| François bas-blues | |
| Autor | Paul Meurice |
|---|---|
| Uprzejmy | Dramat |
| Nb. dzieje | pięć aktów i siedem części |
| Data utworzenia w języku francuskim | 31 stycznia 1863 |
| Miejsce powstania w języku francuskim | Teatr niejednoznaczny |
| Główne postacie | |
|
|
François les bas-blues to dramat składający się z pięciu aktów i siedmiu części Paula Meurice'a, którego premiera odbyła się w Paryżu31 stycznia 1863w teatrze Ambigu .
François jest wnukiem Millera Michauda. Dom François, zniszczony przez pożar, został odbudowany z rozkazu Madame, a młody wieśniak co roku niesie księżniczce koszyk swoich najlepszych brzoskwiń. Ma dla tej uroczej kobiety głęboki podziw, prawdziwy kult, a dzień, w którym może pojawić się przed swoim opiekunem, uzyskać od niej spojrzenie, uśmiech, wydaje mu się, że widzi przed sobą otwarte niebo.
W ten sposób młody chłop zostaje uwikłany w dworską intrygę, w rywalizację pana i pana hrabiego de Guiche z kawalerem lotaryngii. Rycerz Lotaryngii, oślepiony żarliwą i śmiertelną namiętnością, szuka wszelkich środków, aby stracić rywala i zbliżyć się do Madame, staje się powiernikiem, prawym ramieniem Monsieur. Sam François les bas-bleue zawiera wszystkie wątki tej intrygi. Wie, że druhna Madame, Laure de Monlalais, jest narażona na szwank, że otrzymała listy od hrabiego de Guiche i że zgubiła na jego miejscu spinacz do pereł, prezent od Madame. Wie też, że hrabia de Guiche otrzymał listy od księżniczki i chce je mu tylko zwrócić w winnicy François. Zaczyna od uratowania honoru Montalais, a potem myśli o udaremnieniu zawinionych projektów Kawalera Lotaryngii.
Henriette przybywa w przebraniu do winnicy François les Bas-Blues w towarzystwie Laure de Montalais. Mieszka z oddziałem zbieraczy winogron, upija się czystym powietrzem i wolnością, a François płaci jej za swój dzień pracy. Zjada ciemny chleb, pije słodkie wino, z hrabią de Guiche przebranym za wieśniaka. Przez chwilę zapomina o byciu królową, jest szczęśliwa.
Ale Kawaler de Lorraine ściga ją wszędzie. Znajduje ją w pawilonie hrabiego de Guiche. Madame jest zagrożona, jest zgubiona! a mimo to gardzi modlitwami i groźbami swojego prześladowcy. Na szczęście czuwa nad nią François les bas-blues, który pozwala jej uciec. Kiedy markiz de Nantouillet i kawaler de Lorraine wracają, by odszukać Madame i zabrać ją z powrotem do Paryża, znajdują tylko François les bas-Bleues. François, więzień markiza i przetrzymywany w areszcie, wykorzystuje swoją niewoli w pałacu, aby porozmawiać z Laure de Montalais. Laure jest zazdrosna o Madame. Zdradzona przez Guiche, chce zemsty, tracąc kochankę. Ale pokonuje ją hojność młodego chłopa. François les bas-blues znajduje się wtedy w obecności Ludwika XIV . Początkowo onieśmielony przez Króla Słońca, stopniowo stawał się odważniejszy i gorąco bronił sprawy Madame. Król dowiaduje się od niego o zdradzie kawalera Lotaryngii; ale królewska sprawiedliwość musi mieć swój bieg. Laure de Montalais poświęca swój honor, by ocalić reputację swojego hojnego opiekuna. Pokazuje królowi listy napisane do niej przez hrabiego de Guiche. Rycerz Lotaryngii zostaje wygnany z królestwa, a hrabia otrzymuje rozkaz natychmiastowego powrotu do armii na granicy.
Minął miesiąc; Madame, otrząsając się ze swoich lęków, myśli tylko o zapewnieniu szczęścia otaczającym ją osobom. Ale hrabia de Guiche odważa się zhańbić, aby ponownie zobaczyć ukochaną osobę, aby uzyskać jej przebaczenie. Rycerz łamie wyrok śmierci, który grozi mu odnalezieniem rywala. Dwaj rywale spotykają się w królewskim balu. Rycerz widząc, że nie może powstrzymać hrabiego przed ponownym zobaczeniem Madame, zmylony nienawiścią i zazdrością, zatruwa kielich, z którego pije księżniczka. Henriette znajduje się przed hrabią de Guiche, czując, że jest otruta i rozumiejąc, że umrze, ośmiela się wyznać swoją miłość i pocałować ukochanego w czoło. Aresztowany Kawaler de Lorraine jest zmuszony przyłożyć zatrutą filiżankę do ust, a następnie odczytać siebie ponownie, zataczając się, aby nie umrzeć w mieszkaniu swojej ofiary. Madame umiera w ramionach Montalais.
| Role | Pierwszy, 31 stycznia 1863, Teatr Ambigu |
|---|---|
| François bas-blues | Marie Laurent |
| Henrietta z Anglii | Jane Essler |
| Laure de Montalais | Anna Debonne |
| Nicolette | Marie lambert |
| Armand, hrabia Guiche | Paul Julien Bondois |
| Rycerz Lotaryngii | Eugene Castellano |
| Ludwik XIV | Antoine Métrême |
| Markiz de Nantouillet | Marius Berret |
| Purnon | Charles Hoster |
| Garo | Moretteau |
| Comtois | Bosquette |
| Gitara | Lavergne |
| Ojcze Mattieu | Guillot |
| Saint-Aignan | Georges |
| Matko Michaud | C. Gilbert |
| Babichon | G. Tessier |