Frédéric-César de La Harpe

Portret autorstwa Pajou , 1803 Biografia

Narodziny	6 kwietnia 1754 Rolle
Śmierć	30 marca 1838(w wieku 83 lat) Lozanna
Narodowość	szwajcarski
Trening	Uniwersytet Eberharda Karla w Tybindze
Zajęcia	Polityk , prawnik

Inne informacje

Różnica	Order św. Andrzeja

Frédéric-César de La Harpe , urodzony dnia6 kwietnia 1754do Rolle i zmarł30 marca 1838w Lozannie jest osobowość polityczna Vaud i opiekun cara Aleksandra I st rosyjskim .

Biografia

Frédéric-César de La Harpe uzyskał doktorat z prawa w Tybindze w 1774 roku. Praktykował jako prawnik w regionie Vaud , ale szybko się tam nudził i źle tolerował dominację Berneńczyków . W 1782 r. Skorzystał z okazji, aby wyjechać, przyjmując stanowisko wychowawcy dwóch młodych Rosjan podróżujących po Włoszech, a przy okazji tej wielkiej wycieczki przejeżdżał także przez Neapol , miasto, w którym został inicjowany w masonerii. W loży ”. La Vittoria ”w 1762 r. W 1784 r. Cesarzowa Katarzyna powierzyła temu republikaninie edukację swoich wnuków Aleksandra i Konstantyna. Harfa nie jawi się jako zwykły nauczyciel, ale jako „przewodnik książąt” odpowiedzialny za uczynienie z nich ludzi oświeconych. Przez jedenaście lat będzie uczył Aleksandra liberalnych zasad, poczucia sprawiedliwości, swojej roli dla szczęścia swoich narodów.

Był entuzjastycznie nastawiony do rewolucji francuskiej 1789 roku . W 1793 roku opublikował w angielskiej gazecie listy potępiające despotyzm berneński i wysłał petycję do kraju, domagając się praw politycznych dla Vaudois. W 1795 roku La Harpe opuścił rosyjski dwór i osiadł w Genthod , ale Berno odmówił powrotu do Rolle. Z tego azylu La Harpe kontynuowała swoją akcję polityczną, mnożąc broszury, projekty reform i kontakty z Paryżem . Wraz z Peterem Ochsem z Bazylei La Harpe domaga się dyplomatycznej interwencji Francji, a zbrojna agresja pod koniec 1797 r. Pozostawi ich bez słowa.

La Harpe nie weźmie udziału w rządzie szwajcarskim narzuconym przez Francję, pozostanie w Paryżu jako negocjator na rzecz Vaudois. Wstąpił do Dyrektorium w 1798 r., Ale doświadczenie rządu okazało się dotkliwą porażką. Opuścił Szwajcarię w 1800 roku, spędził kilka miesięcy w Rosji; Następnie osiadł we Francji i mieszkał tam na emeryturze z życia publicznego aż do upadku Napoleona I er .

Traktat wiedeński z 1815 r. Powraca na przód sceny: jego kontakty z Alexandrem I er pozwalają mu bronić istnienia kantonów z Republiki Helweckiej, Vaud, Aargau i Ticino . W 1816 roku Frédéric-César de La Harpe osiedlił się w Lozannie . Następnie wybrany do Wielkiej Rady , bronił tam swoich liberalnych koncepcji do 1828 roku. Jest jednym z inicjatorów petycji, która doprowadzi do rewolucji liberalnej 1830 roku . Frédéric-César de La Harpe zmarł 30 marca 1838 roku w Lozannie.

Uczczenie pamięci

30 marca 1798 r. Tymczasowe Zgromadzenie Pays de Vaud miało medal na cześć Frédéric-César de La Harpe, uznając w ten sposób jego rolę w proklamowaniu niepodległości Vaud.
Pod numerem 7 Grand-Rue de Rolle tablica przypomina o jego narodzinach.
Kiedy zmarł, jego imię zostało nadane małej wyspie, wzniesionej około 1835 roku w celu ochrony portu Rolle . Komisja wzniosła tam obelisk. Na obelisku widnieje słowo cara „Zawdzięczam wszystko Szwajcarowi” .

