Gerard Bonal
Gerard Bonal
Gérard Bonal , urodzony w Paryżu dnia18 kwietnia 1947, jest francuskim pisarzem .
Biografia
Były dziennikarz ( Réalités , Géo itp.), Gérard Bonal jest pisarzem. Specjalista od pracy Colette. Jest autorem recenzji Les Cahiers Colette , założonej w 1975 roku. Poświęcił pisarzowi kilka dzieł, w tym niezwykłą książkę Colette intime , która zawiera rzadkie dzieła z prywatnej kolekcji Michela Remy-Bietha. Poprzedził dwa dzieła pisarza: Les Claudine ( Albin Michel ) i La Lune de Raining ( Tysiąc i jedna noc ).
W 1995 roku napisał swój pierwszy spektakl Colette Music-Hall oparty na twórczości Colette i zaprezentował go w Théâtre de la Huchette, podobnie jak jego drugi pokaz, Madame Colette a-t-elle un soul? (2006-2007).
Jest scenarzystą dwóch filmów dokumentalnych odtwarzających życie i twórczość Colette: Colette z serii Un siècle d'écrivains ( 1995 ) i Colette: J'appiens à un pays que j'ai gauche ( 2004 ), oba wyprodukowane przez Jacquesa Tréfouëla .
Opublikował także kilka biografii i powieści.
Gérard Bonal był prezesem Société des Amis de Colette, a obecnie zasiada w jej zarządzie. Jest wiceprezesem stowarzyszenia „La Maison de Colette”, które zostało otwarte dla publiczności w Saint-Sauveur-en-Puisaye w Yonne, miejscu urodzenia pisarza w 2016 roku.
Różnica
Pracuje
Powieści
-
Miotacz noży , Laffont, 1971
-
Krajobraz z upadkiem Ikara , Laffont, 1973
-
Miłośnik obrazów , Laffont, 1980
-
Pierwsze śniegi nieobecności , Laffont, 1984
-
Hôtel des Cinq-Continents , Mercure de France, 1993
Testowanie
-
Colette sama , Ramsay, 1982
-
Potrzeba prowincji , Seuil, 2002
-
Saint-Germain-des-Prés , Seuil, 2008
-
Amerykanie w Paryżu , Tallandier,wrzesień 2017.
-
Colette and the Beasts , Tallandier 2019.
Biografie
-
The Gérard Philipe Album , Seuil / Jazz Éditions, 1999
-
Les Renaud-Barrault , Seuil, 2000
-
Simone de Beauvoir , Seuil / Jazz Éditions, 2001
-
Aktor swojego czasu, Gérard Philipe , pod kierunkiem. Biblioteka Narodowa Francji, 2003
-
Colette intime (z Michelem Remy-Bieth), Phébus, 2004
-
Gérard Philipe , Seuil, 1994, 2009, 2019.
-
Colette , Perrin, 2014 - Nagroda Brantôme 2015 za biografię historyczną
Kolekcja
-
Dziennikarz Colette we Frédéric Maget, Seuil, 2010
-
Colette (współpraca z Frédéric Maget), Cahier de L'Herne n o 97, L'Herne 2011.
- Sido, Lettres à Colette (tekst opracowany i przedstawiony przez Gérarda Bonala), Phébus, 2012.
-
Un bien grand amour, Lettres de Colette à Musidora (tekst opracowany i przedstawiony przez Gérarda Bonala), L'Herne, 2014
Teatr
-
Colette Music-hall , reżyseria Jacques Legré, Théâtre de la Huchette , 1995
-
Czy Madame Colette ma duszę? , reżyseria: Claude Darvy, Théâtre de la Huchette , 2006-2007
-
Chéri , za Colette, The Eye of the Prince, 2011
-
Madame Max , Art & Comedy, 2015.
Filmy dokumentalne
-
Colette , reżyseria Jacques Tréfouël, A century of writers , Francja 3, 1995
-
Colette: „Należę do kraju, który opuściłem” , reż. Jacques Tréfouël, Films du Lieu-dit, Francja 3, 2004
-
Les Renaud-Barrault, teatr budowniczy , reżyseria Jacques Tréfouël, Arte, 2000.
-
Gérard Philipe, człowiek nie anioł , współautor i reżyser Michel Viotte, 2003
-
Martine Carol, jesień będzie trudniejsza , reżyseria Eric Bitoun, Skopia Films, 2017.
Linki zewnętrzne
Uwagi i odniesienia
-
(en) „ Colette bardziej naga niż naga ” , na www.marianne.net ,11 grudnia 2004(dostęp 21 maja 2010 )