Gaston d'Audiffret-Pasquier

Gaston d'Audiffret-Pasquier autorstwa Bertalla w latach siedemdziesiątych XIX wieku Funkcje

Przewodniczący francuskiego Senatu
13 marca 1876 -15 stycznia 1879
Eugene Rouher Louis Martel
Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego
15 marca 1875 -6 marca 1876
Louis w formie bufetu Jules Grevy
Nieusuwalny senator
13 marca 1873 -4 czerwca 1905
Radny Generalny Orne
1861-1871
Charles-Paul-Eugène Poriquet
Fotel 16 Akademii Francuskiej

Tytuł szlachecki

Książę Audiffret-Pasquier
1863-1905

Biografia

Narodziny	21 października 1823 Paryż
Śmierć	4 czerwca 1905(81 lat) Paryż
Imię urodzenia	Edme Armand Gaston d'Audiffret
Narodowość	Francuski
Dom	Audiffret-Pasquier Hotel ( d )
Trening	Stanislas College
Czynność	Polityk
Rodzina	Rodzina Audiffret
Małżonka	Jenny Fontenilliat ( d )
Pokrewieństwo	Auguste Casimir-Perier (szwagier) Étienne-Denis Pasquier (pradziadek i przybrany ojciec) Charles d'Audiffret (wujek)

Inne informacje

Właściciel	Château de Sassy , zamek księcia Audiffret-Pasquier ( d )
Członkiem	Towarzystwo Historii Francji Liga Francuskiej Ojczyzny Francuskiej Akademii (1878)
Różnica	Cena Montyon (1939)

Edme Armand Gaston d'Audiffret , następnie Duc d'Audiffret-Pasquier , urodzony dnia21 października 1823w Paryżu, gdzie zmarł4 czerwca 1905, jest francuskim mężem stanu .

Biografia

Jego rodzicami są Florimond, hrabia d'Audiffret (1789–1858) i Gabrielle Zoë Pasquier, urodzona w 1801 r. Jest bratankiem Charlesa d'Audiffret . Adoptowany przez swojego wuja, Étienne-Denisa Pasquiera , odziedziczył tytuł księcia Pasquiera po jego śmierci w 1862 roku.

W 1845 roku poślubił Jenny-Marie Fontenilliat, córkę Henry'ego Fontenilliata i Jeanne Mosselman oraz siostrę Camille Fontenilliat, żony Augusta Casimira-Periera .

Audytor Rady Stanu w 1846 r. Został zmuszony do wycofania się z życia publicznego po rewolucji 1848 r . W okresie Drugiego Cesarstwa był dwukrotnie nieudanym kandydatem do Ciała Ustawodawczego, ale w lutym 1871 r. Został wybrany zastępcą do Zgromadzenia Narodowego, a w 1873 r. Prezydentem centroprawicy.

Kiedy Thiers upadł , prowadził negocjacje między różnymi partiami rojalistycznymi w celu przywrócenia króla na tron Francji, ale z powodu wrogości pretendenta do trójkolorowej flagi projekt się nie powiódł. Zachował jednak zaufanie Izby i został jej przewodniczącym w 1875 r., Kiedy głosowano nad ustawami konstytucyjnymi.

Nowa konstytucja automatycznie daje mu stanowisko nieusuwalnego senatora i zasiada jako przewodniczący Senatu od marca 1876 do 1879, kiedy jego partia traci większość.

Znany ze swojego umiaru i prawości, robił co w jego mocy, by powstrzymać Mac-Mahona przed wyborem doradców, którzy byli zbyt brutalni.

Bez publikacji został wybrany członkiem Académie française w 1878 roku . Od 1893 do 1895 roku opublikował w sześciu tomach Wspomnienia swojego pradziadka, kanclerza Pasquiera .

W 1939 roku Akademia Francuska przyznała mu pośmiertnie nagrodę Montyon za La Maison de France i Zgromadzenie Narodowe, wspomnienia księcia Audiffret-Pasquier, 1871-1873 .

Akademia Francuska

Maj 1877

W miarę zbliżania się sesji Czerwiec 1877A. de Villeneuve pisze w swojej kolumnie „Historia miesiąca”:

