Guido Alberto Fano
Guido Alberto Fano
Guido Alberto Fano
| Narodziny |
18 maja 1875 Królestwo Padwy we Włoszech |
|---|---|
| Śmierć |
14 sierpnia 1961(w 86) wioska Tauriano ( Spilimbergo ) Włochy |
| Podstawowa działalność | Kompozytor , pianista , dyrygent i pedagog |
| Trening | Bologna Musical Liceo |
| Mistrzowie | Cesare Pollini , Giuseppe Martucci |
| Edukacja | Arrigo Boito Conservatory w Parmie , San Pietro a Majella Conservatory w Neapolu , Royal Giuseppe-Verdi Conservatory w Mediolanie . |
| Studenci | Barbara giuranna |
Guido Alberto Fano (ur18 maja 1875w Padwie - zmarł dnia14 sierpnia 1961wioska Tauriano Spilimbergo ) jest kompozytorem , pianistą , dyrygentem i nauczycielem języka włoskiego .
Biografia
Guido Alberto Fano rozpoczął studia muzyczne u Vittorio Orefice (znanego nauczyciela śpiewu i chórmistrza), a następnie uczył się gry na fortepianie pod kierunkiem Cesare Polliniego .
W 1894 roku Giuseppe Martucci chciał go jako ucznia w klasie fortepianu i kompozycji w Bolonii, aw 1897 ogłosił go swoim ulubionym uczniem.
W 1896 roku Guido Alberto Fano wyjechał do Niemiec i Austrii na tournee koncertowe i poznanie życia muzycznego tych krajów, dzięki stypendium ministerialnemu za granicą, uzyskanemu „za szczególne zasługi kompozytorskie”.
W 1897 r. Uzyskał dyplom magistra kompozytora jednogłośnie, gratulując Liceo Musicale w Bolonii (której dyrektorem jest Giuseppe Martucci, również profesor kompozycji). W następnym roku zdobył pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym przez Società del Quartetto w Mediolanie z Sonatą na fortepian i wiolonczelę . Został powołany do Accedamii „Palestrina” w Bolonii w celu studiowania i upowszechniania starożytnej włoskiej sztuki chóralnej.
W 1899 roku został profesorem fortepianu w Liceo Musicale w Bolonii , aw 1900 roku uzyskał dyplom organizatora koncertów duchowych na Wystawę Sztuki Sakralnej San Francesco w Bolonii. Otrzymuje również wyróżnienie na prestiżowym "Międzynarodowym Konkursie Kompozytorów Rubinsteina" w Wiedniu, z " Andante i Allegro con fuoco na fortepian i orkiestrę ", " Sonatą na fortepian i wiolonczelę ", " Czterema fantazjami na fortepian solo " .
W 1901 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Bolońskim .
W 1902 roku współpracował z Gabriele D'Annunzio przy publikacji muzyki Antonio Scontrino (w) .
W 1905 r. Został po konkursie mianowany dyrektorem Królewskiego Konserwatorium Muzycznego w Parmie, jedyny zwycięzca spośród trzydziestu sześciu konkurentów zgodnie z jednogłośną opinią komisarzy Toscaniniego , D'Arienzo, Falchi, Gallignani, Zuelli.
W latach 1905 - 1912 kształcił w klasie kompozycji i dyrygenta takich uczniów jak Frazzi, Ghione, Dal Campo, promuje i zachęca instytucje koncertowe i różnorodną kulturę muzyczną, koncertuje jako solista i kameralista, prowadzi koncerty symfoniczne kontynuując polityka kulturalna ustanowiona przez mistrzów Polliniego i Martucciego, prowadzi sezon operowy w Parmie (1906-1907) i Reggio Emilia (1907-1908).
W 1911 roku odmówił nominacji na stanowisko profesora i wirtuoza pianisty w „College of Music” w Cincinnati Ohio (USA).
W 1912 roku został dyrektorem Królewskiego Konserwatorium „San Pietro a Majella” w Neapolu .
W okresie neapolitańskim prowadził liczne koncerty symfoniczne i kontynuował pracę animatora życia muzycznego i kulturalnego. Szkoli nowych studentów kompozycji, w tym Franco Capuana .
W 1916 roku został dyrektorem Królewskiego Konserwatorium Vincenzo Belliniego w Palermo .
W 1922 roku został nauczycielem fortepianu w Królewskim Konserwatorium Giuseppe-Verdiego w Mediolanie .
Od 1938 r. Był wykluczony z nauczania ze względu na prawa rasowe, aw latach 1943-1945 był zmuszony do ucieczki i szukania schronienia w Fossombrone i Asyżu.
Pod koniec wojny wrócił na stanowisko nauczyciela, który opuścił w 1947 roku, kiedy przeszedł na emeryturę.
On umarł na 14 sierpnia 1961w Tauriano ( Spilimbergo ).
