Giovan Paolo di Leca

Giovan Paolo di Leca Tytuł szlachecki

Hrabstwo

Biografia

Narodziny	1445 Republika Genui
Śmierć	1515 Rzym

herb

Giovan Paolo di Leca lub Gian-Paolo di Leca (urodzony 1445 w Cristinacce na Korsyce , to Republika Genui , zmarł w 1515 w Rzymie ) był korsykański szlachcic z końca XV th i początku XVI -go  wieku, ostatnia liczba Korsyka i Cinarca . Był jednym z ostatnich feudatorów walczących z Genueńczykami .

Biografia

Gian-Paolo jest synem Risterucciu, wnukiem Rinucciu. Jest siostrzeńcem Raffe di Leca . Jest Cinarchese , potomkiem Cinarco, jednego z dwóch synów (z Bianco) legendarnego Ugo Colonny (por. jego biografia autorstwa Xaviera Poli ).

W XIII -go  wieku, Biancolacci są tylko wasalami Cinarchesi które stały się mistrzami „  poza-des-Monts  ”. Przez prawie dwieście pięćdziesiąt lat siedemnastu z nich będzie dominować prawie na całej Korsyce, większość z tytułem hrabiowskim, który będą dzierżyć nie z prawa przodków , ale z powszechnego prawa wyborczego. Najbardziej znane to Giudice de Cinarca , Arrigo Della Rocca , Vincentello d'Istria i Gian-Paolo de Leca. Jednak niektóre części kraju cinarchese pozostać aż do XVIII th  wieku ziemie feudalnych.

Ma syna i córkę, oboje poślubieni dzieciom Tomasino de Campo-Fregoso .

Chroniczny

• 1445 - Gian-Paolo da Leca urodził się w Cristinacce , w „  Poza górami  ”.
• 1479 - 28 sierpnia. Aby wynagrodzić lojalność Gian-Paolo i jego przodków wobec gminy Genua, Francesco Pammoleo, komisarz generalny doży Genui, Battista de Campofregoso, nadaje mu jako lenno szlacheckie zamki Cinarca , Leca, Sia, Ginepero, Sueno, Lizo i Rocca de li Peri. Ponadto Gian Paolo otrzymuje również tytuł obywatela genueńskiego. Ze swojej strony, Gian-Paolo, poprzez swojego przedstawiciela Giovannone de Sarola, przysięga lojalność, w jego imieniu oraz w imieniu swoich synów i spadkobierców, Genui i Tomaso de Campofregoso, jako panu Korsyki.
• 1481 – Buduje klasztor franciszkanów w Vico .
• 1483 - Z Tomassino da Campofregoso, doża Genui, którego córka i syn poślubili jego syn Risterucciu i córka Aldavella, sprzymierza się z Urzędem św. Jerzego, aby wypędzić wojska Appiana IV z Korsyki, władcy Piombino , który udaje mu się to zrobić.
• 1484 - Gubernator Francesco Panmoglio nagradza go za dobrą i lojalną służbę dla sprawy Urzędu Świętego Jerzego.
• 1485 - Jest najpotężniejszym lordem na wyspie. Ale w 1486, za radą Tomassino da Campofregoso, szukał zerwania z Urzędem.

Jest to początek wojny Cinarchesi przeciwko Urzędowi Świętego Jerzego i jego korsykańskich partyzantów. Walczył i próbował uzyskać pomoc od Lawrence'a I er de Medici , który odmawia.

Przypadkowo ranna w Vico, wziął schronienie w Leca w jego twierdzy Castaldu (gmina arbori ). Następnie postanawia wynegocjować z Genueńczykami kapitulację pod warunkiem, że pozostanie na wygnaniu na Sardynii wraz z rodziną i przyjaciółmi, a jego skarb zostanie mu zwrócony. Ten skarb złożony z dwóch tysięcy dukatów i jego srebra został ukryty w ogrodzie klasztoru Vico. Tylko dwóch mnichów znało kryjówkę. Częste podróże do Leca wzbudziły w Genueńczykach podejrzenia, które poddały ich torturom i zmusiły do ​​ujawnienia tajemnicy.