„Kilka dni temu spacerowicze przestali się śmiać przed akademicką kreskówką. Po prawej stronie obrazu fotel z koroną nieśmiertelnych, wokół którego owinięta jest opaska z imieniem Autran. W kierunku tego rozłożonego siedzenia, jego ramiona idą do tyłu, ciało pochyliło się, a baski uniosły się, jakby miały tam usiąść, cztery groteskowe i bardzo podobne postacie. Są umieszczane jeden po drugim; Pan d'Audiffret-Pasquier jest najbliżej krzesła, potem Leconte de Lisle , przywódca Parnassian , Sardou , ojciec Ojczyzny i Dory , wreszcie pan Arsène Houssaye , autor wszystkiego, co chcesz., Dziennikarz, poeta , krytyk sztuki, historyk, powieściopisarz itp. Zdaniem projektanta tej karykatury to właśnie M. d'Audiffret-Pasquier miałby największe szanse na zdobycie sukcesji Autrana . Nie znam jego dzieł, ale kanclerz Pasquier , który zostawił mu swój wielki majątek, swoje imię i ramiona, będąc jednym z czterdziestu nieśmiertelnych za jego życia, nie widzę sprzeciwu wobec fotela, który jest częścią otrzymanego dziedzictwa przez księcia d'Audiffret-Pasquier, chociaż prawdę mówiąc, zawsze uważałem, że nie wystarczy być wielkim lordem i politykiem, aby zasiąść na tronie pod kopułą Mazarine. Wydaje mi się, że M. Leconte de Lisle ma lepsze tytuły; jego wiersze są z pewnością warte tego, co napisał M. Autran . A co do pana Sardou, któż nie zna jego bitew i sukcesów odniesionych w teatrze? Jeśli tym razem pan Arsène Houssaye opuści grę tylko po to, by wznowić ją później, obawiamy się, że podobnie jak nieżyjący już Casimir Bonjour i nieżyjący już Édouard d'Anglemont , przejdzie do statusu wiecznego kandydata; jest to sytuacja literacka jak każda inna. Wreszcie ! jeśli wieje wiatr, szanse są na korzyść pana d'Audiffret-Pasquier. Jego nazwa przypomina nam ostatniego kanclerza że monarchiczny Francja miała: znaliśmy go na starość, kiedy przewodniczył Izbie parów od Ludwika Filipa . Stylowy, zadbany, pomimo wagi lat i blond peruki, zachował elegancką talię, którą pokazywał, kręcił się na jednej nodze jak dwudziestoletni młodzieniec. Świetny i elastyczny, służył prawie wszystkim reżimom, starannie rozważając swoje słowa i czyny; Dowiedziawszy się więc, że jest przykuty do łóżka, pan de Talleyrand zaczął mówić: „Chciałbym wiedzieć, z jakiego powodu Pasquier choruje”. „”

Czerwiec 1877

Aby wymienić Joseph Autran fotela N O 9, w sesji7 czerwca 1877akademicy wybierają Victoriena Sardou w trzeciej turze (19 głosami na 37 wyborców), przed Audiffret-Pasquier (17 głosów) i Leconte de Lisle (jeden głos).

Grudzień 1878

Aby wymienić M g Félix Dupanloup fotela N O 16 w spotkaniu26 grudnia 1878akademicy wybierają Gastona d'Audiffret-Pasquiera w pierwszym głosowaniu (22 głosami na 27 wyborców i 5 pustymi biletami).

Firma górnicza Anzin

Compagnie des kopalnie d'Anzin rozpoczął pracę nad nowym boksie w Escaudain w Nord-Pas-de-Calais niecki górniczej w 1880 roku , który nazwany na cześć Gaston d'Audiffret-Pasquier.

Potomków

Adoptowany przez swojego wuja, Étienne-Denisa Pasquiera , odziedziczył tytuł księcia Pasquiera w 1862 roku i jego Château de Sassy .

W 1845 roku poślubił Jenny-Marie Fontenilliat, córkę Henry'ego Fontenilliata i Jeanne Mosselman , siostrę Camille Fontenilliat, żony Augusta Casimira-Periera . W tym troje dzieci:

Henriette Gabrielle Marie d'Audiffret-Pasquier (1854-1929), która poślubiła Ferdynanda Charlesa Marie Maxime de Vassinhaca, markiza Imécourt.
Etienne Denis Hippolyte Marie, markiz d'Audiffret-Pasquier (1856–1904), w 1881 r. Poślubił Jeanne Marie Caroline Rioust de Largentaye (1861–1943);
Nicole Marie Henriette Camille d'Audiffret-Pasquier (1858-1937), która poślubiła Jeana, hrabiego Néverlée.

Lista książąt Audiffret-Pasquier :

Etienne (1882-1957), 2 e Duke of Audiffret-Pasquier, MP Orne (1919-1940), syn Stephena, Marquis Audiffret-Pasquier
Denis (1913-1999), 3 e Duke of Audiffret-Pasquier
Etienne (1951-2001), 4 e Duke of Audiffret-Pasquier
Xavier (1988-), 5 e Duke of Audiffret-Pasquier

Bronie

Obrazek	Herb
	Edme Armand Gaston († 1905), baron d'Audiffret Lub, szewron Azure, naładowany pięcioma barwami, lub, któremu towarzyszy podstawa z trzema kubkami Soboli, podtrzymujący sokoła tego samego, omijaną głowę i podniesioną zręczną łapę; z obramowaniem z piasku i złota
	Edme Armand Gaston († 1905), książę d'Audiffret-Pasquier, senator Kwartalnie: 1 i 4 Lub, jodełka Azure, naładowana pięcioma barwami Lub, której towarzyszy podstawa 3 kubków Sobolowych, podtrzymujących tego samego sokoła, z pominięciem głowy i uniesieniem łapy w prawą stronę; do granicy piasku i złota (d'Audiffret); 2nd & 3rd Gules a chevron Or, któremu towarzyszą głównie 2 półksiężyce Argent i, u podstawy, popiersie jednorożca tego samego (Pasquier).

Uwagi i odniesienia

„ Prix de l'Académie française ” , w Académie française (dostęp 31 grudnia 2020 r. )
Muzeum Rodzin, maj 1877, s. 157 .
Etienne-Denis Pasquiera został wybrany 1842 fotela n O 3.

Odniesienia do Guy Dubois i Jean Marie Minot , Historia kopalni na północy i Pas-de-Calais. Tom I ,1991

Dubois i Minot 1991 , str. 27
Dubois i Minot 1991 , str. 28

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia

: dokument używany jako źródło tego artykułu.

Guy Dubois i Jean-Marie Minot , History of Mines in the Nord and Pas-de-Calais: From the origins to 1939-45 , t. JA,1991, 176 str. , s. 27-28.