi , podobnie jak inne substancje o dużej masie molowej, takie jak skrobia , celuloza i białko .

W tamtym czasie najbardziej znani chemicy organiczni, tacy jak Emil Fischer i Heinrich Wieland , uważali, że wysokie wartości uzyskane w pomiarach masy molowej są wartościami pozornymi wynikającymi z agregacji małych cząsteczek w cząstki koloidalne . Większość kolegów Staudingera odrzuca możliwość, że małe cząsteczki mogą łączyć się ze sobą wiązaniami kowalencyjnymi, tworząc związki o dużej masie cząsteczkowej. Wynika to częściowo z niepełnego zrozumienia na początku XX p  wieku struktury cząsteczkowej i wiązania chemicznego.

W latach trzydziestych XX wieku pojawiły się inne dowody na poparcie hipotezy Staudingera. Wysokie masy molowe potwierdzają pomiary ciśnienia osmotycznego w roztworze oraz pomiary lepkości wykonane przez Staudingera. Badania Hermana Marka metodą dyfraktometrii rentgenowskiej dostarczają bezpośrednich dowodów na istnienie długich łańcuchów powtarzających się jednostek molekularnych. Również prace syntetyczne pod kierunkiem Wallace'a Carothersa pokazują, że polimery, takie jak nylon i poliester , można wytwarzać w reakcjach dobrze znanych w chemii organicznej.

Staudinger stwierdził w rzeczywistości, że wytrzymałość mechaniczna i elastyczność włókien naturalnych zależy od ich struktury makrocząsteczkowej i zapewnił przygotowanie sztucznych włókien z makrocząsteczek syntetycznych. Jego badania doprowadziły obecnie do bardzo szerokiej gamy włókien, tworzyw sztucznych i innych produktów wielkocząsteczkowych.

Masonem był mistrzem loży Zurich Modestia cum Libertate, należącej do szwajcarskiej Wielkiej Loży Alpina .

Publikacje

Uwagi i odniesienia

  1. (w) „  Za jego odkrycia w dziedzinie chemii makromolekularnej  ” w redakcji, „  Nagroda Nobla w dziedzinie chemii w 1953  r.”, Fundacja Nobla , 2010. Dostęp 17 sierpnia 2010
  2. Hermann Staudinger (Worms, 23 marca 1881 - Friburgo, 8 września 1965) , w Museo Virtual de Historia de la Masonería.

Linki zewnętrzne