Francois Hemsterhuis

Frans Hemsterhuis

Narodziny	27 grudnia 1721 Franeker
Śmierć	7 lipca 1790 Haga
Pogrzeb	Kościół św. Piotra
Narodowość	holenderski
Trening	Uniwersytet w Leiden
Główne zainteresowania	Estetyka moralna
Podstawowe prace	List o człowieku i jego raportach (1772)
Tata	Tiberius Hemsterhuis

François Hemsterhuis to urodzony w Holandii pisarz i filozof 27 grudnia 1721do Franeker i zmarł7 lipca 1790w Hadze . Szczególnie interesował się estetyką i filozofią moralną .

Biografia

Urodzony w małym fryzyjskim miasteczku Franeker on 27 grudnia 1721Franciscus Hemsterhuis był synem wybitnego hellenisty Tiberiusa Hemsterhuisa . Po studiach matematyki, fizyki i astronomii w Leiden , gdzie studiował kursy holenderskiego fizyka i filozofa Willema Jacoba's Gravesande , Hemsterhuisowi powierzono edukację młodego Fransa Fagela, który stał się jego najlepszym przyjacielem, podążając za nim i do którego on poświęcił List o człowieku i jego raportach .

W latach 1755-1780 zajmował stanowisko sekretarza Rady Stanu Zjednoczonych Prowincji w Hadze . Przedstawiony księciu Dimitriemu Aleksiejewiczowi Galitzine lub Golicynowi, Hemsterhuis zaprzyjaźnił się około 1775 roku z młodą księżniczką Amelią Galitzine . Księżniczka właśnie opuściła męża, aby osiedlić się z dwójką dzieci na farmie przy drodze do Scheveningue, niedaleko Hagi . Żarliwa przyjaźń holenderskiego Sokratesa i księżniczki Galitzine, którą nazwał swoją Diotimą, dała początek obfitej korespondencji, która trwała aż do śmierci jego mentora.

Rola Friedricha Heinricha Jacobiego była centralna w propagowaniu filozofii Hemsterhuis w Niemczech . Dzięki osobistej przyjaźni, zapoczątkowanej przez księżną Galitzine, utrzymywali regularną wymianę myśli, często za pośrednictwem księżniczki. Jacobi przetłumaczył Alexis w 1787 roku i położył rękę na pierwszym wydaniu Oeuvres filozofiques de son ami (1792). Oprócz Jacobiego myśl o Hemsterhuis podnieciła myślicieli i poetów „ Sturm und Drang ”, zanim urzekła pierwszych romantyków.

Hemsterhuis nie był filozofem trzeciej rangi, epigonem, który przyszedł za późno, ani upartym przeciwnikiem filozofii uznanej za zbyt śmiałą jak na jego gust. Niemal powszechne zapomnienie, w które popadł, kontrastuje z prawdziwą sławą tego okresu: stosunkowo mało znany w Paryżu , miał wielu czytelników u wybrzeży francuskiego oświecenia. Diderot spotkał go podczas podróży do Rosji . Przeczytał List o człowieku i jego raportach , opatrując kopię adnotacjami przed zwróceniem jej autorowi. List o człowieku i jego raporty, znaleziony w Stanach Zjednoczonych dwa wieki później, został po raz pierwszy opublikowany z adnotacjami Diderota przez Georgesa Maya w 1964 r., A następnie przez Gerhardta Stengera w 2004 r.

Pracuje

List na antycznym kamieniu (1762)
List o rzeźbie (1765, opublikowany w 1769)
List o pragnieniach (1770)
List o człowieku i jego raportach (1772, online ).
Sophyle lub Philosophy (1778), dialog
Aristaeus lub De la divinity (1779)
Alexis lub From the Golden Age (1787)
Simon lub wydziały duszy (w pracach filozoficznych )
Alexis lub From the military (w pracach filozoficznych )
List Dioklesa do Diotimy o ateizmie (w dziełach filozoficznych )
Dzieła filozoficzne , Paryż, wyd. p. HJ Jansen, 1792, 2 tomy. i Paryż, 1809, 2 t. na 8 ryc.

Studia

List o człowieku i jego raportach, z niepublikowanym komentarzem Diderota , wyd. p. G. May, New Haven i Paryż, 1964.
Diderot: Uwagi na temat „Listu o człowieku i jego raportów” Hemsterhuis , wyd . p. Gerhardt Stenger , w: Diderot: Complete works , t. XXIV, Paryż, Hermann, 2004, s. 215-419 .
Leendert Brummel, Frans Hemsterhuis. Een philosofenleven , Haarlem, 1925.
Henri L. Brugmans, „Diderot, the voyage to Holland” ( Wiedzy o cudzoziemcu). Mieszaniny ofiarowane ku pamięci Jean-Marie Carré , Paryż 1964, s. 151-163 .
Roland Desné, „Niepublikowana praca Diderota znaleziona w Ameryce lub zastrzeżenia materialisty wobec idealistycznej teorii człowieka”, La Pensée , 118, 1964, s. 93-110 .
Klaus Hammacher, Unmittelbarkeit und Kritik bei Hemsterhuis , Monachium, 1971.
Herbert Moenkemeyer, François Hemsterhuis , Boston, 1975.
Jean-Louis Vieillard-Baron, „Hemsterhuis, platonicien (1721-1790)”, w XVIII wieku , 7, 1975, s. 129-146 .
Paul Pelckmans, Hemsterhuis bez raportów. Przyczynek do odległej lektury Oświecenia , Amsterdam, 1987.
Frans Hemsterhuis (1721-1790). Quellen, Philosophie und Rezeption / Sources, Philosophy and Reception / Sources, Philosophie et Réception. Sympozja w Leiden und Münster zum 200. Todestag des niederländischen Philosophen , wyd. p. MF Fresco, L. Geeraedts i K. Hammacher, Münster i Hamburg, 1995 (Niederlande-Studien, 9).

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :