Narodziny |
18 października 1940 Paryż |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Czynność | profesor Uniwersytetu |
Pracował dla | Uniwersytet Paris-Diderot |
---|---|
Członkiem | Instytut Emilie-du-Châtelet |
Różnica | Oficer Legii Honorowej (2012) |
|
Françoise Barret-Ducrocq , urodzony 1940, jest profesorem emerytowanym cywilizacji brytyjskiej na Uniwersytecie Paris-Diderot , specjalista w dziedzinie historii obyczajów i historii kultury w Wielkiej Brytanii w XIX th wieku.
W 1987 r. Obroniła pracę dyplomową zatytułowaną „Warunki reprodukcji społecznej i kodeks moralności seksualnej klasy robotniczej w Londynie w okresie wiktoriańskim” na Uniwersytecie Paris IV . Była wykładowcą cywilizacji brytyjskiej na Uniwersytecie Paris-Diderot (1987-1991), a następnie profesorem historii cywilizacji brytyjskiej w 1991 roku. Kierowała Centrum Badań nad Wyspami Brytyjskimi i Europą Zachodnią (CRIBE) w 1990, gdzie utworzyła grupę badawczą „Miejsce kobiet w demokracji: kobiety a polityka, prokreacja i różnica płci”.
Jego praca magisterska na temat epoki wiktoriańskiej została napisana po odkryciu ważnej kolekcji archiwalnej domu charytatywnego skupiającego młode dziewczyny i kobiety w trudnej sytuacji lub bezdomne w Londynie. Osoby ubiegające się o wyżywienie i zakwaterowanie musiały składać długie zeznania, nie ukrywając niczego o swoim poprzednim życiu i powodach, które doprowadziły ich do znalezienia się na ulicy lub w całkowitej niepewności . Czasami były uwiedzione, a następnie porzucone, a nawet zmuszane do prostytucji i znajdowały się jako „niezamężne matki” (samotne matki). W Londynie od 1810 r. Foundling Hospital przyjął te kobiety i ich potomstwo, podczas gdy większość szpitali wymagała od rodzących okazania odpowiedniego aktu małżeństwa, aby móc urodzić. W swoich zeznaniach kobiety przyjęte przez Foundling Hospital były zobowiązane do złożenia zeznań, że uległy zalotom ojca w wyniku obietnicy małżeństwa i pod przymusem oraz że od tamtej pory prowadzą nienaganne życie.
Interesuje się także twórczością różnych brytyjskich osobistości epoki wiktoriańskiej, w tym Arthura Munby'ego (w) , pamiętniczki wiktoriańskiej i brytyjskiej pisarki Mary Wollstonecraft oraz szerzej ruchu kobiecego w Wielkiej Brytanii.
Wraz z Évelyne Pisier , Femmes en tête publikuje dziennikarską ankietę opartą na wywiadach z kobietami sprawującymi władzę lub zajmującymi ważne miejsce. Françoise Barret-Ducrocq dokonała przeglądu swojego podejścia i tematu w artykule opublikowanym w Sciences Humaines w 2005 roku.
W 1992 r. Wspierała założenie przez Élie Wiesela Powszechnej Akademii Kultur, działając w ramach misji Ministerstwa Edukacji Narodowej i Kultury, i została jej sekretarzem generalnym.
W latach 2006-2010 była prezesem Institut Émilie-du-Châtelet , w 2018 roku zasiadała jako ekspert w komitecie zarządzającym.
Chronicles of May 68 / Mavis Gallant , Deux temps - wyd. Tierce, Paryż, 1988.