Bruksela Gudule

Bruksela Gudule Św. Gudula z latarnią (ilustracja z holenderskiej matury z 1494 r.). Biografia

Narodziny	646 Aalst
Śmierć	pomiędzy 680 i 714 Hamme
Czynność	zakonnica katolicka

Inne informacje

Etap kanonizacji	Święty , katolicki święty
Przyjęcie	8 stycznia

Sainte Gudule de Bruxelles (lub Gudule de Moorsel ), urodzona w Moorsel i zmarła tam około 714 (niewątpliwie8 stycznia), jest świętym katolickim i prawosławnym obchodzonym dnia8 stycznia.

Mieszkając na pagusie Brabancji , jest patronką miasta Brukseli, którego katedra jest konsekrowana w jej imię.

Biografia

Według Vita Gudilae anonymo , napisanej w 1048 r. przez Onulphe d'Hautmont , hagiografa w opactwie Hautmont , Gudule była córką Lotaryńskiego księcia i hrabiego Brabancji Witger oraz św. Amalberge de Maubeuge . Swoją młodość spędziła z Gertrudą de Nivelles (jej matką chrzestną), która udzieliła jej dobrej formacji religijnej.

Po śmierci św. Gertrudy Gudule wróciła do swojego miejsca urodzenia w Moorsel, gdzie mieszkała przez resztę swojego życia. Poświęciła się całkowicie Bogu, poszcząc i gorliwie modląc się. Codziennie rano chodziła do kościoła Świętego Zbawiciela, który znajdował się dwie mile od jej domu w Moorsel. Niosła latarnię, którą diabeł zgasił i odeszła. Anioł został wysłany do niego ponownie zapalić latarnię.

Uwielbienie i uwielbienie

• Św. Gudula została po raz pierwszy pochowana w Ham (prawdopodobnie Hamme koło Asse ), a później została przeniesiona do kościoła Moorsel . Książę Karol Dolna Lotharingie obsługiwał tłumaczenie jego relikwii w kierunku kościoła Saint-Gery w Brukseli .
• W 1047, Lambert II Louvain , liczyć z Brukseli, założonej z żoną Oda de Verdun rozdział św Gudula w kościele Saint-Michel - który stał się „kolegiata” - i miał relikwie świętego przeniesiono tam.
• Później na miejscu kościoła św. Michała wzniesiono nowy budynek. Nosi zarówno imię św. Michała , patrona Brukseli , jak i św. Guduli pod nazwą katedry Saints-Michel-et-Gudule w Brukseli . Ale często mieszkańcy Brukseli nazywają ją potocznie katedrą Sainte-Gudule. W rzeczywistości mieszkańcy Brukseli nadal używają starej nazwy katedry. Władze miejskie miasta Brukseli przemianowały ją na katedrę Saint-Michel, aby uczcić jej patrona. Ludność odmówiła zmiany i nadal nazywała katedrę Sainte-Gudule. Po tym niepowodzeniu władze miejskie ponownie zmieniły nazwę katedry na obecną katedrę Saint-Michel-et-Sainte-Gudule. Stało się katedra w XX th  century, po przebudowie z XIII th  wieku, w stylu gotyckim, później zwanej „Gothic”. Przybiera typowy wygląd kilku europejskich katedr z dwiema masywnymi wieżami poprzedzającymi korpus główny. Ale podczas gdy we francuskich katedrach rozeta na fasadzie oświetla nawę , w przypadku Sainte Gudule jest to duże okno łukowe, które zajmuje fasadę. To właśnie styl Brabancji odróżnia Sainte-Gudule od Notre-Dame de Paris .

Wydania hagiografii

• Vita prima sanctae Gudilae auctore anonymo = Źródła narracyjne, G201. BHL 3685. Acta Sanctorum Januarii I, 'De S. Gudila Virgine, Alia Vita Auctore Anonyma', 524-530; Ghesquières i Smetius, Acta Sanctorum Belgii Selecta V, 716-734.
• Vita ampliata sanctae Gudilae auctore Huberto = Źródła narracyjne, H052. BHL 3684. Acta Sanctorum Januarii I, De S. Gudila Virgine, 513-524; Ghesquières i Smetius, Acta Sanctorum Belgii Selecta V, 689-716. Częściowo także w Monumenta Germaniae Historica , Scriptores XV-2, 1200-1203.

Bibliografia

• Bonenfant P., „Karta założycielska kapituły Sainte-Gudule w Brukseli” w Bulletin de la Commission Royale d'Histoire , 115, 1950, 17-58.
• Podevijn R., „Hubert, autor vita Gudulae” w Revue Belge de Philologie et d'Histoire , 15, 1936, 489-496.
• Podevijn R., „Critical study on the Vita Gudulae” w Revue Belge de Philologie et d'Histoire , 2 (1923) 619-641.
• Lefèvre P., „Przypuszczenie o dacie i autorze Vita Gudile  ” w Belgisch Tijdschrift voor Filologie en Geschiedenis , 14/1, Bruksela 1935, 98-101.
• Léon van der Essen , „Studium krytyczne i literackie nad życiorysami świętych Merowingów” w Zbiorze dzieł opublikowanych przez członków konferencji historycznych i filologicznych , 17, Louvain, 1907, 296-311.
• Van Droogenbroeck FJ, Wigerik van Lotharingen, inspiratiebron voor de legendarische Graaf Witger in de Vita Gudilae ', Eigen Schoon en De Brabander 93 (2010) 113-136 .
• Van Droogenbroeck FJ, onderzoek naar de interacties tussen de Vita S. Gudilae en de Gesta Episcoporum Cameracensium.”, Eigen Schoon en De Brabander 95 (2012) 311-346 .
• Van Droogenbroeck FJ, „Onulfus van Hautmont (ok. 1048), autor van de Vita S. Gudilae anonymo”, Eigen Schoon en De Brabander 95 (2012) 595-643 .
• Van Droogenbroeck FJ, Nova miracula de exemplis veteribus. Compositorische bronteksten en datering van de Vita S. Gudilae auctore Huberto. Anonimowy tekst Vita S. Gudilae i Vita S. Gudilae auctore Huberto. (2016) .

Zobacz również

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot

Powiązane artykuły

• Katedra Saints-Michel-et-Gudule w Brukseli

Uwagi i referencje

1. Acta Sanctorum , Vita sanctae Gudilae , tom I stycznia, s. 528; Acta Sanctorum Belgii , tom V, s. 730.