Francois Palau y Quer

Francois Palau y Quer
Obraz poglądowy artykułu François Palau y Quer
Błogosławiony Francois Palau y Quer
(Ojciec Franciszek od Jezusa-Marii-Józefa).
Błogosławiony
Narodziny 29 grudnia 1811 r.
Aytona (Lérida), Królestwo Hiszpanii
Śmierć 20 marca 1872 r 
Tarragona , monarchia konstytucyjna Amédée I
Inne nazwy Brat François od Jesus-Marie-Joseph
Narodowość hiszpański
Zakon religijny Zakon Karmelitów Bosych
Beatyfikacja 24 kwietnia 1988 Bazylika św. Piotra w Rzymie
autorstwa Jana Pawła II
Czczony przez Kościół rzymskokatolicki , Zakon Karmelu
Impreza 20 marca

François Palau y Quer (1811-1872) urodził się w Aytona ( Lérida ) w Hiszpanii , wstąpił do Ojców Karmelitów Bosych pod imieniem Brata François de Jésus-Marie-Joseph . W 1840 r., podczas rewolucji w Hiszpanii, udał się na wygnanie do Francji w Perpignan, a następnie w Montauban . W 1851 powrócił do swojego kraju i otrzymał kierownictwo duchowe w seminarium w Barcelonie . Trzy lata później nadal musi udać się na wygnanie na Ibizie. W 1860 założył Instytut Sióstr i Braci Karmelu na Minorce. Zarówno pisarz, dziennikarz, pustelnik i założyciel zakonów, zmarł w Tarragonie dnia20 marca 1872 r. Zostaje beatyfikowany przez Jana Pawła II w dniu24 kwietnia 1988.

Biografia

François Palau y Quer urodził się w Aytonie, niedaleko Lleida w Hiszpanii, on29 grudnia 1811, rodzice skromnych środków. Siódmy z dziewięcioosobowej rodziny, został ochrzczony w dniu swoich narodzin. Jest stryjecznym dziadkiem św. Teresy Jornet e Ibars (1843-1897), założycielki Małych Sióstr Opuszczonych Starszych .

Już od pierwszych studiów był znany z szybkiego dowcipu i wyjątkowych talentów, dlatego nauczyciel radzi rodzicom, aby skierowali go na studia wyższe. Latem 1828 roku, w wieku 17 lat, Franciszek wstąpił do Seminarium w Lerida, gdzie podjął trzyletnie studia filozoficzne i kolejny z teologii. W 1832 zrezygnował ze stypendium i opuścił Seminarium Duchowne. Kilka miesięcy później wstąpił do Karmelitów Bosych w Barcelonie, gdzie rozpoczął nowicjat w dniu dzisiejszym14 listopada. Przyjmuje imię Brat François de Jesus-Marie-Joseph . Przygotowuje się do kapłaństwa i zostaje wyświęcony na diakona22 lutego 1834.

Pierwsze wygnanie

ten 25 lipca 1835 r, w Barcelonie wybucha przemoc, a klasztor jest atakowany przez rewolucyjny tłum antyklerykalny. François wraz z innymi braćmi udaje się uciec z płonącego klasztoru. Mimo prześladowań przyjął święcenia kapłańskie2 kwietnia 1836 ri rozpoczyna swoją posługę jako kapłan diecezjalny pod jurysdykcją miejscowego biskupa, ponieważ nie może wstąpić do swojego klasztoru. Po krótkim okresie poświęconym ewangelizacji jako misjonarz apostolski w diecezjach katalońskich, w 1840 r. wybrał się na wygnanie do Francji, w diecezji Perpignan , a następnie w Montauban . Przez te lata prowadził życie modlitwy, samotności i pokuty, kierując tam kilka osób, których pociągała jego opinia świętości, zwłaszcza Hiszpanów na wygnaniu. Z tej okazji spotkał się z Juaną Gracias, która stała się jego głównym współpracownikiem w zakładaniu jego instytutów karmelitańskich.

Drugie wygnanie

Po powrocie do Hiszpanii w 1851 przeniósł się do diecezji barcelońskiej. Ojciec François założył tam Szkołę Cnót , jest to katecheza dla dorosłych, wydawana w każdą niedzielę w jego parafii, rozłożona na rok, obejmująca całą chrześcijańską tajemnicę i życie moralne. Napisze swoją pracę, która zostanie opublikowana. Ale szkoła, oskarżona o udział w strajkach robotniczych organizowanych w Barcelonie, została wówczas brutalnie stłumiona przez władze wojskowe wMarzec 1854. Ojciec François został skazany na wygnanie na Ibizę (Baleary), gdzie przebywał w przymusowym osiedlu do 1860 roku. Były to lata opuszczenia, samotności i ciemnej nocy wiary. W szczególności modli się w jaskiniach Es Vedrà .

