Giovanni Battista Fasolo

Giovanni Battista Fasolo , urodzony w Asti , niedaleko Turynu, ok. 1598, zmarł w Palermo na Sycylii (po 1664), był franciszkaninem z Zakonu Braci Mniejszych (OFM), włoskim organistą i kompozytorem.

Biografia

Archiwa klasztoru zostały podpalone, niewiele pozostaje szczegółów z życia tego mnicha, poza tym, że wydaje się, że spędził większość swojego życia na Sycylii, gdzie został mistrzem kaplicy arcybiskupa Monreale, niedaleko Palermo , w 1659 roku.

W 1645, idąc za przykładem Girolamo Frescobaldiego ( Fiori musicali , 1635) i Adriano Banchieri ( L'Organo Suonarino , op. 13, 1605 i op. 25, 1611), opublikował wraz z Allessandro Vincenti w Wenecji ważne dzieło liturgiczne dla organisty parafialnego: Annuale che contiene tutto quello, che deve far un Organista per risponder al Choro tutto l'Anno, Opera Ottava . Ta 263-stronicowa książka zawiera 3 msze, 19 hymnów, 8 wspaniałych, Te Deum i Salve Regina , w których organista prowadzi dialog z chórem. W przypadku samych organów zawiera osiem Ricercate , osiem Canzoni i cztery fugi, wszystkie na cztery głosy, z okazjonalnymi terzetti (wersety na 3 głosy).

Na przestrzeni wieków wiele jego dzieł świeckich przypisywano innym kompozytorom, takim jak Francesco Manelli , a nawet pewnemu „Il Fasolo”.

Pracuje

• Op. 3 Misticanza di Vigna alla Bergamasca; il Canto della Barchetta et altre cantata et ariette per Voce et Chitarra . Robletti, Rzym, 1627.
• Il carro di Madama Lucia . Rzym, 1628 (przypisywane).
• Aria Se desiate, o bella , 1629 (przypisane).
• Op. 6 Motetti 2 i 3 voce, Secondo Waga o masie do 3 głosów, Neapol, 1635.
• Op. 8 Annuale che contiene tutto quello, che DEVE Farun Organista za risponder al Choro tutto l'anno , na organy, Wenecja, 1645.
• Magnificat, Beatus vir , a 5, c. 1645 (przypisane).
• Op. 9 Arie spirituali morali, e indifferenti 2-3 głosy z dialogów, 2 arie na głos solo, Palermo, 1659.

Nagrania

• Cangia, cangia zabija voglie , aria z op. 3, The barchetta passaggiera . Rzym, 1627. Nagrane przez tenora Beniamino Gigli , Londyn, 1949.
• Il Fásolo? Le Poème Harmonique , reż. Vincent Dumestre Alpha-23 (CD) 2004. W swoich notatkach Jean-François Lattarico z Sorbony przywołuje możliwość trzeciego kompozytora, którym nie jest ani GB Fasolo, ani F. Manelli.

Na Youtube

• Cangia, cangia zabija voglie , aria z op. 3 Beniamino Gigli z orkiestrą.
• Benedictus et ellevatio z Missa Beatæ Mariæ Virginis ( Annuale , op. 8), Lorenzo Antinori na zabytkowych organach Graziadio Antegnati (1565) w Bazylice Palatina di Santa Barbara w Mantui .
• Il Fásolo? Bergamasca: La Barchetta passaggiera przez Le Poème Harmonique . reż. Vincent Dumestre.
• Canzon Seconda ( Annuale , op. 8), organista Paolo Crivellaro, S. Maria Maggiore, Pieve di Cento .

Nuty

• Giovanni Battista Fasolo. Roczny. Op. 8. Venedig 1645. Versetten. Ricercaten. Canzonen und Fugen durch das ganze Kirchenjahr für Orgel . Pod redakcją Rudolfa Waltera. Heidelberg: Willy Müller-Süddeutscher Musikverlag, [1965, 77].

Bibliografia

• Brigitte François-Sappey . „Giovanni Battista Fasolo”, Przewodnik po muzyce organowej , reż. Gilles Cantagrel , Paryż, Fayard, pot. „Niezbędne elementy muzyki”, 2012.

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • WorldCat Id
  • WorldCat
• Dizionario Biografico degli Italiani - Tom 45 (1995) Szczegółowa biografia Roberto Grisley (w języku włoskim)
• Darmowe nuty Giovanniego Battisty Fasolo w ramach projektu International Music Score Library