Pracuje
Opery liryczne
- Astrea (1903)
- Juturna (1912)
Muzyka symfoniczna
- Preludio sinfonico (1896)
- Uwertura f-moll (1897)
- Andante e allegro con fuoco per pianoforte e orchestra (1900)
- Due poemi per canto e grande orchestra (1907)
- La tentazione di Gesù (poemat symfoniczny po Arturo Graf , 1909)
- Impressioni sinfoniche da Napoleone (1949).
Muzyka kameralna
- Fantasia Sonata na skrzypce i fortepian (1893)
- Romanza na fortepian i wiolonczelę (1894)
- Karta albumu na skrzypce i fortepian (1895)
- Andante appassionato na skrzypce i fortepian (1896)
- Sonata na fortepian i wiolonczelę (1898)
- Kwintet na fortepian i smyczki (1917)
- Ansietà na skrzypce i fortepian (1932)
- Allegretto scherzoso na fortepian i wiolonczelę (1932)
- Arcano! na fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1932)
- Kwartet smyczkowy (1942).
Muzyka fortepianowa
- Allegro, Melodia, Presto (1892)
- Preludio, Mestizia, Valse-Impromptu, Intermezzo, Studio, Finale (1892-93)
- Sonatina (1895)
- Sonata (1895-99)
- Quattro Fantasie (1896)
- Dziecko dobrze się bawi; Imago ... e Solitudo (1933)
- Tema con variazioni (1941)
- Coral Variato (1942)
Muzyka wokalna na głos i fortepian
W nawiasach autor wersetów
- Quattro canti ( Angelina De Leva - 1895)
- Tre canti ( Luigi Arturo Bresciani - 1896)
- Cinque canti ( Giuseppe Lipparini - 1900)
- Tre Canzoni del Decameron ( Giovanni Boccaccio - 1901)
- Canzone (Guido Alberto Fano - 1903)
- Chi sa! ( Rocco Pagliara - 1904)
- Nebbia ( Giovanni Pascoli - 1906)
- Passa la nave mia ( Giosuè Carducci , da Heinrich Heine - 1906)
- Vere novo (Giosuè Carducci - 1906)
- Il sogno della vergine (Giovanni Pascoli - 1913)
- Le Lis ( Alphonse de Lamartine - 1916)
- Sad canto ( Enrico Panzacchi - 1933)
- Tre canti ( Gabriele D'Annunzio - Giosuè Carducci - 1945)
- ... w przyszłości (Gabriele D'Annunzio - 1945)
- Tre canti (Gabriele D'Annunzio - 1945)
- Stornellatrice (Gabriele D'Annunzio - 1945).
Bibliografia
- Theodore Baker i Nicolas Slonimsky ( przetłumaczone z języka angielskiego przez Marie-Stella Pâris, pref. Nicolas Slonimsky), Słownik biograficzny muzyków [„ Baker's Biographical Dictionary of Musicians ”], t. 1: AG , Paryż, Robert Laffont , pot. "Książki",1995( Repr. 1905, 1919, 1940, 1958, 1978), 8 th ed. ( 1 st ed. 1900), 4728 , str. ( ISBN 2-221-06510-7 ) , str. 1208
- Fano, Vitale, „Maestro compositore a pieni voti e con lode”. Vita e opere di Guido Alberto Fano , w „Martini” docet. Atti delle giornate di studio , Bolonia, Conservatorio di musica „Giovan Battista Martini”, 2007, s. 67–85.
- Fano, Vitale, Come far uscire la fanciulla dal pozzo - Vicissitudini di un'opera: Juturna di Guido Alberto Fano ed Ettore Tolomei , in Musica e Storia , vol. XI, kwiecień 2003, Bolonia, Società editrice il Mulino, s. 161–190.
- Fano, Vitale, Lo scacco di San Pietro a Majella. Guido Alberto Fano fra Martucci e Cilea , w: Fonti Musicali Italiane , t. 10, 2005, s. 213–233.
- Fano, Vitale, Padova ei vecchi barbogi: Lettere di Cesare Pollini a Guido Alberto Fano (1891-1908) , Cesare Pollini: Testimonianze. Documenti e testi raccolti in occasione del 150 anniversario della nascita (1858-2008) , a cura di Maria Nevilla Massaro, Padova: Cooperativa Libreria Editrice Università di Padova (CLEUP), 2008, 109-148. ( ISBN 978-88-6129-257-4 ) .
- Fano, Vitale, Alle fonti dell'anima italiana. Juturna: libretto wagnermediterraneo dall'Eneide , w Scapigliatura & Fin de Siècle. Libretti z opery Italiani 1860-1915. Scritti in onore di Mario Morini , a cura di Johannes Streicher, Roma, ISMEZ, 2007, s. 577-596.
- Fano, Vitale, „Oh che sensi d'amore e di calma”. Carducci e Guido Alberto Fano , w Qual musica attorno a Giosue , a cura di Piero Mioli, Bolonia, Pàtron Editore, 2009, s. 107–120.
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby muzyczne :
- (it) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku włoskim zatytułowanego „ Guido Alberto Fano ” ( zobacz listę autorów ) .