| Narodziny |
7 czerwca 1901 Grenoble |
|---|---|
| Śmierć |
14 marca 1941(w wieku 39 lat) Grenoble |
| Pogrzeb | Cmentarz Saint-Roch |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Malarz |
| Mistrzowie | Louise Morel , Tancrède Bastet |
| Małżonka | Jules Flandrin |
Henriette Deloras , urodzona dnia7 czerwca 1901w Grenoble i zmarł dalej14 marca 1941, jest malarzem francuskim.
Urodzony 7 czerwca 1901, w Grenoble , zmarła tam w wieku 40 lat po krótkim życiu, ale z twórczej intensywności malarstwem dla pasji, pasji, która przyszła do niej z domu obok, w Corenc , skąd wrócił artysta Jules Flandrin Paryż każdego lata. Dzięki oddaniu swojej matki, rękawicznicy, która złożyła wszystkie ofiary, wstąpiła do Sztuki Dekoracyjnej w Grenoble i miała Louise Morel jako nauczycielkę.
W 1921 roku odkryła fascynujący ją Paryż. Tam spotkała starszych, ale także zaciekłą zazdrość Jacqueline Marval, która próbowała trzymać ją z dala od Flandrin. Ale kilka lat później wygra, poślubiając swojego malarza.
Bardzo szybko porzuciła olej na rzecz pasteli, dzięki czemu bez pomyłki wprowadziła w życie teorię czystego koloru. Jest to intuicyjny obraz, który nie obsługuje retuszu ani oszukiwania.
Czasami nad brzegiem Sekwany, czasem siedząc na stołku w nocnym klubie, uwiecznia większość otaczających ją sylwetek: muzyków jazzowych, tancerzy Moulin Rouge, klientów, wszystko to maluje i odtwarza klimat „szalonych lat dwudziestych” .
Wracając z Salon d'Automne w 1928 roku, gdzie wystawiała pastelowe Bukiety kwiatów i Mały bukiet na oknie , Bonnard , wielbicielka pasteli, powiedziała krytykom: „To jest malarstwo! "
W 1931 roku wyszła za mąż za Julesa Flandrina (małżeństwo celebrował Abbé Calès ), z którym miała syna „Julo” i przeprowadziła się do Grenoble podczas regularnych podróży do Paryża, aby wystawiać w dużych galeriach i różnych salonach.
W ciągu ostatnich dziesięciu lat jej prace nabierały coraz większej siły i wigoru: maluje nieustannie, całymi nocami, zwłaszcza martwe natury, improwizowane, w których wszystko się miesza, przedmiot, kwiaty, odbitki ... aby dać zaskakujący efekt.
Z niesamowitą delikatnością oddaje postawy swoich dwóch „Julesów”, jak wielki okrzyk miłości. Zdaje sobie sprawę, że życie jej ucieka i czuje pilną potrzebę stworzenia, zanim zniknie, w 1941 roku.
Została pochowana na cmentarzu Saint-Roch w Grenoble .
Po jego śmierci kilka świetnych retrospekcji: