Francois Sudre

Francois Sudre Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Portret Kluczowe dane
Narodziny 15 sierpnia 1787
Albi
Śmierć 3 października 1862(75 lat)
Paryż
Narodowość Francja
Zawód Muzyk
Podstawowa działalność Autor Uniwersalnego Języka Muzycznego

Jean-François Sudre , urodzony w Albi (parafia Saint-Etienne), 15 sierpnia 1787 , zmarł w Paryżu 9 3 października 1862 , jest francuskim muzykiem i nauczycielem muzyki, znanym z wynalezienia telefonii i uniwersalnego języka muzycznego zwanego wówczas Solresol .

Syn Jacques'a Sudré, kupca i Françoise Vignès, ożenił się z piosenkarką Marie-Joséphine Hugot 19 kwietnia 1855 roku w Paryżu, 2. starsza. Został pochowany na cmentarzu Montmartre.

Biografia

Przyjęty do Konserwatorium Paryskiego , podążał za nauką skrzypiec François-Antoine Habeneck i harmonii Charlesa-Simona Catela . Najpierw uczył śpiewu, gitary i skrzypiec w Sorèze, a następnie w 1818 roku założył w Tuluzie szkołę wzajemnej edukacji muzycznej i opublikował kilka utworów. W 1822 roku otworzył sklep muzyczny w Paryżu.

Uniwersalny język muzyczny

Już w 1817 roku myślał o zdalnym systemie komunikacji wykorzystującym dźwięki instrumentów muzycznych. W styczniu 1828 roku zaproponował go do zbadania przez Institut de France, w tym komisję złożoną z Prony, Arago, Fouriera, Baoul-Rochetle'a, Cherubiniego, Lesueura, Berlona, ​​Catela i Boieldieu: „Komisja uważa, że ​​to nowe środki przekazu myśli mogą przynieść wielkie korzyści, a system M. Sudre zawiera w sobie wszystkie zalążki genialnego i pożytecznego odkrycia. "

Ministerstwo Wojny wykazało zainteresowanie i przeprowadziło eksperymenty z komunikacją trąbkową na Champ-de-Mars, które okazały się rozstrzygające. Marynarka wojenna konkluduje to samo. Dlatego Sudre nadaje swojemu systemowi nazwę telefonii .

Od 1833 r. Wygłaszał wykłady we Francji, Belgii , Anglii , gdzie demonstrował natychmiastowe tłumaczenie podyktowanych zdań, jednocześnie doskonaląc swój system, jak odnotowano w raporcie z akademii Institut de France z dnia 14 września 1933 r. Opublikował w Paryżu, w 1838, 62-stronicowa broszura, w formacie 8 °, Raporty o języku muzycznym wymyślonym przez MF Sudre, zatwierdzony przez Królewski Instytut Francji oraz opinia francuskiej prasy, belgijskiej i angielskiej, na temat różnych zastosowań tej nauki .

Aby umożliwić używanie swojego języka osobom niewidomym, głuchoniemym, przekształca go, usuwając intonację i dźwięk, pozostawiając jedynie elementy rytmiczne tłumaczone rękami. Pracuje również nad podwójnym słownikiem, który zostanie opublikowany dopiero w 1866 roku, po jego śmierci.

Uznanie

Jury Wystawy Światowej w 1855 r. Głosuje za nagrodą w wysokości dziesięciu tysięcy franków, którą wypłaca mu rząd francuski. W 1862 roku sekcja muzyczna jury Międzynarodowej Wystawy w Londynie, która przetestowała metodę i stwierdziła jej wiarygodność, zażądała przyznania wynalazcy dożywotniej renty .

Pracuje

Sudre wydała solówki skrzypcowe z orkiestrą lub fortepianem , romanse , nokturny na dwa i trzy głosy; jest także autorem pieśni patriotycznych La Colonne i le Champ d'Asile .

Źródło biograficzne

Uwagi i odniesienia

  1. Akt chrztu Jean-François Sudre, parafia Saint-Etienne Albi, 16 sierpnia 1787
  2. Akt zgonu Jean-François Sudré na stronie Archiwum Paryża 9, akt nr 1217, widok 14/31
  3. Nekrolog i pogrzeb „  Le Menestrel  ” 5 października 1862
  4. Nekrolog i pogrzeb „  Musical France  ” 5 października 1862
  5. Nekrolog "Przegląd bibliograficzny" 15 października 1862
  6. François-Joseph Fétis, Universal Biography of Musicians and General Bibliography of Music , Firmin Didot, Paryż, 1866, s.  165 i 166 .

Linki zewnętrzne