Jego kolekcja minerałów

W 1820 r. Muzeum kantonalne Vaud otrzymało ważną kolekcję minerałów z Rosji dzięki darowi Frédéric-César de la Harpe, który otrzymał od rosyjskiego cara Aleksandra I ul .

Rodzina

Jego żona: Dorothea von Boehtlingk (1775-?)
Jego kuzyn, Amédée Emmanuel François Laharpe (1754-1796), był francusko-szwajcarskim patriotą i żołnierzem, który wyróżniał się jako generał w armiach Napoleona Bonaparte.

Bibliografia

Carlo Francovich, Storia della Massoneria in Italia, i Liberi Muratori italiani dalle origini alla Rivoluzione francese , Mediolan, wyd. Ghibli, 2013, s. 353.
„ The Liberal Revolution of 1830, a step into demokracy ” , na www.cercle-democratique.org ,25 listopada 2018 r(dostęp 2 lutego 2021 ) .

Źródła

„ Frédéric-César de la Harpe ” na tej bazie osobowości Vaud na „platformie Patrinum ” w Bibliotece Kantonu i Uniwersytet w Lozannie .
Olivier Meuwly , Frédéric-César de La Harpe: 1754-1838 , Lausanne: Bibliothèque historique vaudoise, 2011, 300 s. (Kolekcja: Vaud Historical Library, 134)

Antoine Rochat, „ Frédéric-César de La Harpe ” w internetowym słowniku historycznym Szwajcarii .
Jean Charles Biaudet, Francoise Nicod, ed., Frederick Cezar Korespondencja La Harpe i Aleksandra I st , 3 obj., 1978/80
Jean Charles Biaudet, Marie-Claude Jequier, red., Correspondance de Frédéric-César de La Harpe sous la République helvétique , 4 vol., 1982-2004
Marie-Claude Jequier, „Frédéric-César de La Harpe: życie w służbie wolności”, RHV 1999, 5-27
Antoine Rochat, „Frédéric-César de La Harpe (1754–1838)”, w: Vaud na mocy ustawy o mediacji , wyd. C. Chuard, 2002, 47-51
24 godziny , 2004/04/06, s. 33
2004/10/06, s. 32
Charles Gilliard, „Frédéric-César de La Harpe”, w: Grosse Schweizer hundertzehn Bildnisse zur eidgenössischen Geschichte und Kultur, 1938, s. 442-444
Françoise Nicod, „Frédéric-César de La Harpe, reader of Destutt de Tracy”, w Etudes de Lettres , 3 (1979), s. 65–78
Jean-Pierre Clavel, „Bibliophilia at the Cantonal and University Library of Lausanne”, w Librarium , maj 1981, s. 2-18
Biuletyn muzeów kantonalnych Vaudois 1989, s. 109

Fonds w kantonalnych archiwach Vaud:
- Fundusz: La Harpe (Edmond) (1322-1941) [1,30 mb]. Zadzwoń pod numer: CH-000053-1 P La Harpe (Edmond de). Archiwa kantonalne Vaud .Zawiera pojedyncze dokumenty dotyczące Frédéric-César de La Harpe.
- Kolekcja: Laharpe (Frédéric-César de (1767-1838) [16 listów do Jean Marc Louis Favre, w Rolle] Sygn. CH-000053-1 PP 395. Archiwa kantonalne Vaud .
- Kolekcja: La Harpe (rodzina) (1697-1983) [0,24 mb]. Zadzwoń pod numer: CH-000053-1 P Laharpe (Richard de). Archiwa kantonalne Vaud . ( prezentacja online )Zawiera pojedyncze dokumenty dotyczące Frédéric-César de La Harpe.
- Kolekcja: Polier (rodzina) (1783-1803) [64 egzemplarze fizyczne]. Numer telefonu : CH-000053-1 P Monod (René) / 487-512. Archiwa kantonalne Vaud . ( prezentacja online )