Geochore

Geochore (od starożytnego greckiego γῆ „ziemi” i związek Państwo „terenie”, „region” lub „lokalizacji”) jest stosunkowo duży obszar geograficzny z jednorodnych cechach krajobrazowych. Jest to podrejon geome lub regionu naturalnego. Pojęcie to pojawiło się już w 1908 roku w klasyfikacjach geografa Albrechta Pencka .

Jest to termin używany w sowieckiej "nauce o krajobrazie" opracowanej przez Viktora Sotchavę na Uniwersytecie w Irkucku w latach sześćdziesiątych XX wieku . Geochora to geosystem , model organizacji układów przestrzenno-czasowych, w których społeczno-gospodarczy rozwój człowieka jest częścią naturalnego rozwoju środowiska. Po 1970 roku w geografii rosyjskiej pojęcie i termin „geosystem” praktycznie wyparł pojęcie „krajobraz”.

Geochory składają się z mozaiki jednostek przestrzennych, które można sklasyfikować hierarchicznie:

• nanogeochore lub nanochore jest najmniejszą jednostką przestrzennego na poziomie stacji. Ich powierzchnia zależy od ich specyfiki lub celu klasyfikacji, ale mogą obejmować tylko kilka hektarów.
  • na przykład Ameisenberg w pobliżu Oybin to nanochor, który jest częścią mikrogeochoru głazów Oybin

• microgeochore to mała jednostka przestrzenna obejmujące średnią powierzchnię 12  km 2 . Tworzy jednorodny krajobraz ze względu na pochodzenie geologiczne, ukształtowanie terenu , charakter podłoża , ukształtowanie terenu i artefakty, a także dynamikę rzeźby. Stanowią one żywe przykłady tego, jak historia topograficzna i geologiczna wpływa na morfologię krajobrazu.
  • przykładem są głazy Oybin lub jezioro (i stara kopalnia) Cospuden

• Mesogeochore jest zbiorem microgeochores które podzielają właściwości klimatyczne i topograficzne, takich jak góry, wzgórza i doliny datowanych od plejstoceńskich zlodowaceń.
  • przykładem są Góry Żytawskie czy kopalnie Markkleeberg

• Macrogeochore są największe jednostki krajobrazowe dzielą wspólną geologiczne, klimatyczne i florystyczne kryteriów ( potencjalna roślinność naturalna ), poza którą idziemy do regionalnych strefowych lub kontynentalnych łusek, których podmioty uciec nauki o krajobrazie.
  • przykładem są Góry Łużyckie lub Zagłębie Górnicze Południowych Liptów

Uwagi i odniesienia

1. J. Demek, „  Krajobraz jako geosystem  ” , na stronie geoprodig.cnrs.fr ,1978
2. Georges Métailie i Antoine da Lage, Słownik biogeografii roślin , wydania CNRS,5 marca 2015 r, 962  s. ( ISBN  978-2-271-08328-9 , czytaj online ) , „geochore”
3. Georges Métailie i Antoine da Lage, Słownik biogeografii roślin , wydania CNRS,5 marca 2015 r, 962  s. ( ISBN  978-2-271-08328-9 , czytaj online ) , „geosystem”
4. (de) Günter Haase and Karl Mansfeld, Naturraumeinheiten, Landschaftsfunktionen und Leitbilder am Beispiel von Sachsen , Sächsische Akademie der Wissenschaften zu Leipzig,2002, 58  s. ( ISBN  3-88143-072-5 , czytaj online ) , str.  21