Gouro (ludzie)
Gouro
Przepaska na biodra Kamantché z kraju Gouro
| Języki | gouro |
|---|
Gouro to ludność Afryki Zachodniej powstała głównie w środkowym zachodzie Wybrzeża Kości Słoniowej , w okolicy Bouafle , Zuénoula , Sinfra , Oumé , Vavoua a nawet Daloa , na brzegach Bandama .
Etnonimia
W zależności od źródeł i kontekstu istnieje kilka wariantów: Dipa, Gouros, Guro, Guros, Gwio, Kouéni, Kouen, Kweni, Kwenis, Kweny, Lo, Lorube.
Język
Ich językiem jest Gouro , język Mande , którego liczbę użytkowników oszacowano na 332 000 w 1993 roku.
Kultura
Gouro są szczególnie znane ze swoich masek , które są obecnie bardzo kolorowe. Od dawna utrzymują bardzo ważne rytuały, w których interweniują maski.
-
Facemask gu
-
Siedem rogatych masek
-
Flali maska na twarz
-
Maska na twarz „słoń”
Uwagi i odniesienia
- (w) James Stuart Olson, „Kweni”, w: The Peoples of Africa: An Ethnohistorical Dictionary , Greenwood Publishing Group, 1996, s. 322 ( ISBN 9780313279188 )
- Źródło RAMEAU , BnF [1]
- (en) Plik językowy[goa] w lingwistycznej bazie danych Ethnologue .
- Tropenmuseum
- Muzeum Rietberg
- Zamek Sforza
- Narodowe Muzeum Sztuki Afrykańskiej
Zobacz też
Bibliografia
- François Joseph Clozel , Dziesięć lat na Wybrzeżu Kości Słoniowej w Paryżu,1906
- A. Deluz, Organizacja społeczna i tradycja ustna: Les Guro de la Côte-d'Ivoire , Paryż, 1970
- Joseph Eysséric , Eksploracja i niewola wśród Gouros, wybrzeża, Baoulé, Wybrzeże Kości Słoniowej , 1900, 108 s.
- Claudie Haxaire, „Wieki życia i indywidualne osiągnięcia wśród Gouro (północ) Wybrzeża Kości Słoniowej” (streszczenie artykułu w L'Homme , 2003, s. 167-168)
- Claude Meillassoux , Antropologia ekonomiczna Gouro Wybrzeża Kości Słoniowej: od gospodarki na własne potrzeby do rolnictwa komercyjnego , Mouton, Paryż, 1974, 382 s. (kilka wydań)
- Louis Rateier, Nègres gouro et gagou: centrum Wybrzeża Kości Słoniowej , księgarnia orientalistyczna P. Geuthner, 1924, 370 s.
- Chambert, Monographie du Cercle du Haut Sassandra, kraj gouro (dokument przechowywany w National Archives of Côte d'Ivoire) Daloa, 1911, 18 s.
- L. Tarifier, Nègres Gouro i Gagou (środkowe Wybrzeże Kości Słoniowej), P. Geuthner ( badania sudańskie ), 1924, VIII-383 s.
- Raport etnograficzny o kraju Gouro i Bété (Dokument zachowany na mikrofilmie w National Archives of Côte d'Ivoire, Abidjan (nr IG 333, rolka 34)), 1964?
- Ariane Deluz, Korpus archiwów historycznych grupy etnicznej Guro (Republika Wybrzeża Kości Słoniowej), Instytut etnologii, 3 tomy. T1: 9 mikrofisz po 60 obrazów (archiwalia i dokumenty; 42), 1972; T2: mikrofisze (archiwa i dokumenty; 63), 1973; T3: mikrofisze (archiwa i dokumenty; 94), 1974.
- Alfred Schwartz, Znaczenie koncepcji strategii w podejściu trzech tradycyjnych społeczeństw afrykańskich: Alladyjczyków, Gouro i Guéré (Wybrzeże Kości Słoniowej) , Prezentacja z grudnia. 1969 w ramach seminarium Pr Balandiera, Centrum Studiów Afrykańskich, ORSTOM Center w Petit-Bassam, Abidjan, 1969, 9 s.
- Krąg Gouro, dzielnica Zuenoula. Zwyczajowe gouro , Zuenoula , 1916 (?).
- Pernot, Coutumier gouro de Sinfra (Archives du poste de Bouaflé), 1916.
- Krąg Gouro. Gouro, zwyczaj , Bouaflé, 1931 - 1933 (?)
- B. Coulibaly, Esej o posagu w kraju gouro , National School of France za granicą (Pamiętnik, nr 40), 1958-1959
- Andreas Zempleni, „Żałoba i zakaz w społeczeństwie„ totemicznym ”. Un cas gouro ”, Psychopatol. afr. , vol., XI, nr 3, Dakar, 1975, str. 375-394.