| Senator | |
|---|---|
| 1892-1912 | |
| Senator | |
| 1883-1884 | |
|
Burmistrz La Louvière | |
| 1881-1883 |
| Narodziny |
18 maja 1837 Houdeng-Gœgnies |
|---|---|
| Śmierć |
31 marca 1912(w wieku 74 lat) Saint-Josse-ten-Noode |
| Narodowość | belgijski |
| Czynność | Polityk |
| Rodzina | Rodzina Boël |
| Dziecko | Pol-Clovis Boel |
| Właściciel | Chenoy Castle-Farm ( d ) |
|---|
Gustave Boël , urodzony dnia18 maja 1837w Houdeng-Gœgnies i zmarł dalej31 marca 1912w Saint-Josse-ten-Noode jest belgijskim przemysłowcem i politykiem.
Urodzony w rolniczej rodzinie Gustave Boël stał się wówczas potężnym belgijskim przemysłowcem, który był właścicielem kuźni i walcowni Ernesta Boucquéau w La Louvière .
Będzie również bardzo aktywny w sektorze społecznym. Był masonem i członkiem loży . Prawdziwi przyjaciele zjednoczenia i postępu zjednoczeni w Brukseli pod Wielkim Wschodem Belgii . Był burmistrzem La Louvière (1883), następnie liberalnym senatorem (1883-1884 i 1892-1912).
Jego syn to Pol-Clovis Boël , a jego wnuk René Boël (en) również będzie związany z grupą Solvay poprzez małżeństwo z Yvonne Solvay, wnuczką Ernesta Solvaya .
Młody Gustave Boël wstąpił do szkoły przemysłowej Houdeng-Goegnies, a następnie do Forges, odlewni i walcowni Ernesta Boucquéau, założonej w 1853 roku przez Ernesta Boucquéau między kanałem Bruksela-Charleroi a linią kolejową La Louvière - Manage (linia 116). Tam został brygadzistą, a następnie dyrektorem. W 1865 r. Uratował swojego szefa przed bankructwem, zbierając fundusze u księgowego fabryki. W dowód wdzięczności Boucquéau, który zmarł w 1880 roku bez potomków, uczynił go swoim spadkobiercą.
Jako szef Gustave Boël zmodernizował narzędzie i przekształcił firmę w hutę w 1887 roku . Na krótko przed jego śmiercią firma planuje zakup wielkich pieców .
W przededniu pierwszej wojny światowej był to jeden z głównych przemysłów stalowych w Belgii; czynne są tam dwa wielkie piece, pierwszy został podpalony8 lutego 1914.
Stworzył grupę przemysłową, przejmując udziały w innych firmach, takich jak huty Fabrique de fer de Charleroi (Fafer) w Charleroi i Braine-le-Comte, kopalnie węgla i przemysł szklarski Moustier Ice Creams. -On-Sambre, który stanie się Glaverbel . Fabryka, w której będą pracować tysiące pracowników i pracowników z regionu, jest obecnie głównym ośrodkiem przemysłowym. Został rozebrany przez Niemców w czasie wojny i powrócił do służby dopiero w 1924 roku . Dopiero w 1928 roku , długo po śmierci swojego szefa, kapitana przemysłu, przyjął nazwę SA Usines Gustave Boël .
Rodzina Boël będzie inwestować w firmę przez kolejne pokolenia, aż do lat 90 - tych , kiedy to po trudnych latach recesji firma przeszła w ręce Holendrów Koninklijke Hoogovens (nl) w 1997 r. Oraz Włochów Szwajcarii od 1997 r. grupa Duferco (de) dwa lata później (1999).
Odtąd majątek rodziny został przeorientowany na finanse poprzez holding Sofina .
Gustave Boël jest również znany z tego, że założył ( 1 st wrzesień 1888) pierwszy w Belgii, udział pracowników i pracowników w zyskach.
Będzie rozwijać swoje akwizycje w sąsiednich gminach. Jego potomkowie rozwijali te nabytki, aż osiągnęły powierzchnię prawie 3000 hektarów. W 1977 roku dziedzictwo to zmieniło się ze statusu majątku osobistego członków rodziny na spółkę akcyjną pod nazwą Domanoy sa.