| Ekonomiczne harmonie | |
| Autor | Frédéric Bastiat |
|---|---|
| Kraj | Francja |
| Uprzejmy | Próba |
| Data wydania | 1850 |
Ekonomiczne harmonie to traktat Frédérica Bastiata o ekonomii. Znany na całym świecie, jest dziełem referencyjnymfrancuskiejmyśli liberalnej , choć w kraju pochodzenia jest stosunkowo mało znane. Bastiat opublikował pierwszy tom w lutym 1850 roku , kilka miesięcy przed śmiercią. Tom drugi pozostał niedokończony, jednak jego notatki i szkice zostały dodane do pośmiertnego wydania wszystkich jego dzieł.
Praca ta zapowiada idee austriackiej szkoły ekonomii .
Główną ideą książki, zapowiedzianą od początku, jest idea, że „wszystkie uzasadnione interesy są harmonijne” . Dlatego też problemy gospodarcze i społeczne lepiej rozwiązuje się w wolności niż w przymusie. Intuicja, która jest sprzeczna z większością teorii socjalistycznych i komunistycznych , według których interesy klasowe są antagonistyczne, że istnieje opozycja między kapitałem a pracą itd.
Jedną z głównych zasad, które rozwija Bastiat w tej pracy, jest idea, zgodnie z którą w ekonomii istnieją tylko „usługi, które są wymieniane na usługi” . To, co ekonomista George Lane nazwie w przedmowie do wydania Trójzębu „Prawem Bastiata”.
Książka obszernie komentuje i krytykuje pomysły Jean-Jacquesa Rousseau , Adama Smitha , Jean-Baptiste Saya , Nassau Williama Seniora , Davida Ricardo , Thomasa Malthusa , Pierre-Josepha Proudhona , Victora Consideranta , Charlesa Fouriera ...
Wspomina się również o Fénelon , Voltaire , Chateaubriand , Tocqueville , Montaigne ...
Henry Charles Carey oskarży Bastiata o plagiat jego dzieła Harmonie interesów . Oskarżenie, którego ten ostatni będzie się bronił w liście skierowanym do Journal des Économistes, w którym Bastiat w szczególności zarzuca Careyowi jego antyfrancuską ksenofobię. Podobnie jak Carey, Bastiat krytykuje teorię renty gruntowej Davida Ricardo .
Léon Walras , Vilfredo Pareto, a później Joseph Schumpeter , pomimo zasług, które uznali w Bastiacie, skrytykowali go za zasadniczo nienaukową metodologię. Według ekonomisty Josepha Salerno (nie) brak naukowości krytykowany przez Pareto i Schumpetera był w rzeczywistości brakiem scjentyzmu lub pozytywizmu . Rzeczywiście, praca Bastiata jest daleka od tradycyjnych metod naukowych. Bardzo literacki, jego pedagogika jest w pewnym sensie bliższa pedagogice filozofa.