Henri Jacobs | |
Szkoła Rodenbacha | |
Prezentacja | |
---|---|
Narodziny |
3 grudnia 1864 r. Saint-Josse-ten-Noode , Bruksela , Belgia |
Śmierć |
19 listopada 1935 Schaerbeek , Bruksela , Belgia |
Narodowość | Belgia |
Ruch | Art Nouveau |
Zajęcia | Architekt |
Grafika | |
Osiągnięcia |
Szkoła Josaphat Sovereign School Center Rodenbach School |
Henri Jacobs jest belgijskim architektem okresu secesji , urodzonym w Saint-Josse-ten-Noode ( Bruksela )3 grudnia 1864 r.i zmarł w Schaerbeek (Bruksela) dnia19 listopada 1935.
Wraz z Henri Jacobsem szkoła modelarska weszła bezpośrednio w secesję, która zwykle uważana jest za zarezerwowaną dla zamożnych właścicieli prywatnych rezydencji.
Znak zapowiedzi, Henri Jacobs urodził się dnia 3 grudnia 1864 rw domu obok szkoły Saint-Josse-ten-Noode, której dyrektorem jest jego ojciec Jean-François. Regularna obecność w biurze architektonicznym jego wuja, mieszczącym się przy rue de Liedekerke, niewątpliwie nie jest obca jego powołaniu. Naśladowany przez Victora Hortę, którego jest współczesny, jest jedynym architektem ruchu secesyjnego , który poświęcił się priorytetowo budowie szkół i mieszkań socjalnych. Pod wpływem świeckiej i społecznego ruchu pod koniec XIX -go wieku, znaki w kamieniu jego gotowość do uczestnictwa w edukacji postępowej w zerwaniu z projektów architektonicznych tradycyjnej szkole. Jego obawy zmierzają do pogodzenia racjonalnych wymagań programu z estetycznym aspektem konstrukcji.
Projektem zatytułowanym „Raczej jakość niż ilość” – tytuł, który go charakteryzuje z wielkim znaczeniem – zdobył pierwszą nagrodę w konkursie architektonicznym zorganizowanym przez gminę Laeken na budowę domów robotniczych w 1892 roku. Dwa lata później to samo gmina powierzyła mu plany budowy pierwszej szkoły przy rue Thys-Van Ham, w robotniczej dzielnicy, która była osobliwie jej pozbawiona.
Jego sława wzrosła, gdy został mianowany oficjalnym architektem Foyer schaerbeekois w 1899 roku. Kilka zespołów mieszkań socjalnych w gminie, wówczas w pełni rozbudowanej, nosiło swój podpis na rue Victor Hugo , rue du Corbeau , rue L'Olivier, a nawet w Helmet . Uzyskał również kilka zamówień na plany szkolne dla gmin Forest , Bruksela-miasto , Schaerbeek i Etterbeek .
Ewoluując w branżach, w których środki budżetowe są jak najdokładniej kalkulowane, z oszczędnoœcią i dyskrecją posługuje się dekoracyjną paletą secesji, choć zawsze z dbałością i dbałością o szczegóły budzące podziw. Wraz z nim jakość architektoniczna ma być dydaktyczna, aby zaszczepić zamiłowanie do dobra i piękna: „Szkoła jest par excellence miejscem rodzinnym dziecka, a im bardziej to miejsce będzie jasne i piękne, tym bardziej będzie Tam dziecko rozwinie swój mózg w harmonijnych warunkach. Człowiek później będzie chciał znaleźć w swoim domu i zabytkach swojego kraju to samo piękno, tę samą jasność i tę samą harmonię. "(Dokument,styczeń 1925 19)
Żaden szczegół nie zostaje pominięty: freski, mozaiki, oświetlenie, meble szkolne, sgraffito czynią całość dziełem totalnym nabytym w ramach edukacyjnej misji. Ale w przeciwieństwie do Victora Horty, który może wezwać rzemieślników, by zaspokoili gusta swoich klientów z burżuazji, Jacobs pracuje z materiałami przemysłowymi, których używa głównie na surowo.
Jeśli chodzi o ogólny układ budynków, Henri Jacobs nie wprowadza innowacji. Pozostaje wierna planom Szkoły Wzorcowej, określonej w 1875 r. przez Ligę Oświatową: wejście znajduje się na wąskiej działce od strony ulicy, a budynki zabudowane są wewnątrz bloku wokół centralnego dziedzińca i bocznych podwórek. Z drugiej strony, w każdej z jego kreacji z niezwykłą konsekwencją odnajdują się wskaźniki oryginalnego stylu artysty, zdecydowanie pozbawionego ostentacji.
W kamieniu freestone, nadającym mu pewną monumentalną surowość, fasada ulicy jest klasyczna. Idealnie symetryczny od podstawy do dachu, skupiony jest wokół monumentalnego portalu zwieńczonego dużym kamiennym łukiem i zwieńczonego wysokimi prostokątnymi oknami oddzielonymi drobnymi, ozdobnymi filarami. Zwieńcza go ażurowa balustrada lub w przeciwnym razie łukowaty gzyms z rzeźbionego kamienia.
Po minięciu przedsionka efekty stylu ustępują miejsca wymaganiom funkcjonalnym. Trzeba przyznać, że podobnie jak jemu współcześni obficie łączy materiały – kamień, cegłę, metal i szkło – i pozostawia je widoczne. Ale rozbiór i prostota form oraz połączenia między materiałami, zawsze bardzo schludne, pozwalają im wyrazić swoje funkcje, z których najważniejszą jest doprowadzenie światła i przejrzystości do pomieszczeń, które zbyt długo pozostały nieprzejrzyste, ciemne i tajemnicze. Niedrogi element, cegła jest wszechobecna na elewacji oraz na ścianach i stropach przestrzeni komunikacyjnych. Sprzęt jest prosty, nawet jeśli jego monotonię przełamuje naprzemienność kolorowych elementów. Początek klatki schodowej prowadzącej na piętro ma charakter monumentalny: po kilku kamiennych stopniach, wyłożonych filarami pod łukami, biegną proste biegi, wsparte na metalowej konstrukcji z przemysłowymi profilami. Wzory balustrady z kutego żelaza są chętnie ozdobione bardziej spersonalizowanymi wzorami.
Oświetlenie i wentylacja zajęć odbywa się bardziej przy zewnętrznych dziedzińcach niż przy dziedzińcu. Również ich wysokie okna, przecięte pionowo, zgrupowane są w wykusze oddzielone filarami, które obrysowują fasadę piwnicy aż do poddasza. Spandrele służą jedynie jako podpora dla motywów dekoracyjnych wykonanych z cegły polichromowanej, emaliowanych płytek lub sgraffito.
Widoczny metal nadproży i kolumn okiennych pozostaje w większości odsłonięty. Rzadkie elementy dekoracyjne są wygrawerowane w masie elementu industrialnego.
aleja Maréchal Foch, 7
aleja Maréchal Foch, 7
aleja Maréchal Foch, 9
aleja Maréchal Foch, 9
Szkoła Jozafata
Szkoła Jozafata
rue de la Ruche, 30