Gabriel Séailles

Gabriel Séailles Obraz w Infobox. Eugène Carrière , Séailles i jego córka Andrée (1893),
muzeum sztuki nowoczesnej i współczesnej w Strasburgu .
Narodziny 27 czerwca 1852
Paryż
Śmierć 16 września 1923
Barbizon
Narodowość Francuski
Trening École Normale Supérieure
Szkoła / tradycja Spirytyzm
Główne zainteresowania Percepcja , estetyka
Wpływem Immanuel Kant
Pod wpływem Luigi Pirandello
Nagrody Nagroda Marcelina-Guérina (1893)
Ds Legii Honorowej (1911)

Gabriel Séailles , urodzony dnia27 czerwca 1852 w Paryżu i zmarł dalej 16 września 1923 à Barbizon, jest historykiem filozofii francuskiej.

Działacz świecki i socjalistyczny, podobnie jak jego przyjaciel Jules Lagneau , był początkiem powstania Unii na rzecz Moralnego Działania , która jest zapowiedzią Ligi Praw Człowieka . Jego pisma dotyczące estetyki, zainspirowały kantowskiej , wystąpiły pewne przysługi na początku XX -go  wieku. Pozostawił też autorytatywne dzieło z zakresu moralności i socjologii.

Biografia

Gabriel Jean Raymond Séailles studiował w École normale supérieure w 1872 roku i ukończył agrégation z filozofii w 1875 roku . Uczył w liceach Laval (1875), Brest (1876) i Douai (1876), a następnie przebywał w Lipsku, aby studiować tam z Lachelier epistemologię, której nauczał Wilhelm Wundt  ; zostawił z tego pobytu, oprócz dziennika podróży, artykuł o edukacji w Niemczech. Doktor literatury w 1884 roku, rok wcześniej jest ojcem chłopca o imieniu  Jean Charles (1883-1967).

Po nauczaniu w Lycée Henri IV w 1883 r., A następnie w Lycée Jeanson de Sailly w 1884 r. Został wykładowcą filozofii na Wydziale Literatury w Paryżu . Na tej uczelni był także dyrektorem konferencji filozoficznych w 1893 r., A następnie od 1898 do 1913 r. Był katedrą historii filozofii , zastępując Paula Janeta . Był przede wszystkim wolnomyślicielem, sympatykiem socjalistów, który walczył z klerykalną ingerencją w sprawy państwa. Świadek na korzyść Émile Zoli , wielbiciela Jeana Jaurèsa , był zagorzałym obrońcą Alfreda Dreyfusa . Był także początkiem uniwersytetów ludowych i był jednym z założycieli w 1898 roku Ligi Praw Człowieka . Prowadził kampanię na rzecz świeckiego, zjednoczonego i sprawiedliwego społeczeństwa, opartego na pracy, w której każdy obywatel mógłby się spełnić. W swojej karierze współpracował z wieloma gazetami, takimi jak L'ère nouvelle , La Dépêche de Toulouse , Le Progrès de Lyon , Le Populaire de Nantes i Cahiers des droits de l'homme .

Gabriel Séailles analizował z przenikliwością impresjonizm , malarstwo pejzażowe i portretowe. Skomponował różne monografie o artystach swoich czasów i kilka esejów o estetyce inspirowanych ideami Kanta . Zarówno jego praca, jak i zaangażowanie głęboko naznaczyły umysły jego czasów, a jego potomstwo rozciąga się od listów do sztuki i filozofii, od Prousta do Luigiego Pirandello , od Bascha do Bergsona , od Croce do Le Corbusiera . Geniusz artysty: „regulowana, kapryśna i owocna siła, zdolna do wszelkich metamorfoz” - nie jest postrzegana jako nadludzka siła, ale składa się według Séaillesa z zestawu sił fizycznych, intelektualnych i duchowych, które wychodząc od doznania opracowują uporządkować i ostatecznie przekształcić w obrazy, za pomocą których artysta wyraża własne uczucia.

Luigi Pirandello był pod szczególnym wpływem Gabriela Séaillesa, z którego czerpie całe fragmenty swoich pism, nie zawsze go cytując:

„Nie czekaj na czas niesamowitych rzeczy, których nigdy nie zrobisz. Bądźmy prościej, miejmy dusze dobrych pracowników. Musimy pozostać przy życiu, nigdy nie zdradzać, nigdy się nie bać; nie narzekaj, pracuj i nie idź na ustępstwa, nigdy na ustępstwa. "

Został pochowany na cmentarzu Barbizon wraz z żoną, malarką Octavią Charles Paul Séailles

Gmina Barbizon nadała nazwę ulicy w mieście. Kolegium Vic-Fezensac w Gers również nosi jego imię.

Publikacje

Uwagi i odniesienia

  1. Por. Alain , Souvenirs sur Jules Lagneau , wyd. Gallimard, 1926.
  2. „  Agregaty szkolnictwa średniego. Katalog 1809-1960 | Digital resources in the history of education  ” , na rhe.ish-lyon.cnrs.fr (dostęp 24 października 2016 )
  3. Por. Marcel Turbiaux, „  Wilhelm Wundt i manifest 93  ”, Bulletin de psychologie , vol.  56 (3) N O  4652003, s.  408.
  4. G. Séailles, „  Education in Germany  ”, International Review of Education , Vol.  VI,1883, s.  956-976.
  6. Według Luc Verdebout, Correspondance de Guillaume Lekeu , Liège, Mardaga, pot.  "Muzyka - muzykologia",1993( ISBN  2870095570 ) , „Chronology of the life of Guillaume Lekeu”, s.  15, przypis 22.
  7. G. Séailles, „Geniusz sztuki”, wprowadzenie, str. vii .
  8. F. Orsini, Pirandello e l'Europa , Cosenza 2001, s.  174
  9. Ich grób jest ledwo widoczny, wskazany tylko przez malutką, prawie nieczytelną tabliczkę, umieszczoną na ziemi w pobliżu gaju po prawej stronie cmentarza, a nieco dalej na grobie jego zięcia: dziennikarza i biznesmen Charles Peace-Séailles (1879-1921), który wyreżyserował The red Bonnet
  10. Klasyczna encyklopedia

Bibliografia

Ikonografia

Portrety Séaillesa przedstawiają go z żoną Octavią Paul (1855-1944) i córką Andrée (1891-1980).

Załączniki

Linki zewnętrzne