Narodziny |
23 marca 1881 robaki |
---|---|
Śmierć |
September 8 , 1965(84) Freiburg im Breisgau |
Narodowość | Niemiecki |
Trening |
Martin-Luther University of Halle-Wittemberg Szwajcarski Federalny Instytut Technologii w Zurychu |
Zajęcia | Chemik , inżynier , profesor uniwersytetu |
Małżonka | Magda Staudinger ( we ) |
Pracował dla | Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim , Szwajcarski Federalny Instytut Technologii w Zurychu , Instytut Technologii w Karlsruhe , Uniwersytet w Strasburgu |
---|---|
Pole | Chemia fizyczna |
Członkiem |
Leopoldine Academy Bawarska Akademia Nauk Akademia Nauk w Heidelbergu (1929) |
Kierownik | Daniel Vorländer |
Nagrody | Nagroda Nobla w dziedzinie chemii (1953) |
Archiwa prowadzone przez | Archiwa Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu ( en ) (CH-001807-7: Hs 348) |
Hermann Staudinger (23 marca 1881w Worms , Wielkie Księstwo Hesji - September 8 , 1965we Fryburgu Bryzgowijskim , Niemcy) jest niemieckim chemikiem . W 1953 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii „za swoje odkrycia w dziedzinie chemii makrocząsteczkowej” (w szczególności wykazał istnienie makrocząsteczek, które zidentyfikował jako polimery ). Odkrył także keteny , rodzinę związków o strukturze R 2 C = C = O, a także reakcję między azydkami organicznymi RN 3 i trifenylofosfiną , zwaną obecnie reakcją Staudingera .
W 1903 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Halle i objął pierwsze stanowisko akademickie na Uniwersytecie w Strasburgu , gdzie odkrył ceteny . W 1907 roku został profesorem na Uniwersytecie w Karlsruhe, aw 1912 w Szwajcarskim Federalnym Instytucie Technologii w Zurychu .
Od 1926 był profesorem na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim . W 1934 roku, kiedy dowiedział się, że w czasie Wielkiej Wojny ubiega się o obywatelstwo szwajcarskie, filozof Martin Heidegger zadenuncjował go rektorowi Akademii jako ukrytego pacyfisty. Staudinger został poproszony o rezygnację, ale odmówił i sprawę oddalono, aby uniknąć międzynarodowego skandalu.
Pracując w Karlsruhe, a następnie w Zurychu, Staudinger podjął badania w dziedzinie chemii kauczuku , dla którego bardzo wysokie masy molowe zostały już zmierzone metodami fizycznymi Raoulta i van 't Hoffa . W przeciwieństwie do obecnych pomysłów, Staudinger zaproponował w 1920 r., Że guma jest długim łańcuchem krótkich powtarzających się jednostek połączonych wiązaniami kowalencyjnymi , podobnie jak inne substancje o dużej masie molowej, takie jak skrobia , celuloza i białko .
W tamtym czasie najbardziej znani chemicy organiczni, tacy jak Emil Fischer i Heinrich Wieland , uważali, że wysokie wartości uzyskane w pomiarach masy molowej są wartościami pozornymi wynikającymi z agregacji małych cząsteczek w cząstki koloidalne . Większość kolegów Staudingera odrzuca możliwość, że małe cząsteczki mogą łączyć się ze sobą wiązaniami kowalencyjnymi, tworząc związki o dużej masie cząsteczkowej. Wynika to częściowo z niepełnego zrozumienia na początku XX p wieku struktury cząsteczkowej i wiązania chemicznego.
W latach trzydziestych XX wieku pojawiły się inne dowody na poparcie hipotezy Staudingera. Wysokie masy molowe potwierdzają pomiary ciśnienia osmotycznego w roztworze oraz pomiary lepkości wykonane przez Staudingera. Badania Hermana Marka metodą dyfraktometrii rentgenowskiej dostarczają bezpośrednich dowodów na istnienie długich łańcuchów powtarzających się jednostek molekularnych. Również prace syntetyczne pod kierunkiem Wallace'a Carothersa pokazują, że polimery, takie jak nylon i poliester , można wytwarzać w reakcjach dobrze znanych w chemii organicznej.
Staudinger stwierdził w rzeczywistości, że wytrzymałość mechaniczna i elastyczność włókien naturalnych zależy od ich struktury makrocząsteczkowej i zapewnił przygotowanie sztucznych włókien z makrocząsteczek syntetycznych. Jego badania doprowadziły obecnie do bardzo szerokiej gamy włókien, tworzyw sztucznych i innych produktów wielkocząsteczkowych.
Masonem był mistrzem loży Zurich Modestia cum Libertate, należącej do szwajcarskiej Wielkiej Loży Alpina .