• 1488 - dołącza do niego jego pasierb Alfonse d'Ornano. Poprosił i uzyskał od króla Kastylii Ferdynanda II katolika posiłki w liczbie trzystu sardyńskich żołnierzy. Ale te posiłki są przechwytywane i bite przez Genueńczyków w Zatoce Ajaccio . Następnie wyruszył z Ajaccio na Sardynię, na nowe wygnanie.
• 1492 - Urząd Świętego Jerzego niszczy zamek Castaldu.
• 1498 Przybywa do Roccapiny . Genua następnie wyznacza cenę za swoją głowę i mobilizuje wszystkich swoich sojuszników do walki z nią. Kapituluje i zostaje skazany na zesłanie do Sarzany w Ligurii . Jednak jego wróg, Rinuccio Della Rocca , rozczarowany Urzędem św. Jerzego, zawarł z nim sojusz i powitał go w swoim zamku Bariccini.
• 1499 - Genua wysyła na wyspę byłego gubernatora Korsyki, Cristoforo Cataneo, aby z nimi negocjował. Ale ta próba się nie udaje i Giovan Paulo di Leca po raz kolejny udaje się na wygnanie.
• 1500 - W Rzymie przygotowuje się do powrotu na Korsykę. W 1501 wylądował w Aléria, a następnie udał się do Niolo, gdzie zebrał dwustu ludzi, mieszkańców Évisa , Cristinacce , Renno i Vico, ustawiających się u jego boku. Praktycznie opuszczony przez swoich ludzi, którzy zostawili go na żniwa, został zmuszony do schronienia się w swojej fortecy Zurlina, skąd wynegocjował kapitulację. Znowu zostaje wygnany na Sardynii.
• 1507 - Genua obawiając się powrotu z jego strony, wysyła mu emisariusza na Sardynię, Petretu d'Istria, by negocjował ostateczny pokój; ale te negocjacje zawodzą.
• 1514 - Prosi Colonnę Rzymu, aby zastąpił go na wypadek, gdyby wszyscy jego potomkowie zniknęli.
• 1515 - Jest w Rzymie, aby prosić papieża Leona X o pomoc i pomoc, ale na próżno. Zmarł tam, jego ciało spoczywało w Saint Chrysogone , w dzielnicy Trastevere , korsykańskim kościele w mieście. To koniec feudalnego lenna Leca.

Zobacz również

Bibliografia

• Abbot Letteron  : Historia Korsyki - Tom 1 , Wydanie Towarzystwa Nauk Przyrodniczych i Historycznych Korsyki, Drukarnia i biblioteka V e Eugene Ollagnier Bastia w 1888 r.
• Pierre-Paul Raoul Colonna de Cesari Rocca  : Histoire de Corse , we współpracy z Louisem Villatem , Paryż, 1916 .

Powiązane artykuły

• Lista hrabiów Korsyki
• Cinarchesi

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Synowie hrabiego Bianco i ich potomkowie nazywani byli Biancolacci .

Bibliografia

1. Pierre-Paul Raoul Colonna autorstwa Cesari Rocca i Louisa Villata , Historia starożytnej Korsyki , księgarnia Furne Boivin & Cie, Editors 5, rue Palatine Paris VI e , 1916]
2. Heinrich Leo , Historia Włoch, od najdawniejszych czasów do współczesności: Henri Leo i [Carlo] Botta. Tradycja. niemieckiego i znacznie wzrosła. notatek od połowy XVI w. [Louisa] Dchenta , [dr .:] Béthune et Plon,1844( przeczytaj online )
3. Byk. Towarzystwa Nauk Historycznych i Przyrodniczych Korsyki 1884 - Przysięga wierności złożona Urzędowi św. Jerzego przez biskupa Mariany - 1456

.