Powrót z wygnania

Zostaje uwolniony z wygnania w Lipiec 1860 : Królowa Izabela II wydaje dekret po otrzymaniu od niej dokumentu potwierdzającego jej niewinność. Następnie wypełnią się działaniami: głoszenie kazań w dużych miastach ( Barcelona , Madryt , Palma itd.), popularne misje w Katalonii i na Balearach . Szerzy wokół siebie kult maryjny. W trakcie tej działalności dba o regularne wycofywanie się do jaskiń El Vedra na Ibizie, aby się modlić.

Uważany za egzorcystę ze względu na działalność na rzecz chorych, zepchniętych na margines i tzw. opętanych, którzy zewsząd przybywali do jego rezydencji. Mocno wierzy w zły wpływ demona . Ta aktywność przyniesie mu wiele krytyki i oskarżeń. Swoje stanowisko rozwinie w swojej gazecie El Ermitano i podejmie dwie podróże do Rzymu, zwłaszcza w czasie Soboru Watykańskiego I , aby przedstawić Ojcu Świętemu i Ojcom Soborowym swoje stanowisko w sprawie egzorcyzmów .

W Calasanz na początku 1872 roku poświęcił się chorym dotkniętym epidemią tyfusu. Ale został powalony ciężkim przekrwieniem płuc, które panowało20 marcaw Tarragonie , otoczony duchowymi synami i córkami.

Beatyfikacja i święto

Zostaje beatyfikowany przez Jana Pawła II w dniu24 kwietnia 1988.

Jego święto liturgiczne obchodzone jest 20 marca . W Zakonie Karmelitów , 7 listopada , z opcjonalną rangę pamięci .

Dziennikarz

Pisze różne artykuły w gazecie El Ancora w Barcelonie, gdzie zajmuje się działalnością Szkoły Cnoty  : programy, reportaże i inne tematy. W 1868 założył El Ermitano , pismo zasadniczo religijne (zajmuje się Kościołem, wolnością słowa i zrzeszania się w społeczeństwie). Tam rozwinął swoje teorie na temat egzorcyzmów. Ten dziennik był edytowany zListopad 1868 W celu Czerwiec 1873.

Założyciel

W 1860 powołał do życia Zgromadzenie Braci Miłosierdzia , Tercjarzy Zakonu Karmelu, założone w diecezji Majorki , ale które wymarło podczas hiszpańskiej wojny domowej (1936-1939). Wtedy też założył Karmelitanek Szkolnictwo wyższe Zgromadzenie zakonu karmelitańskiego w Ciutadella de Menorca w 1861 roku, który następnie rozwijała się w dwóch instytutów kwitnące na Missionary karmelitów i na Teresian Karmelitów Sióstr Misjonarek . Te dwa instytuty życia konsekrowanego mają za zadanie pomagać, służyć, pomagać na całym świecie ubogim, chorym, cierpiącym fizycznie i moralnie, dzieciom, młodzieży, starszym i rodzinom. Te dwie instytucje w pełni realizują pouczenie swego założyciela: „Harmonia i jedność między kontemplacją a misją... Miłość i służba Kościołowi”.

Potomkowie

W 1987 r. w związku z Karmelem powstało Stowarzyszenie przeznaczone dla wiernych świeckich pod nazwą Świecki Misjonarz Karmel, aby żyć duchowością Francisco Palau. Zrzesza około 500 członków i jest obecna w 12 krajach. ten20 marca 1996 r.Papieska Rada ds. Świeckich dekretuje uznanie tego Carmelo Misionero Seglar za międzynarodowe stowarzyszenie wiernych na prawie papieskim.

Referencje i uwagi

  1. "  François Palau y Quer  " , na lecarmel.org , Le Carmel au Québec ( dostęp 27 maja 2014 )
  2. "  Błogosławieni Francis Palau y Quer  " Słowo i Modlitwa , n O  81,marzec 2017, s.  214 ( ISSN  2109-5728 ).
  3. „  Błogosławiony Franciszek od Jezusa Marie Joseph PALAU Y QUER  ” , na stronie abbaye-saint-benoit.ch , Abbaye St Benoit de Port Valais (dostęp 27 maja 2014 )
  4. „  Błogosławiony Francois Palau y Quer  ” , na nominis.cef.fr , Nominis (dostęp 27 maja 2014 )
  5. Praca dyplomowa 7 listopada
  6. "  François Palau y Quer - Apôtre  " , na lecarmel.org , Le Carmel au Québec (dostęp 27 maja 2014 )
  7. „  Misjonarze karmelici  ” , na lecarmel.org , Le Carmel au Québec (dostęp 27 maja 2014 )
  8. (es) „  FRANCISCO PALAU Y QUER, Apostol Y FUNDADOR  ” na saneliascmt.com , Carmelitas Misioneras Teresianas (Hiszpania) (dostęp 27 maja 2014 )
  9. "  François Palau y Quer - Founder  " , na lecarmel.org , Le Carmel au Québec (dostęp 27 maja 2014 )
  10. "  Świecki Misjonarz Karmel  " , na LIBRERIA WYDAWCA VATICANA , vatican.va ,2006(dostęp 29 marca 2017 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne