| Narodziny | 1558 |
|---|---|
| Śmierć |
17 sierpnia 1617 Wenecja |
| Zajęcia | Kompozytor , teoretyk muzyki |
| Ruch | Muzyka renesansowa |
|---|
Giovanni Bassano (ur. 1558 - zm. W Wenecji w 1617 ) to włoski kompozytor szkoły weneckiej.
Kornecysta, był jednym z ważniejszych aktorów rozwoju zespołu instrumentalnego Bazyliki św. Marka w Wenecji. Jest autorem książki szczegółowo opisującej sposób wykonywania utworów muzycznych za jego czasów. Nie wiadomo, czy był spokrewniony z Antonio Bassano , który połączy go z wielką linią weneckich muzyków.
Nic nie wiadomo o życiu Bassano przed jego przybyciem do Bazyliki Świętego Marka, prawdopodobnie w 1576 roku , w wieku 18 lat. Szybko zdobył bardzo dobrą opinię jako instrumentalista w Wenecji. W 1585 roku opublikował już Ricercate, passagi et cadentie , w którym szczegółowo opisał transkrypcję ornamentów partii wokalnych do wykonania instrumentalnego. W tym samym roku został mianowany mistrzem muzyki w szkole muzycznej Saint-Marc. W 1601 r. Objął stanowisko dyrektora zespołu instrumentalnego Bazyliki św. Marka, zastępując Girolamo Dalla Casa , którego miał zajmować aż do śmierci latem 1617 r. - ustalono datę jego śmierci. zajmowane przez niego były wolne od tej daty.
Bassano w decydujący sposób przyczynił się do sukcesu twórczości Andrei i Giovanniego Gabrieli , zarówno jako instrumentalista, jak i reżyser. Uważa się za bardzo prawdopodobne, że Giovanni Gabrieli skomponował najbardziej udane partie kornetu, zwłaszcza dla Bassano.
Oprócz stanowiska w Bazylice Świętego Marka Bassano zajmował kilka stanowisk w Wenecji, prowadząc kilka grup piffari - zestawów instrumentów dętych złożonych z dud, fletów prostych , puzonów i innych instrumentów używanych w niektórych parafiach (na przykład w Saint-Roch). lub w czasie wakacji.
| Plik audio | |
| Dic Nobis Maria | |
| Dodecantus Vocal Ensemble - Marina Malavasi (reż.). | |
| Trudności w korzystaniu z tych mediów? | |
|---|---|
Bassano skomponował motety i concerti ecclesiastici w stylu polichoralnym weneckim, a także madrygały, canzonettes i różne utwory instrumentalne. Jego kanonetki odniosły sukces daleko poza granicami Włoch: w 1597 roku Thomas Morley wydał w Londynie tłumaczenie na język angielski.
Niektóre utwory instrumentalne wykazują mistrzowskie użycie kontrapunktu, czego nie ma w jego uroczystych kompozycjach homofonicznych. Jego fantazja i ricercare zawierają permutacje i inwersje wstecznych, rzadkie kontrapunkt przed XX th wieku.
Podobieństwo, jakie dostrzega się między niektórymi motetami Bassano a pierwszymi dziełami Heinricha Schütza , który studiował w Wenecji u Gabriela , sugeruje, że znali się nawzajem; Muzyka Bassano nie była prawdopodobnie nieznana Schützowi. Jednak Schütz przywiózł styl wenecki do Niemiec i nadał mu dalszy rozwój w trakcie swojej kariery.