Guillaume Monturus

Guillaume Monturus Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 02 grudnia 1737
Sarlat-la-Canéda
Śmierć Przed 1797
Hiszpania
Narodowość Królestwo Francji
Czynność Konstruktor organów

Guillaume Monturus jest francuski konstruktor narząd , urodzony w Sarlat na02 grudnia 1737, zmarł w północnej Hiszpanii między 1795 a 1797 rokiem.

Biografia

W 1752 roku Jean-François Lépine rozpoczął budowę organów do katedry w Sarlat . Zatrudnia 15-letniego praktykanta z Salard, Guillaume Monturus.

Osiadł na własną rękę około 1770 r. W 1771 r. Dostarczył orurowanie do organów opactwa św. Wiktora w Marsylii Pierre'owi Dugesowi, który jest odpowiedzialny za ich montaż. Guillaume Monturus sam zbudował organy Saint-Ferréol w Marsylii w 1772 r. Odnawia organy Auterive z 1771 r., Które ukończył w 1783 r. Po osiedleniu się w tym mieście, od około 1775 r., W kościele Notre-Dame-des-Tables w Montpellier w 1775 roku. Na wielkich organach katedry Saint-Nazaire w Béziers, wykonanych przez flamandzkiego organmistrza Ponchera, ukończył pozytyw4 marca 1780 r, który został naprawiony w 1785 roku przez Josepha Isnarda . Realizacja rozbudowy organów Béziers była źródłem sporu z kapitułą do 1784 roku i bardzo złej sprawy finansowej. Wyprodukował organy opactwa Villemagne-L'Argentière w 1779 roku. W latach 1780-1782 pracował na organach z galerii katedry Sainte-Marie de Lombez .

Od 1790 r. Rozpocznie karierę w Hiszpanii ze swoim synem Jeanem. Ten ostatni został ochrzczony dnia4 maja 1768w mieście Limoges. Jego świadectwo chrztu pozwala wiedzieć, że jego żona miała na imię Marie Mayze, a jego ojcem chrzestnym jest Jean Guillaume Martial Desnoyer, który pracował z Guillaume Monturus w Millau. Osiedlili się w Santo Domingo de la Calzada , w prowincji Logroño . W kontraktach wymienia się „Guillermo” i „Juana” Monturusa, uczniów teoretyka organów don Bedosa (ale bez wzmianki o Jean-François Lépine). Pracowali w regionie La Rioja . Znajdują się one cytowane dla organów Bañaresa . Znani są z kilku prac w Nawarrze. W 1792 r. Pracował w prowincji Alava w La Guardia. W 1795 r. Spotykamy ich w Viana . Guillaume Monturus musiał wtedy umrzeć, ponieważ tylko jego syn Jean z 1797 r., W Arguedas , w 1797 r., Fitero , w 1800 r., W Elciego , w 1819 r., Santo Domingo de la Calzada , w 1813, 1816 i 1825 r., Aguilar de Coded , w 1829 r. Leiza w 1834 r. Zapłata za pracę tego ostatniego instrumentu trwała do 1842 r. Jean Monturus musiał umrzeć około 1843 r.

Uwagi i odniesienia

  1. Pierre Latour, Najnowsze badania na temat budowniczego organów Guillaume Monturus, w Memoirs of the Archaeological Society of the South of France , 2003, tom 63, str.  235 ( czytaj online )
  2. Louis Latour, „Auterive (Haute-Garonne). Społeczność i jej organy: trzy wieki historii ”, w: Wspomnienia Towarzystwa Archeologicznego południowej Francji , 1985-1986, tom 46, s.  113 ( czytaj online )
  3. C. Baret, „Notes to służyć in the History of the Organ and the Bumblebee of Saint-Nazaire”, w Bulletin of the Archaeological, Scientific and Literary Society of Béziers , 1932, s.  28-42, 45 ( czytaj online )
  4. Ernest Sabatier, Historia miasta i biskupów Beziérs , J.-B. Dumoulin, Paryż, 1854, s.  90 ( czytaj online )
  5. Roland Galtier, Jean-Claude Richard, „Organy opactwa benedyktynów Villemagne-l'Argentière, I - Guillaume MONTURUS. 1779”, w Biuletynie archeologicznych i historycznych Towarzystwa Hauts kantonów de l'Hérault , n o  14, 1991, s.  103-112
  6. Katedra Sainte-Marie de Lombez: Historia organów
  7. (Es) Francoise Clastrier, Oscar Candendo, „Organos franceses en el Païs Vasco y Navarra (1855–1925)”, Cuadernos de Sección Música 7, 1994, s.  151-153, 195 , ( ISSN  0213-0815 ) ( czytaj online )

Załączniki

Bibliografia