| Narodziny | 1886 |
|---|---|
| Śmierć | 1968 |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Historyk |
Paul Louis Georges Benoît-Guyod , urodzony dnia20 sierpnia 1886w Salins (Jura) i zmarł w Rambouillet (Yvelines) dnia29 listopada 1968, jest francuskim historykiem i oficerem żandarmerii.
jest synem Luciena Benoît-Guyoda (1850-1917), poborcy podatkowego i Claire Joly. Jest ojcem Henri Benoît-Guyoda (1926-1990), sędziego wojskowego.
Zatrudniony jako NCM w 13 -tego pułku dragonów w Melun w 1907 roku, to jednak dwa lata służby wojskowej i jest pamiętany jako sierżant w 1914 i przydzielony jako posłańca do szefa batalionu. Jest cytowany do rozkazu brygady za zachowanie podczas pożaru.
W 1917 r. Ze względu na brak kadr i ze względu na poziom wykształcenia został czasowo awansowany na podporucznika piechoty kolonialnej . Zatwierdzony jako stały porucznik w 1919 roku spędził następny rok w żandarmerii i po krótkim przeszkoleniu w szkole aplikacyjnej w Wersalu został mianowany szefem sekcji Vico (Korsyka). Wolał jednak wyruszyć do Lewantu i wstąpił do oddziału francuskiej żandarmerii w Bejrucie .
W 1922 r. Służył w prywatnym sztabie żandarmerii, następnie dowodził kompanią Valognes (Manche). W 1928 r. Był kapitanem paryskiego legionu żandarmerii i dowodził dystryktem Melun (Seine-et-Marne).
Przeszedł na emeryturę w randze dowódcy eskadry i dobrze wykorzystał swoją emeryturę jako płodny historyk i pisarz dwukrotnie koronowany przez francuską akademię . W szczególności jest specjalistą z zakresu historii poszukiwań morskich i żandarmerii. W 1936 r. Wynalazł pierwszego „żandarma, który zginął za Francję” , marszałka marszałka Le Gallois de Fougières i jego grób.
Członek Académie de marine i Société de l ' Histoire de France .