Garnieryt nie jest gatunkiem mineralnych, lecz termin ogólny, który obejmuje kilka gatunków, na niklu, krzemiany warstwowe . Wysoka zawartość niklu sprawia, że są poszukiwane jako ruda tego metalu. To jest népouite , pimelite i willemseite .
Julesowi Garnierowi , inżynierowi górnictwa, zawdzięczamy odkrycie tej rudy przez publikację wCzerwiec 1876 w Akademii Nauk, ale to australijski mineralog WB Clarke jest twórcą terminu poświęconego odkrywcy.
Oprócz synonimów trzech wyżej wymienionych gatunków, garniérite ma synonim: nouméite (Liversidge) lub nouméaite, odnoszący się do odkrytej prowincji Noumea w Nowej Kaledonii.
Te osady są umieszczone w profilu atmosferycznych: garnieryt powstaje w wyniku wietrzenia niklu łożyska ultrazasadowych skał. Podczas procesu przemiany skały macierzystej ( harzburgitu i dunitu ) krzemionka i magnez są wydalane z krzemianów, które je zawierają. Powstałe w ten sposób saprolity zawierają wówczas maksymalnie 6 do 7% niklu. Następnie, gdy wietrzenie osiąga stadium czerwonych laterytów i feralitowych skorup, wydalanie niklu jest koleją. Ten nikiel znajduje się w roztworze w infiltrowanej wodzie meteorytów, razem z innymi pierwiastkami chemicznymi. Roztwory te zwykle przechodzą przez strefę zmian i wytrącają się w kontakcie z nieprzepuszczalną skałą, a także w pęknięciach.
Historycznie rzecz biorąc, garnieryty były pierwszymi rudami niklu wydobywanymi w Nowej Kaledonii. Ich wysokie stężenie niklu umożliwiło wydobycie rzemieślnicze, które pozostawiło wiele śladów na masywie kaledońskim. Praktycznie wyczerpane dzisiaj, to saprolity i lateryty, które interesują przemysł wydobywczy. Może służyć jako klejnot.