Narodziny |
02 grudnia 1737 Sarlat-la-Canéda |
---|---|
Śmierć |
Przed 1797 Hiszpania |
Narodowość | Królestwo Francji |
Czynność | Konstruktor organów |
Guillaume Monturus jest francuski konstruktor narząd , urodzony w Sarlat na02 grudnia 1737, zmarł w północnej Hiszpanii między 1795 a 1797 rokiem.
W 1752 roku Jean-François Lépine rozpoczął budowę organów do katedry w Sarlat . Zatrudnia 15-letniego praktykanta z Salard, Guillaume Monturus.
Osiadł na własną rękę około 1770 r. W 1771 r. Dostarczył orurowanie do organów opactwa św. Wiktora w Marsylii Pierre'owi Dugesowi, który jest odpowiedzialny za ich montaż. Guillaume Monturus sam zbudował organy Saint-Ferréol w Marsylii w 1772 r. Odnawia organy Auterive z 1771 r., Które ukończył w 1783 r. Po osiedleniu się w tym mieście, od około 1775 r., W kościele Notre-Dame-des-Tables w Montpellier w 1775 roku. Na wielkich organach katedry Saint-Nazaire w Béziers, wykonanych przez flamandzkiego organmistrza Ponchera, ukończył pozytyw4 marca 1780 r, który został naprawiony w 1785 roku przez Josepha Isnarda . Realizacja rozbudowy organów Béziers była źródłem sporu z kapitułą do 1784 roku i bardzo złej sprawy finansowej. Wyprodukował organy opactwa Villemagne-L'Argentière w 1779 roku. W latach 1780-1782 pracował na organach z galerii katedry Sainte-Marie de Lombez .
Od 1790 r. Rozpocznie karierę w Hiszpanii ze swoim synem Jeanem. Ten ostatni został ochrzczony dnia4 maja 1768w mieście Limoges. Jego świadectwo chrztu pozwala wiedzieć, że jego żona miała na imię Marie Mayze, a jego ojcem chrzestnym jest Jean Guillaume Martial Desnoyer, który pracował z Guillaume Monturus w Millau. Osiedlili się w Santo Domingo de la Calzada , w prowincji Logroño . W kontraktach wymienia się „Guillermo” i „Juana” Monturusa, uczniów teoretyka organów don Bedosa (ale bez wzmianki o Jean-François Lépine). Pracowali w regionie La Rioja . Znajdują się one cytowane dla organów Bañaresa . Znani są z kilku prac w Nawarrze. W 1792 r. Pracował w prowincji Alava w La Guardia. W 1795 r. Spotykamy ich w Viana . Guillaume Monturus musiał wtedy umrzeć, ponieważ tylko jego syn Jean z 1797 r., W Arguedas , w 1797 r., Fitero , w 1800 r., W Elciego , w 1819 r., Santo Domingo de la Calzada , w 1813, 1816 i 1825 r., Aguilar de Coded , w 1829 r. Leiza w 1834 r. Zapłata za pracę tego ostatniego instrumentu trwała do 1842 r. Jean Monturus musiał umrzeć około 1843 r.